Εικόνες βγαλμένες από τηλεοπτικές σειρές για το τέλος του κόσμου

Χρειάστηκε να βγει ο ήλιος την επόμενη μέρα στο Μάτι για να αντιληφθούμε τις εικόνες αποκάλυψης που άφησε πίσω της η φονική πυρκαγιά.

Ήδη από τα πρώτα χιλιόμετρα που διανύσαμε πλησιάζοντας προς την περιοχή, η μυρωδιά του καμένου και οι ατελείωτες εκτάσεις μαύρου αποτεφρωμένου εδάφους και δέντρων προμήνυαν τις εικόνες που θα ακολουθούσαν.

Σταδιακά οι καμένες εκτάσεις δέντρων εναλλάσσονταν με κατεστραμμένα από τη φωτιά σπίτια που ακόμα κάπνιζαν, όμως χρειάστηκε να φτάσουμε στον παραλιακό δρόμο στο Μάτι, στο κέντρο όλης αυτής της καταστροφής για να αντιληφθούμε το μέγεθός της.

Χωρίς, ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς σταθερά τηλέφωνα και με δύσκολη την επικοινωνία ακόμα και με τη χρήση κινητών τηλεφώνων η κατάσταση ήταν χαοτική.

Πολίτες σοκαρισμένοι κάθονταν σε πεζούλια και τα πεζοδρόμια οι περισσότεροι καταβεβλημένοι από το νυχτερινό τρόμο που βίωσαν και τις συγκλονιστικές σκηνές που είδαν να εξελίσσονται μπροστά στα μάτια τους. Αρκετοί από αυτούς χωρίς χρήματα, με ρούχα που μόλις είχαν στεγνώσει από το νερό της θάλασσας στην οποία βρισκόταν μέχρι πριν από λίγες ώρες προκειμένου να σωθούν.

Το πρώτο μεγάλο σοκ ήταν όταν συναντήσαμε το πρώτο σημείο με μποτιλιαρισμένα καμένα αυτοκίνητα. Εικόνα βγαλμένη από τηλεοπτικές σειρές για το τέλος του κόσμου. Παρατημένα στη μέση του δρόμου, τόσο κατεστραμμένα που ήταν μη αναγνωρίσιμα. Το λιωμένο αλουμίνιο είχε σχηματίσει ρυάκια όπου και πάγωσε όταν εξαντλήθηκε και έσβησε η φωτιά. Οι ανοιχτές πόρτες αρκετών αυτοκινήτων, αφημένες όπως την τελευταία στιγμή που τα εγκατέλειψαν, δείχνει τον πανικό και τον τρόμο που βίωσαν οι επιβάτες τους καθώς τους πλησίαζε η φωτιά και πήραν την απόφαση να σώσουν τη ζωή τους κινούμενοι με τα πόδια, χωρίς να σκοπεύουν να ξαναγυρίσουν σε αυτά.

Λίγες δεκάδες μέτρα πιο κάτω, ένα ακόμα συνονθύλευμα μποτιλιαρισμένων αυτοκινήτων. Στο σημείο που τρεις δρόμοι ενώνονταν τα καψαλισμένα ως τη λαμαρίνα αυτοκίνητα που βρέθηκαν μούρη με μούρη το ένα πάνω στο άλλο με την κολόνα του ρεύματος να έχει πέσει πάνω σε κάποια από αυτά, αποκαλύπτει με τον πλέον δραματικό τρόπο τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν οι επιβάτες αυτών των οχημάτων.

Όταν πάνω στον πανικό της στιγμής με τη φωτιά να τους πλησιάζει αποφάσισαν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους και να βρούνε διέξοδο από το Μάτι.

Οι στενοί δρόμοι τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα και η κακή συνεννόηση τους έφερε αντιμέτωπους στο ίδιο σημείο. Είναι προφανές από τον αριθμό τον αυτοκινήτων και την κρισιμότητα των στιγμών πως ήταν πλέον αργά για τον οποιονδήποτε από αυτούς να διαφύγουν με το αυτοκίνητο. Η απόφαση να τα εγκαταλείψουν και για να σωθούν ήταν πλέον μονόδρομος.

Με τις οδούς διαφυγής προς τη Λεωφόρο Μαραθώνος να μην αποτελούν πλέον επιλογή εξαιτίας της φωτιάς που πλησίαζε, δοκιμάσαν μέσα στον καπνό και την ομίχλη να φτάσουν στη θάλασσα.

Κάπου εκεί φαίνεται πως οι δρόμοι αρκετών χώρισαν. Τα κτίρια που έχουν χτιστεί κατά μήκος της παραλίας έκαναν εξαιρετικά δύσκολο για όσους δεν ήταν από την περιοχή να εντοπίσουν τα στενά μονοπάτια που οδηγούν στην ακτή.

Ωστόσο αρκετοί τα κατάφεραν. Βρήκαν διέξοδο προς την κοντινή παραλία όπου και περίμεναν τα καράβια να τους πάρουν μακριά.

Για κάποιους άλλους η απόφαση για το ποιο δρόμο προς τη σωτηρία να ακολουθήσουν στάθηκε μοιραία.

Περίπου 500 μέτρα από τα μποτιλιαρισμένα κατεστραμμένα αυτοκίνητα γράφτηκε ο επίλογος για 26 ανθρώπους, μερικά μόνο από τα θύματα αυτής της τραγωδίας.

Περπατώντας κατά μήκος του παραλιακού δρόμου έφτασαν στο μοιραίο οικόπεδο. Μπήκαν μέσα με την ελπίδα να φτάσουν στην ακτή μέχρι που διαπίστωσαν πως οδηγήθηκαν στην άκρη του γκρεμού.

Σιωπηλά τα πρόσωπα των διασωστών που τα εντόπισαν περίμεναν να γίνει η μεταφορά των σορών.

Και δυστυχώς δεν ήταν τα μόνα θύματα που βρέθηκαν καθώς σε όλη τη διάρκεια της επόμενης μέρας οι δυνάμεις των διασωστών ανακάλυπταν ανθρώπους που πέθαναν στην προσπάθεια τους να διαφύγουν. Κάποια από τα θύματα παραλήφθηκαν από τα σημεία που εντοπίστηκαν αρκετές ώρες αργότερα καθώς οι δυνάμεις των διασωστών έτρεχαν σε κάθε κατεύθυνση προκειμένου να προλάβουν τα συμβάντα.

Η απελπισία των κατοίκων και όλων όσων βρέθηκαν εκεί είχε αρχίσει να μετατρέπετε σε θλίψη όσο περνούσε η ώρα και το μέτρημα των θυμάτων, είχε μόλις αρχίσει να μεγαλώνει επικίνδυνα.