Οι δαίμονες της κατάθλιψης μέσα από 20 σκληρές φωτογραφίες

Ο νεαρός καλλιτέχνης εξηγεί πως το κομμένα κεφάλια, τα φαντάσματα που αιμορραγούν και τα τυλιγμένα σε σάβανα κορμιά αντανακλούν πώς βιώνει ο ίδιος την κατάθλιψη.

Ο Χόπκινς άρχισε να καλλιεργεί το ταλέντο του στη φωτογραφία σε ηλικία 16 ετών περίπου, λίγο μετά τη διάγνωση. Δηλώνει χαρακτηριστικά πως η συγκεκριμένη μορφή έκφρασης του έσωσε τη ζωή. Ποτέ δεν μπορούσε να περιγράψει με λόγια τι νιώθει, όμως οι φωτογραφίες αποτέλεσαν το μέσο για να εκφράσει πώς επηρεάζει τη ζωή του η ψυχική νόσος.

«Σε όλη τη ζωή μου παλεύω με δαίμονες, με αρνητικές σκέψεις που δεν μπορώ να ελέγξω», δηλώνει ο νεαρός. «Όποτε έπρεπε να περιγράψω τι νιώθω, δεν είχα τι να πω, είχα όμως τις φωτογραφίες, είχα τον τρόπο να εκφράζομαι μέσα από τις εικόνες και να μάχομαι ενάντια στην κατάθλιψή μου.»

Ο Χόπκινς εξομολογείται ότι προσπάθησε να δώσει τέλος στη ζωή του όταν έφτασε στο σημείο να αισθάνεται πως τίποτα δεν τον ικανοποιεί, πως τίποτα δεν είχε πια νόημα και πως όλα έμοιαζαν με μια μεγάλη μαύρη τρύπα. Χρησιμοποιεί έκτοτε τη φωτογραφία ως θεραπευτικό μέσο για να διαχειριστεί τα συναισθήματα που παλαιότερα του έμοιαζαν ακατανόητα. «Όποτε ένιωθα να με ελέγχει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα, δεν μπορούσα να σκεφτώ ή να συγκεντρωθώ μέχρι να το βγάλω από το κεφάλι μου και να το παγιδεύσω σε μια φωτογραφία», αναφέρει ο καλλιτέχνης, συμπληρώνοντας πως η διαδικασία αυτή του χάριζε εν τέλει μια λυτρωτική ανακούφιση.

Η αγαπημένη του φωτογραφία είναι αυτή με τίτλο “Inner Demons” [κεντρική], στην οποία μάλιστα πρωταγωνιστεί ο ίδιος, καθώς δηλώνει πως αποτυπώνει με απόλυτη ακρίβεια τα συναισθήματά του και πιστεύει πως οποιοσδήποτε κοιτάζει αυτή τη φωτογραφία μπορεί αμέσως να κατανοήσει τα αντικρουόμενα συναισθήματα που προσπαθεί να μεταφέρει χωρίς καν να έχει νιώσει έτσι ο ίδιος.