Μια νέα αρχή μετά τα 60: «Έγινε μητέρα» στα 62 της

Στο πρώτο έτος των σπουδών της στο πανεπιστήμιο, η Martha Einerson έδωσε τον γιο της για υιοθεσία. Σαράντα τρία χρόνια αργότερα ήρθε σε επαφή μαζί της…

Δυόμισι μήνες μετά τη συνταξιοδότησή της, η Martha Einerson έλαβε ένα e-mail που της προώθησε ένας πρώην συνάδελφός της, με τις λέξεις «Αυτό φαίνεται κάπως σημαντικό» και μια χαμογελαστή φατσούλα. Η Einerson έκανε κύλιση προς τα κάτω. Γραμμένο από κάποιον Jonathan Tallert, το σημείωμα ξεκινούσε: «Γεια σας, είμαι ο βιολογικός γιος της Martha Einerson».

Η αδρεναλίνη της ανέβηκε στα ύψη, η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά. Το είπε στον σύζυγό της James. Τηλεφώνησε στις αδελφές της. Σχεδίαζε να ετοιμάσει μια βαθυστόχαστη απάντηση – «κάτι που εκείνος θα θυμόταν». Αλλά εκείνο το βράδυ, καθώς ετοιμαζόταν για ύπνο, κοίταξε έξω από το παράθυρο «και υπήρχε αυτό το καταπληκτικό διπλό ουράνιο τόξο στην ανατολή. Σκέφτηκα: αυτό είναι ένα σημάδι. Έγραψα ένα σύντομο σημείωμα: “Γεια σου, Θεέ μου, έχω να σε δω από τότε που ήσουν μικροσκοπικός”». Στα 62 της χρόνια η Einerson είχε «γίνει μητέρα».

Γιατί η Einerson έδωσε το παιδί για υιοθεσία

Η Einerson ήταν 19 ετών, στο πρώτο της έτος στο Πανεπιστήμιο του Ντάλας, όταν γνώρισε τον φίλο της, «μια ισχυρή πρώτη αγάπη». Αρχικά απέδωσε την πρωινή της ναυτία σε μικρόβιο, στη συνέχεια καθυστέρησε να το πει στους γονείς της -αυτό ήταν το 1977-, αλλά όταν το έκανε εκείνοι και τα επτά αδέλφια της την υποστήριξαν. Η σχέση της με τον βιολογικό πατέρα τού Tallert τελείωνε, και με την υποστήριξη της οικογένειάς της αποφάσισε να δώσει το παιδί για υιοθεσία.

Η 63χρονη Einerson είναι συνταξιούχος καθηγήτρια επικοινωνιακών σπουδών με ειδίκευση στη διαπροσωπική επικοινωνία και στις προσωπικές σχέσεις – μια εξειδίκευση την οποία βρήκε αφού άλλαξε τις σπουδές της τουλάχιστον πέντε φορές μετά την εγκυμοσύνη της. Η μητέρα της την έβλεπε πάντα ως «άνθρωπο που της αρέσουν οι άνθρωποι», λέει η ίδια, αλλά ίσως την τράβηξε αυτή η καριέρα εν μέρει επειδή είχε τόση πρώτη ύλη από μόνη της, όπως σημειώνει σε σχετικό άρθρο του ο Guardian.

Για χρόνια η Einerson έδινε μια ομιλία στους φοιτητές της στην οποία μοιραζόταν την ιστορία της εγκυμοσύνης της, και πάντα προέκυπτε η ίδια ερώτηση. Οι άνθρωποι ρωτούσαν «Δεν θέλετε να τον βρείτε;» και εκείνη απαντούσε «Ξέρετε, δεν θέλω».

«Η μητέρα μου πάντα μου έλεγε: “Ήσουν η μητέρα του για εννέα μήνες…”», λέει η Einerson, προσθέτοντας: «Μου δίδαξε ότι όταν παίρνεις μια μεγάλη απόφαση, να την επιβεβαιώνεις και να την επαναβεβαιώνεις όσο συχνά χρειάζεται. Και το έκανα. Και δούλεψε».

«Φανταζόμουν πώς θα ήταν αν ερχόταν στην πόρτα»

Κάθε λίγα χρόνια η Einerson αναρωτιόταν αν ο γιος της ήταν καλά, αν ήταν ζωντανός. «Φανταζόμουν πώς θα ήταν αν ερχόταν στην πόρτα» έλεγε. Εγγράφηκε σε οργανισμούς υιοθεσίας ώστε να μπορεί να τον εντοπίσει, αλλά ποτέ δεν κλονίστηκε από την απόφασή της να μην τον αναζητήσει. «Ένιωθα σαν να αθετούσα μια υπόσχεση», λέει. «Έκανα μια δέσμευση: να τον δώσω σε μια οικογένεια».

Όταν γεννήθηκε ο Tallert, η Einerson μπορούσε να κοιτάξει για λίγο το μωρό, αλλά δεν της επιτρεπόταν να το αγγίξει. Θυμάται το κόκκινο πρόσωπό του, το κεφάλι του με τα σκούρα μαλλιά, αλλά τίποτα που να ισοδυναμεί με μια ολοκληρωμένη εικόνα για να τη φέρει στο μυαλό της. «Προσπαθούσα συνέχεια», λέει, «αλλά δεν μπορούσα». Ωστόσο, όταν ο Tallert έστειλε μια φωτογραφία του, τον αναγνώρισε αμέσως. «Κάτι μέσα στην καρδιά μου το ήξερε. Τον κοίταξα και σκέφτηκα: “Ω, ναι”».

Η Einerson δεν απέκτησε άλλα παιδιά. Η ίδια και ο σύζυγός της έχουν «μια φανταστική σχέση… Δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε δικά μας παιδιά, οπότε βουτήξαμε και οι δύο στην καριέρα μας».

Δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Tallert έστειλε e-mail στην Einerson. Μοιράζονται μηνύματα. Μιλάνε στο τηλέφωνο ή στο FaceTime. Πέρυσι ο Tallert και η αρραβωνιαστικιά του επισκέφθηκαν την Einerson στο σπίτι της στη Μινεσότα και μαγείρεψαν μαζί. Ελπίζει να τους επισκεφθεί την άνοιξη.

Το πρώτο τους
τηλεφώνημα έμοιαζε με την πρώτη τους
συνάντηση. «Μας πήρε μόνο 10 λεπτά και
μπήκαμε σε ρυθμό, αποκαλύπτοντας,
μοιραζόμενοι ιστορίες».

Ανακάλυψαν ότι μοιράζονται πολλές ομοιότητες, συμπεριλαμβανομένης της αγάπης για τη μουσική. «Έχουμε το ίδιο αγαπημένο γλυκό – το Chick-O-Stick», λέει η Einerson. «Είχαμε και οι δύο ένα πολύ δύσκολο ξεκίνημα στο κολέγιο και στη συνέχεια καταλήξαμε να τα πάμε πολύ καλά. Και στους δύο μας αρέσει να φτιάχνουμε πίτσα και δουλεύουμε εδώ και χρόνια για να τελειοποιήσουμε τη ζύμη μας» εξηγεί.

Ο Tallert την αποκαλεί «Martha». «Αλλά μία στο τόσο, σε μια στενή στιγμή, με αποκαλεί “μαμά”», λέει. «Και νιώθω ακόμα το ίδιο ωραία με την πρώτη φορά». Η ζωή της έχει αλλάξει, αλλά «μόνο προς το καλύτερο. Νιώθω πιο προσγειωμένη, πιο γαλήνια… Πολλή χαρά».