Στρες και υπογονιμότητα

Μία λέξη που φέρνει την ανατροπή στο πλάνο του ζευγαριού που αποφασίζει να αυξήσει τον αριθμό των μελών της οικογένειας φέρνοντας στον κόσμο τα πολυπόθητα παιδιά του!

Σήμερα, αρκετά έχουν γίνει γνωστά για την αιτιολογία και στα δύο φύλα της υπογονιμότητας. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα ψυχολογικά αίτια που εμποδίζουν κυρίως όμως τη γυναίκα από το θαύμα της φύσης και την οδηγούν στο μονοπάτι της υπογονιμότητας.

Πως ορίζει επίσημα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας την υπογονιμότητα;

Ορίζεται ως αδυναμία των δυο συντρόφων να ολοκληρώσουν μια εγκυμοσύνη μετά από ένα τουλάχιστον χρόνο συστηματικής σεξουαλικής συνεύρεσης χωρίς προφυλάξεις – όπως ορίζει

Ψυχολογικά αίτια
Φαίνεται ότι η ψυχολογία των γυναικών είναι σημαντική για το αν τελικά θα μπορέσουν να κυοφορήσουν. Έρευνες έχουν δείξει πως το 10% των υπογόνιμων γυναικών πληρούν τα κριτήρια μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής, ενώ 30-35 % αναφέρουν καταθλιπτικά συμπτώματα.

Στρες και ορμόνες
Το στρες μέσω των ορμονών όπως η επιστήμη σήμερα μας αναφέρει μπορεί να εμποδίσει την εγκυμοσύνη, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, δρώντας αρνητικά στην σεξουαλική ζωή του ζευγαριού. Συγκεκριμένα, η κορτιζόλη και η επινεφρίνη, οι οποίες σε περιόδους έντονου στρες και άγχους αυξάνονται, επηρεάζουν δυσμενώς την ικανότητα της γυναίκας για τεκνοποίηση. Μελέτες επίσης υποστηρίζουν πως αν επιτευχθεί μείωση του στρες, ενισχύονται πρωτεΐνες του έσω τοιχώματος της μήτρας, που σχετίζονται με την εμφύτευση του εμβρύου. Επομένως, η καλή ψυχική κατάσταση με μειωμένα στρεσογόνα επίπεδα, αυξάνει τη ροή του αίματος στη μήτρα, δρώντας αποτελεσματικά στην διαδικασία της σύλληψης.

Άλλη μία Αμερικανική μελέτη του 2014, από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο, και που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Human Reproduction, έρχεται να ενισχύσει το παραπάνω συμπέρασμα, καθώς απέδειξε πως οι γυναίκες με υψηλότερα επίπεδα στρες είχαν λιγότερες πιθανότητες να τεκνοποιήσουν και χαρακτηρίστηκαν ως υπογόνιμες. Το δείγμα αποτέλεσαν 373 γυναίκες, ηλικίας 18 – 48 ετών, με μη διαγνωσμένα προβλήματα υπογονιμότητας, που επιθυμούσαν να συλλάβουν και παρακολουθούνταν επί ένα χρόνο, καθ όλη τη διάρκεια της προσπάθειας τους.

Αναλύθηκαν δυο βασικοί βιοδείκτες του στρες, όπως το σάλιο των γυναικών αυτών και συγκεκριμένα το επίπεδο του ενζύμου άλφα/αμιλάσης και της κορτιζόλης. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι γυναίκες με υψηλότερα επίπεδα αμυλάσης είχαν 60% πιθανότητα να μείνουν έγκυες κάθε μήνα, σε αντίθεση με εκείνες που τα επίπεδα του ενζύμου στον οργανισμό τους ήταν χαμηλότερα. Τέλος, οι εξαιρετικά αγχώδεις υπερδιπλασίαζαν τις πιθανότητες υπογονιμότητας.