«Κάναμε σεξ στο πίσω κάθισμα της Κάντιλακ»: Ρίτσαρντ Μπάρτον και Ελίζαμπεθ Τέιλορ, μια σχέση που ξεκίνησε σαν φαρσοκωμωδία

Ως γνωστόν, η θυελλώδης σχέση μεταξύ της σταρ του Χόλιγουντ Ελίζαμπεθ Τέιλορ και του Ουαλού ηθοποιού Ρίτσαρντ Μπάρτον ξεκίνησε στη Ρώμη, ενώ γύριζαν το κινηματογραφικό έπος Κλεοπάτρα.

Εκείνη την περίοδο ήταν παντρεμένη με τον τέταρτο σύζυγό της, τον Αμερικανό κροίσο Έντι Φίσερ, και είχε αποκτήσει τρία παιδιά. Ο Ρίτσαρντ Μπάρτον είχε δύο από την Ουαλή σύζυγό του, Σίμπιλ. Αυτό που ακολούθησε ήταν ένα τρελό μείγμα τραγωδίας, φαρσοκωμωδίας και συντριπτικής ερωτικής έλξης.

Στις 22 Ιανουαρίου 1962, έγινε η πρώτη κοινή σκηνή του Μπάρτον και της Τέιλορ. Η Τέιλορ φτάνει στο πλατό με τον Έντι, δύο γραμματείς, δύο υπηρέτριες, μακιγιέρ και κομμωτές. Φοράει μια μινκ, την οποία αφήνει επιδεικτικά να πέσει στο πάτωμα.

Μπάρτον προς Ελίζαμπεθ Τέιλορ: «Είσαι πολύ χοντρή, αλλά έχεις όμορφο πρόσωπο»

«Είσαι πολύ χοντρή, αλλά έχεις όμορφο πρόσωπο», είναι τα πρώτα λόγια του Μπάρτον προς αυτήν.

Όμως ο παραγωγός της ταινίας, Walter Wanger, σημειώνει πως οι δύο ηθοποιοί σύντομα «συζητούν έντονα… Μπορούσες σχεδόν να νιώσεις τον ηλεκτρισμό». Και ο Μπάρτον γράφει αργότερα για το πώς τα στήθη της Τέιλορ “προεξείχαν από αυτό το μισοκοιμισμένο νωχελικό σώμα».

Στις 26 Ιανουαρίου 1962, ο σκηνοθέτης της Κλεοπάτρας απευθυνόμενος στον παραγωγό, λέει: «Η Λιζ και ο Μπάρτον δεν παίζουν απλώς τον Αντώνιο και την Κλεοπάτρα».

Μία ημέρα αργότερα, ο Μπάρτον εμφανίζεται στο τρέιλερ του μακιγιάζ και ανακοινώνει: «Κύριοι, χθες το βράδυ π@@@@α τη δεσποινίδα Ελίζαμπεθ Τέιλορ στο πίσω μέρος της Κάντιλακ μου».

Έπειτα από μερικές μέρες, στις 5 Φεβρουαρίου 1962, ο Μπάρτον διαβεβαιώνει τον παραγωγό: «Δεν θα επιτρέψω σε τίποτα να βλάψει την καριέρα μου ή τον γάμο μου. Και δεν θα κάνω τίποτα για να βλάψω τη Λιζ, η οποία είναι ένας υπέροχος άνθρωπος».

Αλλά ο Wanger μπορεί να εκτιμήσει την επικίνδυνη γοητεία της: «Τον ενθουσιασμό που απαιτεί η Λιζ από τη ζωή θα μπορούσε να τον προσφέρει ο Μπάρτον λόγω της δύναμης, της εμπειρίας και των ονείρων που ανοίγει».

Μία ημέρα πριν του Αγίου Βαλεντίνου, στις 13 Φεβρουαρίου 1962, ο Μπάρτον πετάει για το Παρίσι για να εμφανιστεί ως πιλότος της RAF στην ταινία The Longest Day. Ο σύζυγος της Τέιλορ, Έντι Φίσερ, μιλά στη σύζυγο του Μπάρτον, Σίμπιλ: «Ο σύζυγός σας και η γυναίκα μου φαίνεται να έχουν βαθιά σχέση. Ξέρετε ότι συνεχίζουν τη σχέση τους;».

Η απάντηση της Σίμπιλ; «Είχε και στο παρελθόν τέτοιες σχέσεις – πάντα επιστρέφει στο σπίτι». Κι ο Έντι αποκρινόμενος, της λέει: «Δεν ξέρεις την Ελίζαμπεθ: αυτή τη φορά δεν πρόκειται να επιστρέψει».

Ο Μπάρτον είναι έξαλλος με τον Έντι που τόλμησε να εμπλέξει τη Σίμπιλ. Όταν η Τέιλορ ρωτάει τον Έντι: «Γιατί το είπες στη Σίμπιλ;» εκείνος απαντάει απελπισμένα: «Επειδή σε αγαπώ και θα έκανα τα πάντα για να σε κρατήσω».

«Το κοινό θα τη σταυρώσει αν διαλύσει άλλη μια οικογένεια»

Στις 14 Φεβρουαρίου 1962, ο Έντι φεύγει από τη Ρώμη «για δουλειές». Ο Μπάρτον βγάζει την Τέιλορ το βράδυ στη Via Veneto.

Την επόμενη μέρα, σύμφωνα με τους Jack Brodsky και Nathan Weiss, δημοσιογράφους της ταινίας, η Τέιλορ και ο Μπάρτον είναι «το πιο καυτό πράγμα που έγινε ποτέ». Τα στελέχη της Fox, ωστόσο, φοβούνται ότι το κοινό «θα τη σταυρώσει και θα διαδηλώσει στα θέατρα αν διαλύσει άλλη μια οικογένεια».

Στην περίπτωση αυτή, δεν υπήρξε καμία ηθική αγανάκτηση, παρά μόνο μια ενθουσιασμένη περιέργεια. Η στάση απέναντι στις διασημότητες (και τη μοιχεία) άλλαζε.

Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ επιχειρεί να αυτοκτονήσει

Στις 16 Φεβρουαρίου 1962, η Σίμπιλ «δραπετεύει» στη Νέα Υόρκη. Η Τέιλορ, φοβούμενη ότι η δραματική αποχώρησή της θα επηρεάσει τον Μπάρτον, επιχειρεί να αυτοκτονήσει «προσπαθώντας να σπάσει μια γυάλινη πόρτα και χρειάστηκε να συγκρατηθεί», σύμφωνα με τον Wanger. Ο Μπάρτον προσπαθεί πράγματι να τα ακυρώσει όλα: «Ήταν διασκεδαστικό, όσο κράτησε». Χωρίς αποτέλεσμα.

Την επόμενη μέρα, φοβούμενη ότι ο Μπάρτον θα επιλέξει τη Σίμπιλ αντί γι’ αυτήν, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ μεταφέρεται στο νοσοκομείο Salvator Mundi για να της κάνουν πλύση στομάχου, μετά από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών. «Χρειαζόμουν ξεκούραση. Ήμουν υστερική και έπρεπε να ξεφύγω», λέει αργότερα.

Στις 18 Φεβρουαρίου 1962, ο Έντι, που εξακολουθεί να ταξιδεύει, τηλεφωνεί στη ρωμαϊκή βίλα που μοιράζεται με την Τέιλορ. Απαντά ο Μπάρτον. «Τι κάνεις στο σπίτι μου;» ρωτάει ο Έντι, αγνοώντας ότι ο Μπάρτον έχει επιστρέψει από το Παρίσι – και η Τέιλορ φαίνεται να έχει βγει γρήγορα και από την κλινική.

Ο Μπάρτον τότε απάντησε: «Τι νομίζεις ότι κάνω; Είμαι με το κορίτσι μου», με τον Έντι να του λέει «Δεν είναι το κορίτσι σου. Είναι η γυναίκα μου».

«Λοιπόν, εγώ π@@@ω τη γυναίκα σου», του λέει ο Μπάρτον. Και οι δύο άνδρες απειλούν να δολοφονήσουν ο ένας τον άλλον.

Μια ημέρα μετά, ο Μπάρτον κάνει δήλωση στον Τύπο, λέγοντας ότι η υπόθεση είναι «σκέτη ανοησία».

Στις 20 Φεβρουαρίου 1962, δημοσιογράφοι και φωτογράφοι εισβάλλουν στη Ρώμη. Οι εικονολήπτες κρύβονται σε δέντρα και θάμνους. Οι δημοσιογράφοι παριστάνουν τους ιερείς που μαζεύουν δωρεές.

«Είναι τόσο κοντά που θα έπρεπε να τους ρίξεις ζεστό νερό για να ξεκολλήσουν»

Την ημέρα που η Τέιλορ αποφασίζει ότι είναι «η πιο άθλια μέρα της ζωής της», ο Έντι οργανώνει ένα πάρτι για τα 30ά της γενέθλια. Το ημερολόγιο έγραφε 27 Φεβρουαρίου 1962. Της χαρίζει ένα σμαραγδένιο κολιέ αξίας 250.000 δολαρίων και έναν καθρέφτη Bulgari, σε σχήμα ασπίδας, επίσης διακοσμημένο με σμαράγδια. Αργότερα χαλάει τη γενναιοδωρία στέλνοντας τον λογαριασμό στην Τέιλορ.

8 Μαρτίου 1962. Όλες οι εφημερίδες αναφέρουν ότι ο Μπάρτον λέει ότι δεν θα αφήσει ποτέ τη Σίμπιλ. Η Τέιλορ γυρίζει τη σκηνή όπου ο Αντώνιος αφήνει την Κλεοπάτρα στην Αλεξάνδρεια, επιστρέφει στη Ρώμη και παντρεύεται την αδελφή του Οκταβιανού.

Όταν το μαθαίνει, η Κλεοπάτρα μαχαιρώνει τα κλινοσκεπάσματα, το στρώμα και τα ρούχα του Αντώνιου. Η Τέιλορ το παίζει με τόσο γνήσια οργή, που εξαρθρώνει τον αντίχειρά της.

Στις 10 Μαρτίου 1962, η αρθρογράφος κουτσομπολιού του Χόλιγουντ Louella Parsons λέει στους αναγνώστες της: «Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ έχει ερωτευτεί παράφορα τον Ρίτσαρντ Μπάρτον». Ο Έντι ανταπαντά: «Η αναφορά είναι γελοία».

Στις 13 Μαρτίου 1962, ο Μπάρτον και η Τέιλορ είναι πλέον «τόσο κοντά που θα έπρεπε να τους ρίξεις ζεστό νερό για να ξεκολλήσουν», λέει ο Μπρόντσκι στον Βάις.

Η Τέιλορ λέει στον Έντι ότι αγαπάει τον Μπάρτον: «Δεν αντέχουμε να είμαστε χώρια». Ο Μπάρτον είναι μπερδεμένος. Το «Αφήνω τη Σίμπιλ και φεύγω με την Ελίζαμπεθ» εναλλάσσεται με το «Δεν πρόκειται να ξαναδώ την Ελίζαμπεθ».

Στις 16 Μαρτίου 1962, η Σίμπιλ πετάει για το Λονδίνο, ενώ δυο μέρες αργότερα, η εβδομαδιαία εφημερίδα Gente τυπώνει λήψεις με τηλεσκοπικό φακό της Τέιλορ και του Μπάρτον να αγκαλιάζονται και να αποχωρούν από ένα ρωμαϊκό κλαμπ στις 3.30 π.μ. Στις 19 Μαρτίου 1962, ο Έντι λέει: «Ελίζαμπεθ, φεύγω» και εκείνη δεν τον βλέπει για δύο χρόνια. Σύμφωνα με φήμες, εκείνος βρίσκεται σε ψυχιατρική κλινική.

Ελίζαμπεθ Τέιλορ: «Κανείς δεν με εγκαταλείπει Είμαι πιο διάσημη από τον Πάπα και τη βασίλισσα της Αγγλίας»

Η αποχαιρετιστήρια φράση της Τέιλορ προς τον Έντι είναι: «Κανείς δεν με εγκαταλείπει, παλιομ@@@α. Είμαι πιο διάσημη από τον Πάπα και τη βασίλισσα της Αγγλίας».

21 Μαρτίου 1962: Σύμφωνα με το ημερολόγιο παραγωγής, η Τέιλορ «δυσκολεύεται πολύ να αποδώσει τους διαλόγους».

Έπειτα από μερικές μέρες, η Σίμπιλ διαψεύδει: «Ήμουν έξαλλη με [τις φήμες]. Ο Ρίτσαρντ ήταν έξαλλος, το ίδιο και η Ελίζαμπεθ… Φυσικά, είμαστε όλοι πολύ φιλικοί».

Στις 29 Μαρτίου 1962, ο Έντι εκδίδει δήλωση από το κρεβάτι του σε ψυχιατρική κλινική της Νέας Υόρκης: «Ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο: Αγαπώ τη Λιζ και εκείνη με αγαπάει. Ο γάμος μας είναι μια χαρά, μια χαρά».

Το πρωτοσέλιδο της σημερινής εφημερίδας New York Daily News, στο οποίο κυριαρχεί ο τίτλος «Eddie Fisher Breaks Down: In Hospital Here- Liz in Rome», μετατρέπεται σε μεταξοτυπία από τον Andy Warhol.

30 Μαρτίου 1962: Ο Έντι δίνει συνέντευξη Τύπου, λέγοντας ότι οι φήμες για την εμπλοκή της συζύγου του με τον Μπάρτον είναι «απολύτως ψευδείς». Σε ένα υπερατλαντικό τηλεφώνημα, ωστόσο, η Τέιλορ αρνείται να διαψεύσει τις φήμες: «Έντι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό γιατί υπάρχει κάποια αλήθεια στην ιστορία».

Ο Έντι πηγαίνει να δει τον Φρανκ Κοστέλο, consigliere της εγκληματικής οικογένειας Λουτσιάνο, ο οποίος του είχε πει κάποτε: «Ό,τι χρειαστείς, έλα σε μένα».

Αλλά ούτε ο Έντι θέλει να είναι υπεύθυνος για το γεγονός ότι οι μπράβοι ενός μαφιόζου έσπασαν τα πόδια του Μπάρτον. Στις 3 Απριλίου 1962, οι Φίσερ ανακοινώνουν την πρόθεσή τους να χωρίσουν. Η Σίμπιλ καταρρέει.

Στις 7 Απριλίου 1962, ο Μπάρτον πετάει για το Παρίσι. Σαράντα φωτογράφοι του Τύπου υποδέχονται την άφιξή του. Συναντά τη Σίμπιλ, αλλά λέει στον Τύπο (αστειευόμενος): «Νομίζω ότι μπορεί να αυτοκτονήσω». Το ειδύλλιο με την Τέιλορ αποσιωπάται.

12 Απριλίου 1962: Το Βατικανό κατακεραυνώνει τη σχέση Τέιλορ-Μπάρτον

Το Βατικανό εκδίδει ανοιχτή επιστολή στην οποία η Τέιλορ και ο Μπάρτον κατακεραυνώνονται επειδή επιδεικνύουν «τις ιδιοτροπίες των ενήλικων παιδιών» και κατηγορούνται για «αυτή την προσβολή της ευγένειας της οικογενειακής εστίας, την οποία εκατομμύρια παντρεμένα ζευγάρια κρίνουν ως κάτι όμορφο και ιερό».

Η Τέιλορ περιγράφεται ως «μια φιλάργυρη βρικόλακας που καταστρέφει οικογένειες και καταβροχθίζει συζύγους».

«Πού θα καταλήξουμε όλοι μας;» ρωτά ρητορικά ο Πάπας, πριν απαντήσει στη δική του ερώτηση: «Σε μια ερωτική αλητεία χωρίς τέλος ή χωρίς ασφαλές λιμάνι».

21 Απριλίου 1962: Η Τέιλορ και ο Μπάρτον πηγαίνουν στο Πόρτο Σάντο Στέφανο για το πασχαλινό Σαββατοκύριακο, καταδιωκόμενοι από παπαράτσι. Ο Μπάρτον λέει αργότερα ότι πέρασε τον χρόνο του διαβάζοντας Aldous Huxley και «μαθαίνοντας τον Άμλετ στα ιταλικά».

Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ με μελανιασμένο πρόσωπο

Η Τέιλορ επιστρέφει με μελανιασμένο πρόσωπο και δεν μπορεί να φωτογραφηθεί.

Η ηθοποιός λέει: «Χτύπησα τη μύτη μου σε ένα τασάκι», όταν κοιμόταν στο πίσω κάθισμα και το αυτοκίνητο χτύπησε σε λακκούβα. Ο πρόεδρος της Twentieth Century Fox αναφέρεται αργότερα στο «ξύλο που της έδωσε ο Μπάρτον… Χρειάστηκαν 22 ημέρες για να συνέλθει αρκετά ώστε να συνεχίσει τα γυρίσματα».

Αναπολώντας εκείνο το Σαββατοκύριακο στο ημερολόγιό του, σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, ο Μπάρτον είπε ότι «ήπιαν μέχρι αναισθησίας και ηλιθιότητας… Για κάποιο λόγο η Ε είπε ότι ήταν έτοιμη να αυτοκτονήσει για μένα».

Θυμάται καθαρά ότι η Τέιλορ στεκόταν από πάνω του με ένα κουτί χάπια στο χέρι, «λέγοντας ότι μπορούσε να το κάνει… οπότε… τα κατάπιε με ευχαρίστηση…».

Είχε «αόριστες αναμνήσεις ότι προσπαθούσε να την ξυπνήσει». Ακολούθησε μια «τρομακτική οδήγηση» πίσω στη Ρώμη, 102 μίλια μακριά, με την Τέιλορ να αφήνεται ανώνυμα στο νοσοκομείο Salvator Mundi.

Στις 23 Απριλίου 1962, η Σίμπιλ επιστρέφει στη Ρώμη. Στις εφημερίδες του Λονδίνου έχουν δημοσιευτεί φωτογραφίες παπαράτσι με τον Μπάρτον και την Τέιλορ να φιλιούνται στην παραλία του Porto Santo Stefano, τις οποίες ούτε η Σίμπιλ δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν έχει δει. «Ο Ρίτσαρντ αγαπάει την Ελίζαμπεθ περισσότερο από μένα», λέει στον φίλο της Ρόντι ΜακΝτάουολ, ελπίζοντας ειλικρινά ότι θα τη διαψεύσει.

Η Τέιλορ παίρνει κι άλλα χάπια και επιστρέφει στο Salvator Mundi για να της κάνουν πλύση στομάχου.

Στις 19 Μαΐου 1962, η Σίμπιλ επισκέπτεται τον Μπάρτον. Η Τέιλορ μένει ξύπνια κλαίγοντας όλη τη νύχτα και τα μάτια της είναι πολύ πρησμένα για να κάνει γύρισμα.

Ασθενοφόρο στα γυρίσματα σε περίπτωση που η Τέιλορ κάνει καμιά τρέλα

Μπαίνει ο Ιούνιος και στις 9 Ιουνίου 1962, το στούντιο διατηρεί ένα ασθενοφόρο σε ετοιμότητα σε περίπτωση που η Τέιλορ κάνει κάτι δραματικό.

23 Ιουνίου 1962: Έχουν περάσει 272 ημέρες από την έναρξη της παραγωγής στην Ιταλία. Από τις 228 ημέρες των γυρισμάτων της εδώ, η Τέιλορ δεν εμφανίστηκε σε 57 περιπτώσεις.

11 Ιουλίου 1962: Η Τέιλορ αναχωρεί για το σαλέ της στο Γκστάαντ της Ελβετίας. Υπάρχουν τρία φορτηγά για τα κατοικίδιά της, έξι φορτηγά για την «επίπλωση» και τα παιχνίδια των παιδιών και τέσσερις Rolls-Royce για να μεταφέρει την ίδια και το προσωπικό της.

28 Ιουλίου 1962: Η παραγωγή ολοκληρώνεται με επτά μήνες καθυστέρηση. Ο Μπάρτον επιστρέφει στο σπίτι του στο Σελινί της Ελβετίας, αλλά συνεχίζει να πηγαίνει στο Γκστάαντ για να δει τον Τέιλορ. Η Σίμπιλ επιχειρεί να αυτοκτονήσει κόβοντας τις φλέβες της.

Πώς σχολίασε η Ελίζαμπεθ Τέιλορ τον θάνατο της Μέριλιν Μονρόε

6 Αυγούστου 1962: Η είδηση του θανάτου της Μέριλιν Μονρόε φτάνει στην Τέιλορ, η οποία πιστεύει ότι επρόκειτο για τυχαία υπερβολική δόση. «Έμεινα άναυδη. Νόμιζα ότι θα ήμουν εγώ», αγκομαχάει μελοδραματικά. «Ένιωσα τόσο καταθλιπτική και λυπημένη γιατί δεν μπορούσα να την πλησιάσω…».

Λέει πολλά για την Τέιλορ το γεγονός ότι ο θάνατος της Μέριλιν είναι μια τραγωδία που αφορά αποκλειστικά την ίδια.

Η κρίση των πυραύλων της Κούβας

16 Οκτωβρίου 1962: Κρίση των πυραύλων της Κούβας. Η προοπτική του παγκόσμιου αφανισμού έχει μικρότερη σημασία για τον Τύπο από αυτό που ονομάζουν σκάνδαλο του «Ντικ και της Λιζ».

«Πώς ήξερα ότι η γυναίκα ήταν τόσο γ@@@@@@α διάσημη», λέει υποκριτικά ο Μπάρτον. «Έβγαλε τον Χρουστσόφ από την πρώτη σελίδα».

2 Απριλίου 1963: Ο Μπάρτον λέει στον ηθοποιό Στάνλεϊ Μπέικερ: «Τίποτα δεν θα αλλάξει τον τρόπο που αισθάνομαι για τη Σίμπιλ. Τίποτα δεν θα διαλύσει το γάμο μας. Η Σίμπιλ δεν ξαναβλέπει ούτε μιλάει στον Μπάρτον.

12 Ιουνίου 1963: Τέιλορ και Μπάρτον δεν πάνε στην πρεμιέρα της Κλεοπάτρας

Η Τέιλορ και ο Μπάρτον δεν παρευρίσκονται στην πρεμιέρα της Κλεοπάτρας στη Νέα Υόρκη. «Όλοι προσβλήθηκαν», δήλωσε ο εκδότης της ταινίας, Elmo Williams. «Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, έστειλαν τις γραμματείς τους να καταλάβουν αυτές τις δύο κεντρικές θέσεις».

Στην ερώτηση γιατί δεν παρευρέθηκε, ο Μπάρτον είπε: «Είχαμε απλά βαρεθεί την Κλεοπάτρα μέχρι τότε. Ήταν χρόνια μακριά από τη ζωή μου». Ερωτηθείς για τη Ρώμη, είπε: «Δεν θέλω να ξαναδώ αυτό το μέρος όσο ζω».

2 Αυγούστου 1967: Ο Μπάρτον έγραψε στο ημερολόγιό του: «Όλα τα άσχημα πράγματα που μου συνέβησαν, συνέβησαν σχεδόν πάντα στη Ρώμη».

Η Τέιλορ και ο Μπάρτον είχαν την ψευδαίσθηση ότι μπορούσαν να συμπεριφέρονται ανεξέλεγκτα. Υπήρχαν όμως, και ήρεμες στιγμές, σπάνιες βέβαια. Στις 5 Μαΐου του 1966, γυρίζοντας το The Taming Of The Shrew στη Ρώμη, ο Taylor και ο Burton βρήκαν μια trattoria στην άκρη του δρόμου, κοντά σε μια εκκλησία: «Οι φωνές της χορωδίας περιφέρονταν στον αέρα σαν αόρατη ομίχλη… Σταματήσαμε να τρώμε… για να ακούσουμε. Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που της νιώθεις νοσταλγικές πριν τελειώσουν».

Δεν υπήρξαν συχνά πολλές τέτοιες στιγμές. Κυρίως, ο Μπάρτον και η Τέιλορ έκανε ο ένας τον άλλον κομμάτια – και αυτό τους έκανε ευτυχισμένους.

Το βιβλίο Erotic Vagrancy του Roger Lewis (Quercus Publishing, £30) θα κυκλοφορήσει στις 26 Οκτωβρίου.