Λιστερίωση: Τα συμπτώματα της λοίμωξης που προκαλείται από αλλαντικά και γαλακτοκομικά

Η λοίμωξη είναι συνήθως επακόλουθο της κατανάλωσης αλλαντικών που δεν έχουν υποστεί σωστή επεξεργασία ή γαλακτοκομικών που δεν έχουν παστεριωθεί.

Τα υγιή άτομα σπανίως αρρωσταίνουν, όμως η λιστερίωση μπορεί να αποδειχθεί μοιραία για ένα έμβρυο ή ένα νεογέννητο. Αυξημένο κίνδυνο αντιμετωπίζουν επίσης τα άτομα με πολύ αδύναμο ανοσοποιητικό.

Η άμεση χορήγηση αντιβίωσης μπορεί να βοηθήσει ώστε να μην κλιμακωθούν οι επιπτώσεις της λοίμωξης.

Να σημειωθεί πως τα βακτήρια της λιστερίωσης είναι ανθεκτικά στις χαμηλές θερμοκρασίες, άρα μπορούν να επιβιώσουν στο ψυγείο ή και την κατάψυξη.

Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), η κλινική εικόνα του νοσήματος περιλαμβάνει πυρετό, μυαλγίες και ενίοτε συμπτώματα από το γαστρεντερικό σύστημα, όπως ναυτία ή διάρροια.

Αν η λοίμωξη επεκταθεί στο νευρικό σύστημα, εμφανίζονται συμπτώματα όπως κεφαλαλγία, δυσκαμψία του αυχένα, σύγχυση, έλλειψη ισορροπίας ή σπασμοί. Ένας ασθενής ο οποίος θα εμφανίσει σηψαιμία ή μηνιγγίτιδα θα χρειαστεί να νοσηλευτεί για αρκετές εβδομάδες. Άμεση επαφή με μολυσμένο υλικό μπορεί να προκαλέσει βλατιδώδη εξανθήματα στα χέρια και τις παλάμες.

Οι έγκυες γυναίκες εµφανίζουν συνήθως µόνο ήπια συμπτώματα γρίπης, µε προεξάρχον σύμπτωμα τον πυρετό. Ανάλογα µε την ηλικία της κύησης, η μόλυνση της μητέρας είναι δυνατό να οδηγήσει σε αποβολή, θνησιγένεια (γέννηση νεκρού νεογνού), πρόωρο τοκετό ή σε σοβαρή λοίμωξη του νεογνού.

Στην Ευρώπη, η νόσος ευθύνεται για το 4% των νοσηλειών και το 28% των θανάτων από τροφιμογενή νοσήματα. Περίπου το 30% των κλινικών περιπτώσεων λαμβάνουν χώρα τις τρεις πρώτες εβδομάδες της ζωής, ενώ στους ενήλικες (εκτός των εγκύων) εμμένουσες λοιμώξεις εμφανίζονται μετά τα 40 έτη. Ασυμπτωματική λοίμωξη μπορεί να έχουν άτομα όλων των ηλικιών, παρ’ όλα αυτά η κλινική της σημασία περιορίζεται στην περίπτωση των εγκύων, καθώς μπορεί να αποβεί μοιραία για το έμβρυο. Στο γενικό πληθυσμό η θνητότητα της νόσου ποικίλλει ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του ατόμου και είναι αυξημένη στα ηλικιωμένα άτομα και τα άτομα με υποκείμενα νοσήματα, φτάνοντας στο 20 με 30%.