Πάρκινσον: Αιτία τα εγκεφαλικά κύτταρα με αυξημένες ανάγκες σε ενέργεια

Η εν λόγω ανακάλυψη μπορεί πιθανώς να εξηγήσει γιατί η νόσος πλήττει μόνο ορισμένα μικρά τμήματα του εγκεφάλου.

Η νόσος Πάρκινσον οφείλεται σε απώλεια νευρικών κυττάρων σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, ωστόσο παρέμενε άγνωστο μέχρι σήμερα γιατί τα κύτταρα αυτά είναι πιο ευάλωτα από άλλα.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ μελέτησαν πώς εκδηλώνεται το Πάρκινσον σε ποντίκια και διαπίστωσαν ότι οι νευρώνες που συνήθως πλήττονται από τη νόσο είναι πιο περίπλοκοι και διαθέτουν περισσότερες επεκτάσεις (παρακλάδια), στον εγκέφαλο. Δεν ισχύει όμως το ίδιο και για άλλα, παρόμοια εγκεφαλικά κύτταρα. Παράλληλα, οι νευρώνες έχουν πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις σε ενέργεια, παράγοντας ως αποτέλεσμα αυτού περισσότερα υπολειμματικά προϊόντα.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η συσσώρευση αυτών των υπολειμμάτων πυροδοτεί το θάνατο των κυττάρων, αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα του BBC.

Όπως δηλώνει ο καθηγητής Louis-Eric Trudeau, «σαν μια μηχανή που λειτουργεί συνεχώς σε ανεβασμένο ρυθμό, οι νευρώνες χρειάζεται να παράγουν τεράστια ποσά ενέργειας για να λειτουργήσουν, με αποτέλεσμα να εξαντλούνται και να πεθαίνουν πρόωρα».

Οι ερευνητές ευελπιστούν πως τα νέα ευρήματα, τα οποία παρουσιάζονται αναλυτικά στην επιθεώρηση Current Biology, θα βοηθήσουν ώστε να σχεδιαστούν βελτιωμένα πειραματικά μοντέλα για το Πάρκινσον και να βρεθούν νέες, πιο αποτελεσματικές θεραπείες. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να παρασκευαστούν φάρμακα που μειώνουν τις απαιτήσεις των νευρώνων σε ενέργεια ή που αυξάνουν το ρυθμό ενεργειακής απόδοσης των κυττάρων.

Από τα εκατομμύρια κύτταρα που υπάρχουν στον εγκέφαλο, πάντα η ίδια μικρή ομάδα κυττάρων εκφυλίζεται και πεθαίνει όταν εκδηλώνεται το Πάρκινσον, επισημαίνει με τη σειρά του ο Δρ Arthur Roach του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Parkinson’s UK. Παραμένει άγνωστο γιατί πλήττονται μόνο αυτά τα κύτταρα, ωστόσο η νέα μελέτη φαίνεται να ενισχύει τη θεωρία ότι η ιδιαίτερη δομή και η λειτουργία ορισμένων κυττάρων τα καθιστά ιδιαίτερα ευαίσθητα στις επιδράσεις του οξειδωτικού στρες.