ÎνÏιμÎÏÏÏη με μια Î´Ï ÏάÏεÏÏη ÎκÏληξη ήÏθε η ÎίÏÏα ΠαÏÎÏα Ïο ΣαββαÏοκÏÏιακο ÏÏαν θÎληÏε να Ïάει ÏÏο εξοÏÎ¹ÎºÏ ÏηÏ.
ΠαÏÏÏολÏγοÏ, ανοίγονÏÎ±Ï Ïην ÏÏÏÏα ÏÎ¿Ï ÏÏιÏÎ¹Î¿Ï ÏÎ·Ï Î´Î¹Î±ÏίÏÏÏÏε ÏÏÏ ÎºÎ¬ÏÎ¿Î¹Î¿Ï ÎµÎ¯Ïε ανοίξει Ïην μÏαλκονÏÏοÏÏα και είÏε «ÏÏÏ ÏÏÏει» ÏÏο ÏÏίÏι. Π«ÏονÏικÏÏ» ÏÎ¿Ï Î¼Ïήκε ÏÏο ÏÏίÏι αÏÎÏÏαÏε, ÏÏμÏÏνα με Ïην ÎίÏÏα ΠαÏÎÏα, μια ÏοÏÏιÎÏα και Î´Ï Î¿ μαÏαίÏια.
«Πήγα Ïο ÏαββαÏοκÏÏιακο ÏÏο εξοÏÎ¹ÎºÏ Î¼Î¿Ï . ÎÎ½Î¿Î¯Î³Ï Ïην ÏÏÏÏα και βλÎÏÏ Î±ÏÎνανÏι Ïη μÏαλκονÏÏοÏÏα ανοικÏή. ÎάÏÎ¿Î¹Î¿Ï Î¼Ïήκε μÎÏα, Ïι ÎÏει γίνει⦠ÎÏÏ Î±Î½Î±ÏÏιÏιάÏει και ÏÏÏα ÏÎ¿Ï Ïο λÎÏ. ÎοιÏÎ¬Ï ÎºÎ±Î¹ βλÎÏÏ ÏÏι Î¼Î¿Ï Î»ÎµÎ¯Ïει μÏνο η ÏοÏÏιÎÏα. Îαι λÎÏ ÎºÎ±Î»Î¬ ο άνθÏÏÏÎ¿Ï Î¼Ïήκε για να ÏάÏει μια ÏοÏÏιÎÏα και Î´Ï Î¿ μαÏαίÏια; Îεν κοιμήθηκα Ïλη Ïη νÏÏÏα.
Τελικά ανακαλÏÏαμε Ïι Îγινε. Îάλλον άνοιξε Ïο ÏαÏÎ¬Î¸Ï Ïο, δεν Ïο είÏα κλείÏει καλά, είδε κάÏÎ¿Î¹Î¿Ï Î±Î½Î¿Î¹ÎºÏή Ïην ÏÏÏÏα, μÏήκε μÎÏα, ήÏιε νεÏÏ, ÏήÏε Ïην ÏοÏÏιÎÏα και Ïα μαÏαίÏια κι ÎÏÏ Î³ÎµÂ», είÏε η ÎίÏÏα ΠαÏÎÏα.
Πηγή