Daily-News.GR Η Καθημερινή σας ενημέρωση – dailynews.gr
Η Μαίρη Συνατσάκη είναι ιδιαίτερα ενεργή στα social media ενώ συχνά στο λογαριασμό της στο Instagram ανεβάζει αναρτήσεις με κοινωνικά μηνύματα. Ωστόσο, η παρουσιάστρια είναι από τα πρόσωπα εκείνα, που ουκ ολίγες φορές έχει δεχτεί λεκτικές επιθέσεις στους λογαριασμούς της από χρήστες, λόγω των απόψεών της.
Αυτή τη φορά, η Συνατσάκη προχώρησε σε μία ιδιαίτερη ανάρτηση που ενθουσίασε τους διαδικτυακούς της φίλους και σίγουρα δεν περνά απαρατήρητη. Με τη βοήθεια του φωτογράφου Panos Astor Koffas ένωσαν όλα τα σχόλια μίσους που έχει δεχτεί κατά καιρούς, αποτυπώνοντάς τα πάνω στο κορμί της με τη βοήθεια ενός προτζέκτορα. Μάλιστα, πολλές γνωστές φίλες της, όπως η Ναταλία Γερμανού, η Ελεονώρα Μελέτη, η Ράνια Θρασκιά, η Μαρία Ηλιάκη, η Χριστίνα Κολέτσα κ.α. έσπευσαν να της στείλουν το δικό τους «μπράβο» για την ανάρτησή της.
Την επίμαχη ανάρτηση την συνόδευσε με ένα κείμενο που προκαλεί αίσθηση.
View this post on Instagram
Όλα αυτά είναι λόγια που έχουν γραφτεί για εμένα κάτω από δικά μου βίντεο ή από συνεντεύξεις μου.Ο @panos.astor.koffas μου πρότεινε να με φωτογραφίσει αποτυπώνοντάς τα επάνω μου και συμφώνησα χωρίς να είμαι τελικά έτοιμη για εκείνο το απόγευμα.«Να στα δείξω;» με ρώτησε και φώτισε τον προτζέκτορα «Ναι καλε!Έχουν δει τα μάτια μου, ουουουουου» του απάντησα άνετη «Έχω κάνει copy paste ακριβώς όπως ήταν γραμμένα αυτά που μου έκαναν περισσότερη εντύπωση. Δεν έχω διορθώσει ορθογραφικά.» Ξεκίνησα να διαβάζω το κείμενο και το σώμα μου άρχισε να καμπουριάζει περισσότερο από το συνηθισμένο.Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα.Το άνετο χαμόγελό μου είχε παγώσει.Ήταν πάρα πολλά.Κι έτσι συγκεντρωμένα όλα μαζί… ήταν πάρα πολλά. Ντράπηκα. Που ήμασταν σε αυτό το δωμάτιο 4 άνθρωποι και τα έβλεπαν όλοι. Ένιωσα απολύτως εκτεθειμένη. Σαν να με είχαν γδύσει. Οι χειρότερες σκέψεις που θα μπορούσε να κάνει κάποιος για εμένα, εκεί μπροστά μου. Ντράπηκα. Σκέφτηκα αυτόματα όλους εκείνους που μπορεί να είχαν πέσει πάνω σε αυτά τα σχόλια και να τα είχαν διαβάσει, και ντράπηκα κι άλλο. Η ευκολία του απρόσωπου μίσους στο Ίντερνετ είναι… είναι λυπητερή. Δεν έχει σημασία αν έχεις 100 followers ή 600.000.Αν εκθέσεις κάτι από εσένα εκεί έξω, οι πιθανότητες να σου ρίξει κάποιος τον οχετό του είναι πάρα πολλές. Στάθηκα στην αντανάκλαση του προτζέκτορα και τα λόγια με χτύπησαν. Είμαι όλα αυτά; Τι έκανα σε εκείνον που έγραψε κάτι τόσο άσχημο για μένα;Πώς τον έβλαψα; παιδευόμουν χωρίς νόημα, μέχρι που ήρθε μια μικρή σωτήρια μικρή σκέψη στο νου μου. Πώς γίνεται να ντρέπομαι εγώ, για τον «εμετό» που μου πέταξαν κι όχι εκείνοι που τον έριξαν;… όλα αυτά είναι λόγια που έχουν γραφτεί για εμένα αλλά δεν για εμένα.Τα λόγια χαρακτηρίζουν εκείνον που τα έγραψε.Ένας θυμωμένος, πληγωμένος άνθρωπος,θα γράψει θυμωμένα, πληγωμένα πράγματα. Δε ντρέπομαι πια. Όσο «καθαρίζομαι» από όλα αυτά, κι όσο κάνετε κι εσείς το ίδιο για τα αντίστοιχα που μπορεί να έχετε δει στα δικά σας προφίλ, σκέφτομαι πως είναι εκατομμύρια φορές προτιμότερο να συνέχιζεις να εκθέτεις κάτι από εσένα εκεί έξω στον κόσμο με κίνδυνο να λερωθείς, παρά να φοβηθείς, να μικρύνεις,να χαθείς στα πλήθη των θυμωμένων. Σκουπίσου και συνέχισε.
Διαβάστε παρακάτω:
«Όλα αυτά είναι λόγια που έχουν γραφτεί για εμένα κάτω από δικά μου βίντεο ή από συνεντεύξεις μου. Ο @panos.astor.koffas μου πρότεινε να με φωτογραφίσει αποτυπώνοντάς τα επάνω μου και συμφώνησα χωρίς να είμαι τελικά έτοιμη για εκείνο το απόγευμα. «Να στα δείξω;» με ρώτησε και φώτισε τον προτζέκτορα «Ναι καλε! Έχουν δει τα μάτια μου, ουουουουου» του απάντησα άνετη «Έχω κάνει copy paste ακριβώς όπως ήταν γραμμένα αυτά που μου έκαναν περισσότερη εντύπωση. Δεν έχω διορθώσει ορθογραφικά.» Ξεκίνησα να διαβάζω το κείμενο και το σώμα μου άρχισε να καμπουριάζει περισσότερο από το συνηθισμένο. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα. Το άνετο χαμόγελό μου είχε παγώσει. Ήταν πάρα πολλά. Κι έτσι συγκεντρωμένα όλα μαζί… ήταν πάρα πολλά. Ντράπηκα. Που ήμασταν σε αυτό το δωμάτιο 4 άνθρωποι και τα έβλεπαν όλοι. Ένιωσα απολύτως εκτεθειμένη. Σαν να με είχαν γδύσει. Οι χειρότερες σκέψεις που θα μπορούσε να κάνει κάποιος για εμένα, εκεί μπροστά μου. Ντράπηκα. Σκέφτηκα αυτόματα όλους εκείνους που μπορεί να είχαν πέσει πάνω σε αυτά τα σχόλια και να τα είχαν διαβάσει, και ντράπηκα κι άλλο. Η ευκολία του απρόσωπου μίσους στο Ίντερνετ είναι… είναι λυπητερή. Δεν έχει σημασία αν έχεις 100 followers ή 600.000.Αν εκθέσεις κάτι από εσένα εκεί έξω, οι πιθανότητες να σου ρίξει κάποιος τον οχετό του είναι πάρα πολλές. Στάθηκα στην αντανάκλαση του προτζέκτορα και τα λόγια με χτύπησαν. Είμαι όλα αυτά; Τι έκανα σε εκείνον που έγραψε κάτι τόσο άσχημο για μένα; Πώς τον έβλαψα; παιδευόμουν χωρίς νόημα, μέχρι που ήρθε μια μικρή σωτήρια μικρή σκέψη στο νου μου. Πώς γίνεται να ντρέπομαι εγώ, για τον «εμετό» που μου πέταξαν κι όχι εκείνοι που τον έριξαν;… όλα αυτά είναι λόγια που έχουν γραφτεί για εμένα αλλά δεν για εμένα. Τα λόγια χαρακτηρίζουν εκείνον που τα έγραψε. Ένας θυμωμένος, πληγωμένος άνθρωπος, θα γράψει θυμωμένα, πληγωμένα πράγματα. Δε ντρέπομαι πια. Όσο «καθαρίζομαι» από όλα αυτά, κι όσο κάνετε κι εσείς το ίδιο για τα αντίστοιχα που μπορεί να έχετε δει στα δικά σας προφίλ, σκέφτομαι πως είναι εκατομμύρια φορές προτιμότερο να συνέχιζεις να εκθέτεις κάτι από εσένα εκεί έξω στον κόσμο με κίνδυνο να λερωθείς, παρά να φοβηθείς, να μικρύνεις, να χαθείς στα πλήθη των θυμωμένων.
Σκουπίσου και συνέχισε».
