Ερευνητές από την Αυστραλία εξέτασαν ευρύ φάσμα χημικών ουσιών που βρίσκονται στο δηλητήριο της αράχνης και εντόπισαν επτά σύνθετα που αναστέλλουν ένα στάδιο-κλειδί στη διαδικασία μεταφοράς των σημάτων του πόνου στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Η ανακάλυψη αυτή μπορεί να οδηγήσει μελλοντικά στην παρασκευή μιας νέας κλάσης ισχυρών αναλγητικών φαρμάκων που θα απευθύνονται κυρίως σε ασθενείς που ζουν με χρόνιο πόνο.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ μελέτησαν 206 είδη αράχνης, αναζητώντας στο δηλητήριό τους σύνθετες ουσίες που παρεμποδίζουν τη νευρική λειτουργία, συγκεκριμένα μέσω των διαύλων Nav1.7.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι περίπου 1 στους 5 ανθρώπους στον κόσμο αντιμετωπίζει χρόνιο πόνο και οι διαθέσιμες θεραπείες συχνά δεν καταφέρνουν να παράσχουν μακροπρόθεσμη ανακούφιση.
Βιώνουμε τον πόνο σε κάποιο σημείο του σώματος όταν τα νεύρα στην πάσχουσα περιοχή αποστέλλουν σήματα στον εγκέφαλο μέσω των λεγόμενων διόδων του πόνου. Αυτές τις διόδους επιζητούν να αποκλείσουν οι ερευνητές όταν μελετούν του δράση αναλγητικών ουσιών, αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Glenn King, παλαιότερες μελέτες έχουν υποδείξει ότι στα άτομα που δεν διαθέτουν διαύλους Nav1.7 λόγω γενετικής μετάλλαξης ο πόνος δεν γίνεται αισθητός. Έτσι, ο αποκλεισμός αυτών των διαύλων μπορεί να οδηγήσει σε διαρκή ανακούφιση από τον πόνο σε άτομα που διαθέτουν λειτουργικούς διαύλους Nav1.7.
«Μια συντηρητική εκτίμηση είναι ότι υπάρχουν εννέα εκατομμύρια πεπτίδια στο δηλητήριο της αράχνης και μόλις το 0,01% αυτής της τεράστιας φαρμακολογικής δεξαμενής έχει ερευνηθεί μέχρι σήμερα», δηλώνει η Julie Kaae Klint, η οποία συνεργάστηκε με τον King στο πλαίσιο της νέας μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση British Journal of Pharmacology.
Οι ερευνητές σχεδίασαν ένα προηγμένο σύστημα ταχείας ανάλυσης των ουσιών που βρίσκονται στο δηλητήριο της αράχνης. Από τα 206 είδη που μελετήθηκαν, το 40% από αυτά φάνηκε να περιέχει τουλάχιστον μία σύνθετη ουσία που αποκλείει τους διαύλους Nav1.7 στον άνθρωπο. Από τις 7 ουσίες που ξεχώρισαν για τη δράσης τους, μία συγκεκριμένη φάνηκε να είναι ιδιαίτερα ισχυρή και μάλιστα η χημική δομή της θα επιτρέψει πιθανότατα να χρησιμοποιηθεί ως συστατικό σε νέα φάρμακα.