Ρήξη παρθενικού υμένα: Μύθοι και αλήθειες

Το πάχος του διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα, είναι συνήθως μεταξύ 1-2χιλ., ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να είναι και μεγαλύτερο (πχ. σαρκώδης υμένας).

Η σύσταση και η αντίσταση του υμένα επίσης ποικίλλουν γι’ αυτό και διακρίνεται σε ελαστικό (αραχνοειδής, υμενώδης, μεμβρανώδης) ή σαρκώδη – ινώδη.

Κάθε νεαρή γυναίκα, όταν αποφασίσει να γίνει σεξουαλικά ενεργή, αγωνιά για τη ρήξη του παρθενικού υμένα.

Ο γενικός κανόνας είναι πως ο παρθενικός υμένας έχει σχήμα και ανθεκτικότητα που διαφέρουν από γυναίκα σε γυναίκα και η ρήξη του εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.
Η ρήξη του παρθενικού υμένα μπορεί να είναι τέλεια ή ατελής. Αυτό εξαρτάται από το μέγεθος του ανδρικού μορίου, αλλά και τη δύναμη που καταβάλλεται κατά την είσοδο στον κόλπο.Η ρήξη του παρθενικού υμένα γίνεται συνήθως με την πρώτη σεξουαλική επαφή. Από τη ρήξη των αγγείων προκαλείται τις περισσότερες φορές μια μικρή αιμορραγία, η οποία σε συνδυασμό με τα κολπικά υγρά αποβάλλεται ως ροζ έκκριμα. Σπάνια η αιμορραγία είναι σοβαρή.

Ρήξη του παρθενικού υμένα μπορεί να γίνει επίσης με αυνανισμό, είσοδο ξένου σώματος, αθλητικές δραστηριότητες (ποδήλατο, χορό, ιππασία κα.), τραυματισμούς, ακόμη και με τη χρήση ταμπόν κατά την περίοδο.

Μετά τη ρήξη τα μπορεί να υπάρχει πόνος στην περιοχή, ακόμη και κατά το περπάτημα. Μετά τη ρήξη αρχίζει η επούλωση που διαρκεί συνήθως 3 έως 15 ημέρες, ενώ σε δύο εβδομάδες η τραυματική επιφάνεια δεν διακρίνεται καν.