«Αυτή η νύχτα μένει»: Η ιστορία πίσω από το εμβληματικό βιβλίο -Ύμνος στα «σκυλάδικα», έγινε ταινία το 2000

Μια τραγουδίστρια ζητάει να πάει τουαλέτα και ένας πελάτης ζητάει για χάρη της όλοι οι σερβιτόροι να παραταχθούν και να πλύνουν με δεκάδες σαμπάνιες τη λεκάνη: αυτά και άλλα πολλά απίστευτα περιστατικά περιγράφει ο Θάνος Αλεξανδρής στο «Αυτή η νύχτα μένει», ένα βιβλίο που πλέον έχει δημιουργήσει τον δικό του μύθο.

Από τη Νομική σχολή Αθηνών και το ιστορικό Υπόγειο του Κάρολου Κουν, ο Αλεξανδρής βρίσκεται στην ελληνική περιφέρεια των σκυλάδικων τη δεκαετία του ’80 και του ’90. Δώδεκα χρόνια ζει τη νύχτα, τη γνωρίζει απ’ έξω και ανακατωτά, την αγαπάει και με αυτή τη λατρεία την αποτυπώνει περιγράφοντας, όπως λέει ο ίδιος, και «το μεγαλείο και την ξεφτίλα της».

«Είδα περιουσίες να εξανεμίζονται φύλλο φτερό. Φιλίες σοβαρών οικογενειών να γίνονται μίση και πάθη άγρια για μεσόκοπες τραγουδίστριες, που το καλύτερο γραφείο συνοικεσίων δεν θα μπορούσε να πασάρει στο χειρότερο συνταξιούχο. Είδα έναν κόσμο που άναψε και κάηκε πάνω σε μία σκηνή όλο μάγια. Θέλω να πιστεύω πως μία θεϊκή συγκυρία οδήγησε ειδικά εμένα στο θαυμαστό κόσμο των σκυλάδικων και ουσιαστικά άλλαξε τη ζωή και την ψυχή μου. Το οδοιπορικό σ’ αυτούς τους χώρους είναι το ωραιότερο κομμάτι της καριέρας μου και με βοήθησε να ξεφύγω από τη μίζερη και συμβατική ζωή του θεάτρου και να ανακαλύψω το όνειρο. Μπήκα φάλτσα με τραγούδια του Χατζιδάκι και δικαίως στην αρχή έφαγα τα μούτρα μου, γιατί το σκυλάδικο δεν είναι γκέτο που περιέχει ομαδοποιημένους, αλλά ένας χώρος που αποκλείει τους άσχετους. Εγώ στο σκληρό αυτό κόσμο έπαιξα τίμια και αντρίκεια και επιβίωσα δέκα ολόκληρα χρόνια. Τη νύχτα ζεις. Μπορεί και να πεθάνεις, αλλά σίγουρα δεν φυτοζωείς. Ή ζεις ή πεθαίνεις», γράφει ο Αλεξανδρής για το βιβλίο του.

Διαβάστε περισσότερα για το «Αυτή η νύχτα μένει» στο Bovary.gr.