Daily-News.GR Η Καθημερινή σας ενημέρωση – dailynews.gr
«Ζήσε την ζωή σου και άσε τους άλλους» ή Let Them. Αυτό πιστεύει και αυτό πρεσβεύει η Μελ Ρόμπινς, οικοδέσποινα ενός από τα πιο επιτυχημένα podcasts.
«Το καλύτερο πράγμα για τις ανθρώπινες σχέσεις» που έχει κάνει ποτέ η Mel Robbins ξεκίνησε με μια αγχωτική στιγμή στη βραδιά του χορού τελειοφοίτων του γιου της.
Η συγγραφέας, πρώην δικηγόρος και οικοδέσποινα ενός από τα πιο δημοφιλή podcast σε όλο τον δυτικό κόσμο μιλάει εκτενώς για το τελευταίο της βιβλίο, «Let Them: A Life-Changing Tool That Millions of People Can’t Stop Talking About», το οποίο προωθεί μια νέα κοινωνική θεωρία που ήδη έχουν «αγκαλιάσει» πολλοί διάσημοι, όπως η Όπρα Ουίνφρι.
Το βιβλίο – το οποίο συμπλέκει ευφάνταστα αρχαίες έννοιες από τον στωικισμό, τον βουδισμό και την ελληνική φιλοσοφία για το σύγχρονο, συνδεδεμένο, πολυάσχολο ακροατήριο – προέκυψε εκείνο το βράδυ, όταν η Robbins λέει ότι «ήταν ένα απόλυτο control freak» και «μικροδιαχειριζόταν κάθε πιθανή λεπτομέρεια».
Καθώς λοιπόν εκείνη την στιγμή αγωνιούσε για το κάθε τι, μιλούσε στο τηλέφωνό της σε άλλους γονείς και προσπαθούσε να πάρει τον έλεγχο της κατάστασης, τότε ήταν που η κόρη της της πρότεινε απλά να αφήσει τα παιδιά να… το κάνουν με τον τρόπο τους.
Να τα αφήσει να πάρουν τάκος αντί να πάνε σε εστιατόριο. Να τα αφήσει να καταστρέψουν τα παπούτσια τους στη βροχή. «Είναι ο δικός τους χορός, όχι ο δικός σου», είπε στη μητέρα της -και η Ρόμπινς αμέσως χαλάρωσε.
Αφού μοιράστηκε την εμπειρία της με τους 8,3 εκατομμύρια οπαδούς της στο Instagram και στη συνέχεια με τις «λεγεώνες» των πιστών συνδρομητών του podcast της, η ενθουσιώδης ανταπόκριση την οδήγησε στο να γράψει ένα βιβλίο. Τον Δεκέμβριο του 2024 ήρθε το «The Let Them Theory». Σε μια συνέντευξη με τη Robbins, η Oprah Winfrey το αποκάλεσε «ένα από τα καλύτερα βιβλία αυτοβοήθειας που έχω διαβάσει ποτέ».
«Ασ΄το να πάει, άσ’ το»
Η Robbins μίλησε στα αμερικανικά ΜΜΕ για το πώς οι απλές φράσεις «άφησέ τους» και «άσε με» μπορούν να μας βοηθήσουν να νιώσουμε λιγότερο αγχωμένοι και πιο δυνατοί και να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε καλύτερα τις προκλήσεις των ραντεβού, των οικογενειακών σχέσεων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
«Το μόνο που κάνω είναι να υπενθυμίζω στους ανθρώπους αυτό που ήδη ξέρουν ότι είναι αλήθεια: Το θέμα της προσπάθειας να ελέγξετε πράγματα που δεν είναι δικά σας για να τα ελέγξετε και πώς αυτό απλώς σας δημιουργεί περισσότερο άγχος», λέει η ίδια.
Υπάρχουν δύο μέρη στη θεωρία του «Let Them»: το «αφήστε τους» και το «αφήστε με».
«Το δεύτερο μέρος είναι το πιο σημαντικό μέρος, επειδή στο δεύτερο μέρος δίνετε πραγματικά το “σύνθημα” στον εαυτό σας και του υπενθυμίζετε ότι η ζωή σας είναι δική σας ευθύνη. Όταν λέτε “άσε με”, υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι σε κάθε κατάσταση το μόνο πράγμα που είναι υπό τον έλεγχό σας είναι η αντίδρασή σας σε αυτό που συμβαίνει. Μπορείτε να ελέγξετε τι σκέφτεστε για αυτό που συμβαίνει. Μπορείς να επιλέξεις τι κάνεις ή τι δεν κάνεις ως αντίδραση. Και μπορείτε να επιλέξετε πώς θα επεξεργαστείτε τα συναισθήματά σας. Αυτό είναι που μπορείτε να ελέγξετε και εκεί βρίσκεται η δύναμή σας», τονίζει εμφατικά η Ρόμπινς.
Το δυσκολότερο μέρος του «άφησέ τους» είναι να μάθεις να νιώθεις ωμά συναισθήματα χωρίς να αντιδράς αμέσως. Πολλές φορές όμως αντιδρούμε ήδη πριν καν σκεφτούμε αυτό το «ασ’ το μωρέ στην ησυχία του». Και αυτό είναι ένα ζήτημα για την ίδια.
«Ακόμα το “δουλεύω” αυτό το κομμάτι μέσα μου. Νομίζω ότι σας αξίζει ένα χρυσό μετάλλιο αν έχετε την ψυχική δύναμη να πείτε έστω το ότι “θα ήθελα να είμαι λιγότερο αντιδραστικός σε αυτό”. Το να έχετε απλώς επίγνωση ότι πρόκειται για μια δεξιότητα και ότι θα σας ωφελήσει και θα φέρει περισσότερη ειρήνη στη ζωή σας, αυτό είναι το πρώτο βήμα», επισημαίνει η Ρόμπινς και συνεχίζει:
«Κομμάτι της αιτίας που είμαστε τόσο αντιδραστικοί είναι επειδή νιώθουμε αυτή την αίσθηση ότι είμαστε παγιδευμένοι επειδή έχουμε δώσει τόση δύναμη σε άλλους ανθρώπους. Κάθε φορά που λέτε: «Ασ’ τους», ακόμα κι αν αυτό γίνεται μετά το ξέσπασμα, εξακολουθείτε να νιώθετε αυτό το συναίσθημα. Αυτό που διαπίστωσα στη δική μου ζωή, επειδή είμαι πολύ συναισθηματικό άτομο, είναι ότι όσο πιο πολύ το έλεγα, τόσο πιο πολύ “έκλεινα την ψαλίδα” της απόστασης ανάμεσα στην παρόρμηση να ξεσπάσετε σε κάποιον και στο να πείτε πραγματικά “Ασ’ τους”».
Πώς μπορούμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τη «Θεωρία του Ασ’ τους» για να διώξουμε αυτό το συναίσθημα διαρκούς σύγκρισης και υπόγειας απόγνωσης που συχνά έχουμε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
«Μου πήρε πολύ καιρό για να ξεφύγω από αυτή την πραγματικά ανασφαλή νοοτροπία, όπου πραγματικά πίστευα ότι αν κάποιος άλλος είχε κάτι που ήθελα, αυτό σήμαινε ότι κέρδιζε και ότι εγώ έχανα. Δεν καταλάβαινα την ομορφιά του κόσμου στον οποίο ζούμε, ότι δηλαδή τα πράγματα που θέλεις στη ζωή – είτε πρόκειται για επιτυχία, είτε για χρήματα, είτε για ευτυχία, είτε για φιλία – αυτά τα πράγματα είναι απεριόριστα και είναι για όλους», υποστηρίζει. Και τονίζει εμφατικά:
«Μου πήρε πολύ καιρό να καταλάβω ότι στην πραγματικότητα δεν ανταγωνίζομαι κάποιον άλλον στο παιχνίδι της ζωής. Παίζω μαζί τους. Αν ένας φίλος μου είναι σε θέση να πετύχει κάτι, τότε είναι απόδειξη ότι εγώ – με δουλειά και με χρόνο και με υπομονή – μπορώ να το πετύχω και εγώ. Και μετά αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι οι άλλοι άνθρωποι δεν στέκονται στο δρόμο σου – εσύ το κάνεις στον εαυτό σου. Εσύ είσαι αυτός που χρησιμοποιεί τη σύγκριση για να σταματήσει τον εαυτό του. Εσύ είσαι αυτός που λέει στον εαυτό σου ότι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Εσύ είσαι αυτός που λέει στον εαυτό σου ότι δεν είσαι αρκετά καλός ή ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις».
Φαίνεται λοιπόν ότι το να λέμε «άφησέ τους» και «άφησέ με» απαιτεί αυτοπεποίθηση και, την ίδια στιγμή, αυτοσυμπόνια. Πώς φτάνουμε εκεί;
«Δεν φτάνετε εκεί με την ελπίδα ότι θα έρθει», ξεκαθαρίζει η Ρόμπινς, «πρέπει να χρησιμοποιήσετε τα εργαλεία. Ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν κάνουμε αυτές τις συζητήσεις – ή ακόμα και κάτι πιο λεπτό, όπως ότι έχετε έναν συγκάτοικο ή μια αδελφή ή έναν γονέα που είναι απλά αρνητικός και επικριτικός απέναντί σας και το ανέχεστε για χρόνια – είναι ότι χρειάζεται θάρρος για να πείτε στον εαυτό σας: “Δεν θέλω να το αντιμετωπίσω αυτό, οπότε θα πω “άφησέ τους”, γιατί θα σταματήσω επιτέλους να προσπαθώ να διαχειριστώ τη κακή τους διάθεση”. Τότε είναι που πρέπει να υπενθυμίσετε στον εαυτό σας ότι μπορείτε να επιλέξετε πόσο χρόνο και ενέργεια θα ξοδέψετε με αυτό το άτομο».
Πώς εφαρμόζουμε όμως τη θεωρία χωρίς να γινόμαστε παθητικοί ή απόμακροι;
«Αν βρισκόμαστε σε ένα οικογενειακό σύστημα ή σε μια σχέση όπου έχει υπάρξει ένας κύκλος συναισθηματικής κακοποίησης ή ένας κύκλος ναρκισσισμού, η ψυχολογία του είναι πολύ, πολύ δύσκολη, επειδή συνεχίζεις να κρατιέσαι από την ελπίδα ότι κάποιος από όλους αυτούς θα αλλάξει», επισημαίνει η Ρόμπινς, καταλήγοντας με νόημα ότι:
«Κρατάμε μια φαντασίωση ζωντανή στο κεφάλι μας αντί να μάθουμε πώς να ζούμε με την πραγματικότητα που έχουμε μπροστά μας. Αρχίζετε να συνειδητοποιείτε, κάθε φορά που λέτε “Αφήστε τους” και “Αφήστε με”, ότι η δύναμη δεν βρίσκεται σε αυτό που κάνουν οι άλλοι άνθρωποι. Η δύναμη βρίσκεται στις αξίες σας και στον τρόπο με τον οποίο αντιδράτε εσείς απέναντι σε αυτούς».
Πηγή
