Στη θεραπεία του διαβήτη υπάρχει μια έντονη συζητηση για το ποια πρέπει να είναι η επιλογή των φαρμάκων και πότε πρέπει να προσθέσουμε ινσουλίνη.
Στις οδηγίες που έχουν εκδοθεί από όλες τις μεγάλες επιστημονικές εταιρείες, σαν προτεραιότητα συστήνεται ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο, η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας και η λήψη μετφορμίνης. Σαν δεύτερο βήμα, όμως, δεν υπάρχει σαφή οδηγία για την επιλογή του επόμενου φαρμάκου, ή προσθήκης της ινσουλίνης.
Ο γιατρός θα πρέπει να εκτιμήσει όλες τις ενδείξεις και αντενδείξεις των φαρμάκων και μαζί με τον ασθενή να αποφασίσει για τον τρόπο με τον οποίο θα εντατικοποιηθεί η αγωγή.
Οι επιλογές στο δεύτερο βήμα είναι πολλές και κάθε μία από αυτές έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Ποια είναι καλύτερη επιλογή δεν έχει κριθεί ακόμα διότι δεν έχουν σχεδιαστεί προς το παρόν συγκριτικές μελέτες για τον σκοπό αυτόν.
Πρόσφατα, ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μιας αναδρομικής μελέτης, που βασίστηκε στα δεδομένα που υπήρχαν στον οργανισμό Veterans Health Administration, Medicare, and National Death Index, στις ΗΠΑ. Σε αυτή την μελέτη έγινε σύγκριση μεταξύ της σουλφονυλουρίας και της ινσουλίνης, σαν δεύτερο βήμα μετά την μετφορμίνη.
Από τα στοιχεία αυτά προέκυψαν άτομα που έπαιρναν μετφορμίνη και στη συνέχεια προστέθηκε είτε σουλφονυλουρία, είτε ινσουλίνη. Συγκεκριμένα 2.948 έλαβαν ινσουλίνη και 39.990 πήραν σουλφονυλουρία.
Μετά από 14 μήνες έγινε ανάλυση των αποτελεσματων βάση των οποίων προέκυψε ότι τα μη θανατηφόρα καρδιαγγειακά επεισόδια ήταν σε περίπου ίδια ποσοστά και για τις δύο αγωγές. Σημαντική διαφορά όμως υπήρχε στους θανάτους στην ομάδα που έλαβε ινσουλίνη.
Τα αποτελέσματα αυτά προκαλούν ιδιαίτερο προβληματισμό για την χρήση της ινσουλίνης, δεδομένου ότι η σουλφονυλουρία έχει θεωρηθεί υπεύθυνη για καρδιαγγειακές επιπλοκές από προηγούμενες μελέτες και συνιστάται να περιοριζεται η χρήση της.
Πηγή: onmed.gr