Η επιστροφή της Sinéad O’Connor στη δισκογραφία
Η Sinéad O’Connor είναι γνωστή για το τραγούδι «Nothing Compares to you» και για την ιδιαίτερη… κόμη της, ή μάλλον τον έλλειψη αυτής. Και παρότι για τις ανάγκες της προώθησης το νέου της άλμπουμ «I’m Not Bossy, I’m the Boss» έβγαλε μερικές φωτογραφίες, στις οποίες είναι αγνώριστη με τη λαμπερή περούκα της, στην προσωπική της ζωή δεν «αποχωρίζεται» το ξυρισμένο κεφάλι της.
«Είναι συναρπαστικό το πόση “δύναμη” έχουν τα μαλλιά ενός ανθρώπου. Αλλά δεν πιστεύω ότι κανείς θα περίμενε από εμένα να συνεχίσω με αυτό το στιλ. Απλά έκανα ένα βίντεο, φόρεσα μια περούκα και ένα στενό φόρεμα για μερικές ώρες για τις ανάγκες των γυρισμάτων. Ίδρωνα πολύ και ήταν απαίσιο συναίσθημα και συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά γιατί δε ντυνόμουν πολύ συχνά σαν κορίτσι. Ήθελα μόνο να θυμίσω στους ανθρώπους τι είναι αυτό που κάνω στη ζωή μου και γνώριζα πως αυτές οι φωτογραφίες θα έκαναν το γύρο του κόσμου» είπε η ίδια στο δημοσιογράφο.
Η ίδια στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν είχε περάσει μερικά πολύ κρίσιμα χρόνια, κατά τα διάρκεια των οποίων η προσωπική της ζωή τράβηξε πολύ περισσότερο την προσοχή, παρά η μουσική της: προβλήματα ψυχικής υγείας, ένας σύντομος γάμος στο Λας Βέγκας στο 2011 με ένα θεραπευτή που γνώρισε στο διαδίκτυο, μια απόπειρα αυτοκτονίας ένα χρόνο μετά, την οποία η ίδια απέδωσε στα φάρμακα που έπαιρνε για τη διπολική διαταραχή, μια περιοδεία που ακυρώθηκε, η παύση της συνεργασίας με το μάνατζέρ της και μια δημόσια διαφωνία με τη Miley Cyrus το 2013, όταν η O’Connor την κατηγόρησε ότι «εκπορνεύεται» για τη μουσική βιομηχανία, με τη νεαρή ποπ σταρ να τη χαρακτηρίζει «τρελή».
Σήμερα, η 47χρονη O’Connor δε θέλει να μιλάει για τίποτε από όλα αυτά.
«Συνειδητά επιλέγω να εστιάζω μόνο στη μουσική μου. Όλα τα άλλα απλά μου αποσπούν την προσοχή. Τα μέσα ενημέρωσης φυσικά ενδιαφέρονται για την “τρελή” Sinéad. Θεωρείσαι επικίνδυνος αν λες αυτά που πιστεύεις, επειδή το όλο σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε σε κάνει να πιστεύεις ότι η επιτυχία εξαρτάται από τον καταναλωτισμό και όχι από τα πνευματικά αγαθά. Αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να αλλάξει» πρόσθεσε.
Παραδέχεται, ωστόσο, ότι από τη διαφωνία της με τη Miley Cyrus εμπνεύστηκε την προσωρινή «νέα της εικόνα». «Έμαθα κάτι πολύ σημαντικό: ότι μπορείς να κερδίσεις πολύ δημοσιότητα αν πουλήσεις τη σέξι εικόνα σου».
Η άποψη αυτή, βέβαια, έρχεται σε αντίθεση με την εικόνα που την έκανε γνωστή σε ηλικία 19 ετών, όταν η δισκογραφική της εταιρεία προσπάθησε να την πείσει να αλλάξει το πανκ, αγορίστικο στιλ και να αρχίσει να φορά κοντές φούστες, μπότες και να μεγαλώσει τα μαλλιά της.
«Αυτό που περιέγραφαν ήταν ουσιαστικά μια ερωμένη τους. Τους το είπα και δεν τους άρεσε αυτό που άκουσαν. Έτσι κι εγώ πήγα σε έναν έλληνα κουρέα στην Westbourne Grove. Εκείνος δεν ήθελε να το κάνει, σχεδόν έκλαιγε, όμως εγώ ήμουν ενθουσιασμένη. Δεν ταιριάζω και πολύ με αυτά που κάνουν οι γυναίκες. Είμαι κάπως ιδιόρρυθμη. Τα μαλλιά μου επίσης είναι πολύ ατημέλητα. Νιώθω πολύ καλύτερα όταν είναι ξυρισμένα» συνέχισε.
Μιλώντας για τη μεγαλύτερη επιτυχία της, το τραγούδι «Nothing Compares 2 U», είπε ότι συνέδεσε τους στίχους με το θάνατο της μητέρας της, η οποία είχε σκοτωθεί σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 1985. Οι δύο γυναίκες είχαν πολύ δύσκολη και περίπλοκη σχέση.
Οι γονείς της χώρισαν όταν η ίδια ήταν 8 ετών. Αυτή και τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια της μεγάλωσαν με τη μητέρα τους η οποία, σύμφωνα με μαρτυρίες της, τους κακοποιούσε σωματικά. Το τραγούδι της Fire on Babylon αναφέρεται στις επιπτώσεις της δικής της κακοποίησης αλλά και όλων των κακοποιημένων παιδιών. Ωστόσο η Sinead αποφάσισε το 1979 να ζήσει με τον πατέρα της και τη νέα του σύζυγο. Όμως ο τρόπος ζωής που ακολουθούσε την οδήγησε στο «Grianán Training Centre», ένα κέντρο συμμόρφωσης, όπου αφοσιώθηκε στη γραφή και τη μουσική. (Πηγή: wikipedia)
Το κέντρο αυτό διοικούνταν από τις Αδελφές της Παναγίας του Ελέους και η Sinead στο παρελθόν είχε περιγράψει την εμπειρία της με τις μοναχές ως γεμάτη από στιγμές «πανικού, τρόμου και αγωνίας».
Την ίδια στιγμή όμως πιστεύει ότι η κατάσταση αυτή την έσωσε από μια αναπόφευκτη πορεία αυτοκαταστροφής, που θα είχε ως σημείο κατάληξης το κελί κάποιας φυλακής. «Η μοναχή που διοικούσε το μέρος αυτό μου πήρε την πρώτη μου κιθάρα και μου έφερε ένα δάσκαλο. Πάντοτε λέω ότι αν ζεις με το Διάβολο, θα βρεις ότι υπάρχει ένας Θεός».
Όταν ήταν παιδί είχε βιώσει μια αποκαλυπτική αίσθηση της μουσικής ως φανέρωση του Αγίου Πνεύματος, όταν –όπως είπε- άκουσε μελωδίες στο ρυθμό των βημάτων της να αντηχούν σε ένα σοκάκι. «Ήμουν τεσσάρων ετών και από εκείνη την ημέρα, όποτε ακούω ένα ρυθμό, είτε είναι ένα τρένο που περνάει είτε τα πόδια μιας γυναίκας που τρίβονται μεταξύ τους, εγώ ακούω μουσική. Εξακολουθώ να μη μπορώ να κοιμηθώ σε ένα δωμάτιο, όπου υπάρχει ρολόι, καθώς από τα χτυπήματα “ακούω” μέσα μου μουσική» είπε ακόμη.
Μερικοί από τους καλλιτέχνες που θαυμάζει πολύ στη ζωή της είναι ο John Lennon και ο Bob Dylan. «Όταν άκουσα για πρώτη φορά το Idiot Wind σκέφτηκα: “Θέε μου, η μουσική είναι ένα ασφαλές μέρος, όπου μπορείς να βάλεις όλα όσα δεν επιτρέπεται να πεις οπουδήποτε αλλού”. Δε χρειαζόταν να είμαι καλή στα τραγούδια, μπορούσα να βγάζω θυμό, μπορούσα να είμαι… ό,τι ήθελα. Και η αλήθεια είναι ότι κουβαλούσα τόσο πόνο, που δε γινόταν να μην τον βγάλω από μέσα μου. Δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος, από το να ταξιδεύεις σε όλον τον κόσμο, φωνάζοντας σε ένα μικρόφωνο».
Το καινούριο της άλμπουμ «’I’m Not Bossy, I’m the Boss» θα κυκλοφορήσει από την Nettwerk Records στις 11 Αυγούστου.