Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο: Αντιμετωπίστε το ανάλογα με τη βαρύτητα των συμπτωμάτων

Για το 30% από αυτές τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα που αναγκάζονται να απευθυνθούν στον γιατρό τους, ενώ για περίπου 1 στις 20 είναι τόσο σοβαρά που διαταράσσεται η καθημερινότητά τους.

Σύμφωνα με την Εθνική Εταιρεία Προεμμηνορροϊκού Συνδρόμου (NAPS) της Βρετανίας, υπάρχουν περίπου 150 διαφορετικά συμπτώματα που έχουν αποδοθεί στο προεμμηνορροϊκό σύνδρομο.

Είναι συνεπώς εύκολο για τις γυναίκες, τους συντρόφους και τους γιατρούς τους να αποδώσουν σε αυτό ό,τι κι αν εμφανιστεί. Ωστόσο, υπάρχουν σαφή κριτήρια για να γίνει η διάγνωσή του: όλα εξαρτώνται από τη χρονική συγκυρία εκδήλωσης των συμπτωμάτων.

Θα πρέπει να εκδηλώνονται συστηματικά κατά τις δύο τελευταίες εβδομάδες του εμμήνου κύκλου, να αρχίζουν να υποχωρούν μέσα στις δύο πρώτες μέρες από την έναρξη της περιόδου και να εξαφανίζονται έπειτα από το τέλος της. Εάν τα συμπτώματα μιας γυναίκας δεν ακολουθούν αυτό το μοντέλο, δεν οφείλονται σε προεμμηνορροϊκό σύνδρομο.

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα που έχουν να κάνουν με τον συναισθηματικό κόσμο και τη συμπεριφορά της γυναίκας είναι:

-Ευσυγκινησία

-Κατάθλιψη

-Διακυμάνσεις της διάθεσης

-Οξυθυμία

-Νευρικότητα

-Διαταραχές του ύπνου

-Επιθυμία για γλυκίσματα

-Επιθετικότητα

-Αίσθημα κόπωσης

-Λήθαργος

Στις σωματικές εκδηλώσεις του συμπεριλαμβάνονται:

-Ευαισθησία στο στήθος

-Αύξηση του σωματικού βάρους

-Τυμπανισμός

-Πονοκέφαλος

-Δερματολογικά προβλήματα

-Πόνοι στο σώμα

-Κράμπες στην κοιλιά.

Αντιμετώπιση

Η Εθνική Εταιρεία Προεμμηνορροϊκού Συνδρόμου (NAPS) της Βρετανίας , συνιστά στις γυναίκες με ήπια έως μέτρια συμπτώματα:

-Να ελέγχουν το στρες τους

-Να χαλαρώνουν

-Να γυμνάζονται

-Να προσέχουν ιδιαίτερα τη διατροφή τους (πολύ σημαντική είναι η μείωση της κατανάλωσης άλατος, καφεΐνης και αλκοόλ και η προτίμηση των υδατανθράκων τις μέρες πριν από την περίοδο).

Για τις σοβαρές περιπτώσεις, η αντιμετώπιση βασίζεται στην αντίληψη ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η διακοπή της ωορρηξίας, η οποία επιτυγχάνεται είτε με συνδυασμένα αντισυλληπτικά χάπια είτε με ενδομήτριο σπιράλ.

Για τις γυναίκες οι οποίες θέλουν να αποφύγουν τις ορμόνες ή όσες έχουν κυρίως ψυχολογικά συμπτώματα που ταράζουν τη ζωή τους, η λήψη κάποιου αντικαταθλιπτικού μπορεί να βοηθήσει, πάντα σε συνεννόηση με τον γυναικολόγο.

Οι περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται στα παραπάνω, μπορεί να χρειαστούν πιο εντατική αντιμετώπιση, όπως γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, πιο ισχυρά φάρμακα ή -ως τελευταία και πιο ακραία λύση- χειρουργική αφαίρεση της μήτρας.