Η βουλιμία είναι μία διαταραχή στην πρόσληψη τροφής. Μπορεί να επηρεάζει τον καθένα αλλά πιο συνηθισμένη είναι σε νέα κορίτσια. Η κατάσταση αυτή φαίνεται πως έχει ψυχολογικό ή και ψυχιατρικό υπόβαθρο, η ανάλυση του οποίου ξεφεύγει από τα όρια τούτου του άρθρου. Το άτομο προσλαμβάνει μεγάλες ποσότητες τροφής και προκειμένου να παραμείνει αδύνατο προκαλεί στον εαυτό του έμετο.
Το περιεχόμενο που κατ’ επανάληψιν εξέρχεται του στομάχου είναι όξινο και έχει ως αποτέλεσμα τη διάβρωση των δοντιών.
Η εξωτερική στιβάδα του δοντιού, η αδαμαντίνη (σμάλτο), προσβάλλεται, τα άλατά της διαλύονται, το δόντι αδυνατίζει “μαλακώνει’’ προοδευτικά και καταστρέφεται. Αυτό συμβαίνει σε πολλά δόντια με αποτέλεσμα εκτεταμένη βλάβη του στόματος.
Μία επιπλέον δυσάρεστη κατάσταση είναι η ευαισθησία σε κρύες ή ζεστές τροφές και ποτά. Όταν οι βλάβες προχωράνε αργά, ο πολφός αυτοπροστατεύεται με εναπόθεση εξωτερικά οδοντίνης. Έτσι η ευαισθησία μπορεί να είναι ελαφρά. Η βλάβη όμως είναι εκεί.
Η διάβρωση των πίσω δοντιών, γομφίων και προγομφίων, μαζί με την αποτριβή που συνήθως συνυπάρχει έχει ως αποτέλεσμα την κατάρρευση της κάθετης διάστασης του προσώπου με αποτέλεσμα μία γερασμένη εμφάνιση.
Μερικοί βουλιμικοί πίνουν πολλές σόδες για να προκαλέσουν έμετο. Οι σόδες είναι όξινες με αποτέλεσμα η διάβρωση να γίνεται ταχύτερα.
Το βούρτσισμα των δοντιών αμέσως μετά τον έμετο που γίνεται για να φύγει η δυσάρεστη γεύση, στα ήδη πιο μαλακά δόντια οδηγεί σε μεγαλύτερες καταστροφές.
Τα προσβεβλημένα δόντια ευκολότερα προσλαμβάνουν χρωστικές από τις τροφές, τα ποτά, το κάπνισμα με αποτέλεσμα άσχημη εμφάνιση.
Θεραπευτικά κατ’ αρχήν θα λέγαμε είναι η παραπομπή σε ένα εξειδικευμένο ψυχολόγο. Δεν είναι καθόλου ντροπή να αναζητηθεί βοήθεια. Είναι μία πάθηση σαν πολλές άλλες που ταλαιπωρούν ένα άτομο και μπορεί να αντιμετωπισθεί.
Οδοντιατρικά κάνουμε τοπική εφαρμογή φθορίου και συνιστούμε και φθοριούχα στοματοπλύματα. Οι βλάβες αποκαθίστανται με ανασυστάσεις σύνθετης ρητίνης ή στεφάνες.
Πηγή: medlabgr.blogspot.com