Πώς μια χιονοθύελλα ένωσε ένα ζευγάρι -Γνωρίστηκαν σε ένα αεροδρόμιο και ερωτεύτηκαν μέσα σε 24 ώρες | ΖΩΗ

Ήταν πρωί της 4ης Απριλίου 2003 και η Τζένιφερ Λάουθερ, έκλαιγε στη γωνία ενός σαλονιού στο αεροδρόμιο του Τορόντο επειδή επρόκειτο να χάσει τον γάμο της καλύτερής της φίλης.

Ήταν αρχές της άνοιξης, αλλά μια ξαφνική χιονοθύελλα είχε βυθίσει το Τορόντο ξανά στον χειμώνα. Οι αναχωρήσεις είχαν σταματήσει, το αεροδρόμιο έσφυζε από αγχωμένους ταξιδιώτες και προσωπικό που αντιμετώπιζε τις επιπτώσεις.

Η Τζένιφερ είχε προγραμματιστεί να πάρει μια πτήση εσωτερικού προς τα δυτικά της πόλης της, Γουίνιπεγκ. Η αρχική της πτήση ακυρώθηκε και αργότερα τα αεροπλάνα φαινόταν να ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Ήταν πολύ αργά για να κάνει το 24ωρο οδικό ταξίδι.

Από όποια πλευρά κι αν έβλεπε την κατάσταση η Τζένιφερ, φαινόταν ότι δεν θα κατάφερνε να πάει στον γάμο. Όπως λέει στο CNN Travel σήμερα, θυμάται ότι ήταν «συντετριμμένη» στη σκέψη.

Αυτός ήταν ο γάμος της πιο στενής της φίλης και υποτίθεται ότι ήταν τελετάρχης. Επιπλέον, η 29χρονη τότε Τζένιφερ είχε μετακομίσει στο Τορόντο μόλις ένα χρόνο πριν και πάλευε με τη μοναξιά. Λαχταρούσε αυτό το ξεχωριστό Σαββατοκύριακο πίσω στο σπίτι περιτριγυρισμένη από αγαπημένα πρόσωπα.

Απέναντι από το σαλόνι του αεροδρομίου, ο Κρις Πάουελ συνομιλούσε με άλλους εγκλωβισμένους επιβάτες. Ο Πάουελ με έδρα το Τορόντο πετούσε τακτικά στο Βανκούβερ για δουλειά και ήταν συνηθισμένος σε αναταραχές. Γνώριζε ότι το χιόνι θα είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί προτεραιότητα στις διεθνείς πτήσεις και έτσι έκανε εκ νέου κράτηση στο πρώτο σκέλος μιας βραδινής πτήσης προς το Χονγκ Κονγκ μέσω Βανκούβερ.

Τώρα το μόνο που έπρεπε να κάνει ο Κρις ήταν να περιμένει οκτώ ώρες για να πραγματοποιηθεί η πτήση. «Έχω μια εταιρική πιστωτική κάρτα, οπότε πήγα στο σαλόνι», θυμάται μιλώντας στο CNN Travel σήμερα.

Ο Κρις, εξωστρεφής εκ φύσεως, κουβέντιαζε με άλλους ταξιδιώτες στο σαλόνι για περίπου μια ώρα όταν παρατήρησε την Τζένιφερ, να κλαίει στη γωνία. Ο Κρις τη ρώτησε τι συνέβαινε. «Πραγματικά σκοτώνεις το βουητό μας», της είπε.

Η Τζένιφερ έκανε πίσω, αλλά από τη συμπονετική έκφραση και το χαμόγελο του Κρις, συνειδητοποίησε αμέσως ότι αστειευόταν.

Ο σαρκασμός του την έκανε να νιώσει καλύτερα σχεδόν αμέσως, παρ’ όλα αυτά. «Νόμιζα ότι ήταν κάπως διασκεδαστικό», λέει τώρα η Τζένιφερ. Τράβηξε μια καρέκλα και είπε την ιστορία της. Με τη σειρά τους, οι άλλοι εγκλωβισμένοι ταξιδιώτες μοιράστηκαν τις ιστορίες τους. Ένας άντρας ήταν καθ’ οδόν για να κάνει πρόταση γάμου στη φίλη του, ένας άλλος ταξιδιώτης επέστρεφε σπίτι στην οικογένειά του αφού εργαζόταν μακριά από το σπίτι για τρεις μήνες.

Κανένας τους δεν θα πήγαινε πουθενά. Σύντομα, κόντρα στις πιθανότητες, επικράτησε γιορτινή ατμόσφαιρα.

Απροσδόκητη σύνδεση

Νωρίτερα στα είκοσί της, η Τζένιφερ είχε αρραβωνιαστεί με έναν άντρα πίσω στο σπίτι στο Γουίνιπεγκ, αλλά το είχε σταματήσει όταν συνειδητοποίησε ότι δεν αισθανόταν καλά κι αυτό ήταν μέρος της ώθησης για να ξεκινήσει εκ νέου στο Τορόντο τον προηγούμενο χρόνο.

Οι γνωριμίες της στη μεγάλη πόλη δεν είχαν επιτυχία και, δυσαρεστημένη με τη ζωή εκεί, είχε αρχίσει να αναρωτιέται τι θα μπορούσε να γίνει. Ο πρώην αρραβωνιαστικός της Τζένιφερ επρόκειτο να είναι στο γάμο και προτού αποκλειστεί στο αεροδρόμιο, σκεφτόταν αν θα μπορούσαν να αναθερμάνουν τη σχέση τους.

Όσο για τον Κρις, ήταν 34 ετών και απολάμβανε να είναι ελεύθερος. Ποτέ δεν είχε γνωρίσει κάποια με την οποία θα μπορούσε να φανταστεί να μοιραστεί τη ζωή του. Αλλά αμέσως, όταν η Τζένιφερ κάθισε στο τραπέζι του, ο Κρις ένιωσε συνδεδεμένος μαζί της. Το ένιωσε και η Τζένιφερ. Σύντομα βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτής της αυθόρμητης συγκέντρωσης στο αεροδρόμιο.

«Γίναμε κάπως οι οικοδεσπότες του πάρτι», λέει η Τζένιφερ σήμερα. Κάποια στιγμή, μια νέα προσθήκη στην ομάδα γύρισε στους δύο και ρώτησε «Πόσο καιρό είστε μαζί;». «Περίπου 48 λεπτά», αστειεύτηκε ο Κρις.

Σύντομα και άλλοι ταξιδιώτες υπέθεσαν ότι ο Κρις και η Τζένιφερ ήταν ζευγάρι. «Υπήρχε μια ενδιαφέρουσα σύνδεση», λέει η Τζένιφερ σήμερα. «Κοιταχτήκαμε κάπως και είπαμε, «Πού ήσουν;».

Βρίσκοντας πτήση

Κάθε τόσο, οι καθηλωμένοι ταξιδιώτες επέστρεφαν στα γραφεία ελέγχου εισιτηρίων και ρωτούσαν για την κατάσταση της πτήσης τους. Η Τζένιφερ ήταν ιδιαίτερα αποφασισμένη. Όσο κι αν απολάμβανε την παρέα του Κρις, μισούσε τη σκέψη ότι θα χάσει τον γάμο.

«Συνέχισα να προσπαθώ να βρω λύσεις και δεν πέτυχε», λέει η Τζένιφερ. «Νομίζω ότι έκλαιγα κάθε δεύτερη ώρα».

Γύρω στις 4 μ.μ., η Τζένιφερ έμαθε ότι η τελευταία της πτήση είχε ακυρωθεί. Φαινόταν ότι θα έπρεπε επιτέλους να δεχτεί την ήττα. Άρχισε πάλι να κλαίει. Ο Κρις δεν άντεχε να τη βλέπει τόσο δυστυχισμένη. «Είχα αρκετό θάρρος εκείνη τη στιγμή για να πω, «μπορώ να το φτιάξω αυτό», θυμάται σήμερα.

Συνόδευσε την Τζένιφερ πίσω στην αίθουσα αναχωρήσεων, με τις μεγάλες ουρές από εγκλωβισμένους επιβάτες και τους αναστατωμένους πράκτορες κρατήσεων. Πλησίασαν έναν από αυτούς.

Ο Κρις ρώτησε το όνομά της κοπέλας που δούλευε στις κρατήσεις. Στη συνέχεια παρουσίασε τον εαυτό του και την Τζένιφερ και εξήγησε την κατάσταση. «Έχω μια ερώτηση για σένα, Λίζα», είπε. «Τι θα έκανες για να φτάσεις στον γάμο του καλύτερου σου φίλου;»

«Λοιπόν, δεν ξέρω. Μάλλον τα πάντα», του απάντησε εκείνη. «Σωστά», είπε ο Κρις. «Ας το έχουμε κατά νου. Η Τζεν προσπαθεί να φτάσει στον γάμο της καλύτερής της φίλης στο Γουίνιπεγκ…».

Τότε αυτή τον διέκοψε, εξηγώντας του ότι όλες οι πτήσεις για εκεί ακυρώθηκαν. «Λίζα, θυμήσου. Ο γάμος του καλύτερου σου φίλου», είπε ο Κρις. «Εντάξει, είμαι ανοιχτή. Σε ακούω», ανέφερε υποχορώντας η Λίζα.

Υπήρξαν μερικές επιλογές χωρίς αποτέλεσμα. Τότε ο Κρις εξήγησε ότι θα πήγαινε στο Βανκούβερ στις 9 μ.μ. εκείνο το βράδυ. «Υπάρχει καμία πιθανότητα να πάρουμε την Τζεν στην πτήση του Βανκούβερ και μετά να μπορέσει με κάποιο τρόπο να επιστρέψει στο Γουίνιπεγκ;» πρότεινε. Ήταν κάπως τρελή ιδέα -το Βανκούβερ είναι δυόμισι ώρες δυτικότερα από το Γουίνιπεγκ αεροπορικώς – αλλά όχι ακατόρθωτη.

Η Λίζα, τώρα αποφασισμένη να τους βοηθήσει, έψαξε στον υπολογιστή της και επέστρεψε με καλά νέα: έμεινε μία θέση στην πτήση του Κρις για το Βανκούβερ. Θα μπορούσε ακόμη και να καθίσουν μαζί. Και μετά θα μπορούσε να κάνει κράτηση για την Τζένιφερ για μια πτήση το επόμενο πρωί για να πάει στο Έντμοντον και μετά στο Γουίνιπεγκ.

«Αν αυτό πετύχει, θα σε φιλήσω», είπε η Τζένιφερ στον Κρις. «Ήθελες να με φιλήσεις τη στιγμή που με γνώρισες», είπε ο Κρις. Η Τζένιφερ απλά γέλασε.

«Με έβαλε λοιπόν στην πτήση», θυμάται τώρα. Οι δυο τους επέστρεψαν στο σαλόνι για να γιορτάσουν. Ακολούθησαν κι άλλα καλά νέα, οι άλλοι ταξιδιώτες που είχαν κάνει φίλοι η Τζένιφερ και ο Κρις στο σαλόνι, έβρισκαν επίσης λύσεις.

«Είχαμε ξεπεράσει την καταιγίδα και καταλήξαμε όλοι μας να πάμε και να κάνουμε τα πράγματα που θέλαμε να κάνουμε», λέει η Τζένιφερ, η οποία επρόκειτο να έχει μια πενταωρη αναμονή στο Βανκούβερ. Αντί να μείνει στο αεροδρόμιο, ο Κρις της πρότεινε να μείνει μαζί του σε ένα καλό φίλο στην πόλη.

«Ποτέ δεν θα εμπιστευόμουν ποτέ κάποιον και θα πήγαινα μαζί του ή οτιδήποτε άλλο, αλλά και πάλι, ένιωθα ότι ήταν σωστό», λέει η Τζένιφερ σήμερα.

Καθώς η πτήση επρόκειτο να απογειωθεί, οι δυο τους φιλήθηκαν για πρώτη φορά. Η Τζένιφερ λέει ότι ήταν ένα «κινηματογραφικό φιλί». Ο Κρις το περιγράφει ως απλά «το φιλί».

«Στην πραγματικότητα φιλιόμασταν σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Βανκούβερ, σαν να είμαστε ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον», θυμάται η Τζένιφερ.

Στο Βανκούβερ, οι δυο τους έφτασαν στο σπίτι του φίλου του Κρις. Ήταν εξαντλημένοι. Λίγες ώρες αργότερα, η Τζένιφερ ετοιμαζόταν να επιστρέψει στο αεροδρόμιο. «Ας συναντηθούμε όταν επιστρέψουμε και οι δύο στο Τορόντο», είπε ο Κρις καθώς αποχαιρετούνταν. Εκείνη συμφώνησε και αντάλλαξαν στοιχεία επικοινωνίας.

Η μέρα του γάμου

Η πτήση της Τζένιφερ για το Γουίνιπεγκ ήταν προγραμματισμένη να φτάσει στη 13:00. και ο γάμος έγινε μια ώρα αργότερα. Θα ήταν δύσκολο.

Καθώς καθόταν, μοιράστηκε την ιστορία με τον άνδρα που καθόταν δίπλα της εξηγώντας ότι χρειαζόταν πραγματικά να κατέβει τη στιγμή που η πτήση θα προσγειωνόταν. Κάτι που θα ήταν δύσκολο, δεδομένου ότι βρισκόταν ακριβώς στο πίσω μέρος του αεροσκάφους.

Ο συνταξιδιώτης της, συγκινημένος από την αποφασιστικότητα της Τζένιφερ να τα καταφέρει, αποφάσισε να κάνει αποστολή του να περάσει αυτό το μήνυμα στο αεροπλάνο.

«Τρέξε, Τζεν, τρέξε!» φώναξε ο διπλανός κι εκείνη έτρεξε στο διάδρομο.
«Όλοι είχαν ακούσει την ιστορία – μόλις είχε περάσει από το αεροπλάνο –οπότε όλοι με άφησαν να περάσω», θυμάται η Τζένιφερ σήμερα.

Διασχίζοντας τις αφίξεις, κατεβαίνοντας την κυλιόμενη σκάλα, η Τζένιφερ τηλεφώνησε στη μητέρα της, η οποία είχε έρθει να την πάρει. «Ξεκίνα το αυτοκίνητο!» φώναξε.

Σε λίγα λεπτά ήταν στο αυτοκίνητο με τους γονείς της, αναχωρώντας από το αεροδρόμιο. Με τα λεπτά να κυλούν πριν από την τελετή, υπήρχε χρόνος για την Τζένιφερ μόνο να αλλάξει και να προσπαθήσει να κάνει τον εαυτό της να νιώσει πιο εμφανίσιμη.

«Τα μαλλιά μου δεν είχαν χτενιστεί για 36 ώρες», θυμάται. Η Τζένιφερ και η μαμά της έκαναν παράκαμψη σε ένα τοπικό κομμωτήριο, που γνώριζαν χρόνια. Εκεί, η Τζένιφερ ετοιμάστηκε όσο πιο γρήγορα γινόταν.

«Αλλάζω, βάζω ένα φόρεμα προσπαθώντας να κάνω το μακιγιάζ και να βάλω καλσόν μου, ενώ εκείνος προσπαθεί να βρει κάτι να κάνει με τα μαλλιά μου», θυμάται η Τζένιφερ.

«Ο μπαμπάς μου είναι έξω ανεβάζει στροφές στον κινητήρα σαν να είναι σε αγώνα ράλι, γιατί νιώθει ότι είναι σκοπός της ζωής του να με πάει σε αυτόν τον γάμο».

Σχεδόν στις 2 μ.μ., η οικογένεια έφταε έξω από την εκκλησία και η Τζένιφερ πήδηξε έξω. «Η φίλη μου ήταν έτοιμη να περπατήσει στο διάδρομο και με βλέπει και σταματάει», θυμάται. Η μέλλουσα νύφη βγήκε ορμητικά από την εκκλησία, απλώνοντας τα χέρια της γύρω από την Τζένιφερ.

«Κλαίγαμε, γιατί όλη την ώρα πίστευε ότι δεν θα τα κατάφερνα», λέει η Τζένιφερ.

Εν τω μεταξύ, ο μελλοντικός γαμπρός πανικοβλήθηκε, νομίζοντας ότι η αρραβωνιαστικιά του είχε δεύτερες σκέψεις. Αλλά σε λίγο η νύφη είχε επιστρέψει στο διάδρομο και η Τζένιφερ γλίστρησε στη θέση της. Τα είχε καταφέρει.

Καθώς ξεκίνησε η τελετή, η Τζένιφερ στράφηκε στο άτομο που ήταν δίπλα της. Ήταν ο πρώην αρραβωνιαστικός της, για τον οποίο αναρωτιόταν αν θα μπορούσε να ξανασμίξει στον γάμο. Τώρα ήξερε ότι αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί.

«Μόλις γνωριστήκαμε με τον Κρις, είπα “Όχι, αυτό είναι το πεπρωμένο. Υπάρχει κάτι εδώ που πρέπει να επιδιώξω”. Και απλώς υπέδειξα στον πρώην μου ότι αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί», λέει η Τζένιφερ σήμερα. Η Τζένιφερ δεν θεώρησε ούτε μια στιγμή δεδομένη, ήταν τόσο ανακουφισμένη που ήταν εκεί.

Και ανάμεσα στις προπόσεις και τις ομιλίες, βρήκε τον εαυτό της να σκέφτεται τον άντρα τον οποίο είχε συναντήσει τυχαία στο αεροδρόμιο και που είχε φροντίσει να φτάσει στην εκκλησία στην ώρα της.

«Απλώς έλεγα στους ανθρώπους, “Γνώρισα αυτόν τον τύπο και κάπως με έσωσε. Ήταν σαν τον ιππότη μου με τη λαμπερή πανοπλία».

Ένα δεύτερο ραντεβού

Καθώς η Τζένιφερ γιόρταζε στο γάμο, ο Κρις ετοιμάστηκε για το επαγγελματικό του ταξίδι και σκέφτηκε όλο αυτό που είχε περάσει το τελευταίο 24ωρο. «Δεν είχα γνωρίσει ποτέ καμία σαν αυτήν», λέει τώρα. «Ήταν οφθαλμοφανώς διαφορετική. Και σίγουρα ήμουν ενθουσιασμένος που την ξαναείδα».

Ο Κρις έλειπε από το Τορόντο για τις επόμενες εβδομάδες δουλεύοντας. Όταν επέστρεψε, η Τζένιφερ ήταν και αυτή πίσω στην πόλη. Πήγε κατευθείαν από το αεροδρόμιο στο διαμέρισμα της Τζένιφερ για το ραντεβού νούμερο δύο.
Είχαν ανταλλάξει μερικά email τις εβδομάδες που μεσολάβησαν, αλλά η Τζένιφερ ήταν νευρική. Όταν εμφανίστηκε ο Κρις, εκείνη δεν μπορούσε να σταματήσει να μιλάει.

«Μιλάς πολύ», είπε και τη φίλησε. Μέσα σε τρεις μήνες αρραβωνιάστηκαν. «Τη συνάντησες πίνοντας σε ένα αεροδρόμιο και δυόμισι, τρεις μήνες μετά, αρραβωνιαστήκατε;», θυμάται ο Κρις τους ανθρώπους να αναφωνούν.

Στη συνέχεια γνώρισαν ο ένας την οικογένεια και τους φίλους του άλλου και ανακάλυψαν μια κοινή αγάπη για τα ταξίδια, την ύπαιθρο και τη μουσική. Ο Κρις της έκανε πρόταση γάμου ένα βράδυ αφότου επέστρεψαν οι δυο τους από μια συναυλία. Η Τζένιφερ είχε μόλις σκεφτεί ότι ήταν μια «τέλεια νύχτα».

«Ήταν σχεδόν τέλειο», είπε ο Κρις. «Θα ήταν τέλειο αν μου έκανες την τιμή να με παντρευτείς», της είπε.

Οι δυο τους λένε ότι ο γάμος τους το 2004 στο Γουίνιπεγκ ήταν το «καλύτερο πάρτι που έγινε ποτέ». Ευτυχώς ο καιρός συνεργάστηκε και παρά τους πολλούς καλεσμένους που πετούσαν από το Τορόντο, κανείς δεν έλειψε και δεν έχασε τους εορτασμούς.

Οικογένεια και ταξίδια

Λίγα χρόνια αργότερα η Τζένιφερ έμεινε έγκυος στο πρώτο τους παιδί.
Ήταν μια έκπληξη. Όταν η Τζένιφερ ήταν 19 ετών, είχε υποβληθεί σε θεραπεία για καρκίνο του τραχήλου της μήτρας και της είπαν ότι δεν μπορούσε να κάνει παιδιά.

Ήταν ενθουσιασμένη όταν γεννήθηκε ο γιος τους, ενώ ο Κρις, που πάντα έλεγε ότι δεν ήθελε παιδιά, αγκάλιασε ολόψυχα αυτό το νέο κεφάλαιο έκπληξη.

«Είναι ο καλύτερος μπαμπάς», λέει η Τζένιφερ. Τον γιο τους Σπένσερ ακολούθησε η κόρη τους Λόρεν λίγα χρόνια αργότερα. «Ο Σπένσερ έχει αυτισμό, οπότε έπρεπε να είμαστε γονείς παιδιού με ειδικές ανάγκες», λέει η Τζένιφερ.

Όταν τα παιδιά τους ήταν 9 και 10 ετών, η Τζένιφερ και ο Κρις πήραν άδεια από τη δουλειά και ξεκίνησαν ένα ταξίδι εννέα μηνών σε όλο τον κόσμο. Η απόφαση προήλθε από τραγωδία. Ένας στενός φίλος του ζευγαριού έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, ωθώντας την Τζένιφερ και τον Κρις να ξανασκεφτούν πώς ήθελαν να περάσουν τις μέρες τους.

«Καθίσαμε σαν οικογένεια και όλοι εντόπισαν τρία μέρη που ήθελαν να δουν στον πλανήτη – οπουδήποτε στον κόσμο ήθελαν να πάνε – η Τζεν ήθελα να κάνει ταγκό στην Αργεντινή και ο γιος μου ήθελε να δει μπλε φάλαινες από την ακτή της Σρι Λάνκα», λέει ο Κρις. Και τα δύο παιδιά τους λάτρεψαν την περιπέτεια. Πέντε χρόνια μετά, η οικογένεια εξακολουθεί να μιλάει με αγάπη για το παγκόσμιο ταξίδι της.

Χιούμορ, χρόνος και μοίρα

Σήμερα, η Τζένιφερ και ο Κρις είναι γονείς εφήβων. Η οικογένεια έχει εγκλωβιστεί στον Καναδά τους τελευταίους 20 μήνες κατά τη διάρκεια του Covid-19, αντιμετωπίζοντας τα σκαμπανεβάσματα της κατάστασης με το χιούμορ και τη χαρά που χαρακτήριζε τη σχέση τους από την αρχή.

Έχουν περάσει πάνω από 18 χρόνια και η σύνδεσή τους παρέμεινε σταθερή, αλλά η Τζένιφερ και ο Κρις πιστεύουν ότι και οι δύο έχουν αλλάξει λίγο από τότε που διασταυρώθηκαν για πρώτη φορά στο αεροδρόμιο του Τορόντο, αλλά αυτό που μένει η ίδιο, είναι το χιούμορ.

Ενώ οι δυο τους αστειεύονται συχνά για τις συνθήκες της συνάντησής τους, θαυμάζουν επίσης τη σύμπτωση της συνάντησης με αυτόν τον απρόσμενο, ρομαντικό τρόπο.

«Ήταν, δεν ξέρω, κοσμική ευθυγράμμιση, πείτε το όπως θέλετε, πείτε το kismet — αλλά ήταν καταπληκτικό», λέει ο Κρις. «Είμαι τυχερός που μου συνέβη. Ευχαριστώ μοίρα, μέχρι στιγμής όλα καλά».