Μια πρωτοποριακή συσκευή που σχεδιάστηκε από Σουηδούς επιστήμονες επαναφέρει την αίσθηση της ισορροπίας σε ασθενείς με Πάρκινσον παράγοντας ηλεκτρικό «ήχο» και συμβάλλει στην καταστολή των συμπτωμάτων της νευροεκφυλιστικής νόσου.
Οι επιστήμονες από την Ακαδημία Sahlgrenska του Πανεπιστημίου του Γκέτεμποργκ σχεδίασαν την πρωτοποριακή συσκευή, η οποία μοιάζει με τις συσκευές Διαδερμικής Ηλεκτρικής Νευροδιέγερσης (TENS), τεχνική που εφαρμόζεται ευρέως για την ανακούφιση από τον πόνο.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής Filip Bergquist, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, η συσκευή ενεργοποιεί τα όργανα ισορροπίας χωρίς να προκαλεί διατάραξη της ισορροπίας. Έτσι, ο ασθενής δεν αισθάνεται ότι ο κόσμος γύρω του περιστρέφεται ούτε ότι ο ίδιος κινείται. Στην πραγματικότητα, δεν αισθάνεται τίποτα.
Η συσκευή παρέχει ενεργοποίηση μέσω ειδικών βυσμάτων που τοποθετούνται στο κεφάλι του ασθενούς, πίσω από τα αυτιά, δηλαδή εκεί που βρίσκεται το αιθουσαίο σύστημα, το σύστημα που ελέγχει την κίνηση και την ισορροπία.
Η νόσος Πάρκινσον χαρακτηρίζεται από τα χαμηλά επίπεδα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που επιτρέπει στις διάφορες περιοχές του εγκεφάλου να επικοινωνούν μεταξύ τους. Συμπτώματα του προχωρημένου Πάρκινσον είναι η απώλεια ισορροπίας, το τρέμουλο, η μειωμένη κινητικότητα, η βραδυκινησία και η ακαμψία.
Σχεδόν όλοι οι ασθενείς με Πάρκινσον λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή προς ενίσχυση της παραγωγής ντοπαμίνης. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητα της αγωγής μειώνεται όσο προχωρά η νόσος.
Όπως αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters, πειράματα που είχαν πραγματοποιήσει οι Σουηδοί επιστήμονες σε ποντίκια είχαν καταδείξει ότι η διέγερση του αιθουσαίου συστήματος με ηλεκτρικό «ήχο» μπορεί να εξισορροπήσει την έλλειψη ντοπαμίνης, βελτιώνοντας τις κινητικές δεξιότητες και την ισορροπία στα πειραματόζωα.
Οι επιστήμονες δοκίμασαν την τεχνική σε δέκα Σουηδούς ασθενείς με Πάρκινσον και η αποτελεσματικότητα της τεχνικής επιβεβαιώθηκε.
Το επόμενο βήμα θα είναι να δοκιμαστεί η μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα της συσκευής. Εάν οι περαιτέρω δοκιμές αποδειχθούν επιτυχείς, η συσκευή μπορεί να φτάσει στα χέρια των ασθενών εντός πενταετίας.