«Η αναπηρία στην Ελλάδα είναι ένα ακριβό άθλημα»

«Μαχητή της ζωής» θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τον επικεφαλής της νεολαίας του Πανελλήνιου Συνδέσμου Τυφλών, Βαγγέλη Αυγουλά, που με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού, σε συνέντευξη που παραχωρεί στο Πρακτορείο Fm, ξετυλίγει με τον δικό του πολύ ιδιαίτερο τρόπο τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με προβλήματα όρασης στην χώρα μας.

«Γεννήθηκα τυφλός από μία σπάνια ασθένεια που δεν άφησε ήδη από έμβρυο που ήμουν, τον οργανισμό μου να κατασκευάσει οφθαλμούς. Δεν υπάρχει σε μένα καθόλου η οπτική λειτουργία» δηλώνει με παρρησία, και δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι είναι από τους ανθρώπους που ήρθαν στη ζωή για να διδάξουν τον περίγυρο, πώς κάποιος μπορεί να μετατρέψει ένα μειονέκτημα σε πλεονέκτημα.

Μόλις 29 ετών, ήδη δικηγόρος στο επάγγελμα, εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος στο Ίλιον, πρόεδρος του Οίκου του Ναύτου , αλλά και τακτικός εκπρόσωπος στην Ελλάδα της διεθνούς Οργάνωσης VIEWS για νέους με προβλήματα όρασης. Η επιτομή της ενέργειας θα έλεγε κανείς. Πώς τα καταφέρνει όμως όλα αυτά μέσα σε ένα μόλις 24ωρο;

Ο γολγοθάς των ατόμων με προβλήματα όρασης

Είναι τόσο δύσκολες οι καθημερινές συνθήκες που πρέπει από νωρίς να κάνει κάποιες επιλογές και ο άνθρωπος με αναπηρία και η οικογένεια του, μας λέει ο αεικίνητος Βαγγέλης Αυγουλάς: «Σίγουρα χρωστάω πολλά στην οικογένεια μου, γιατί επιλέξαμε από νωρίς το δύσκολο δρόμο, του να ζήσω μία “φυσιολογική” ζωή με όποιο κόστος και όπου βγάλει. Βέβαια, η αναπηρία στην Ελλάδα, είναι ένα ακριβό άθλημα, οπότε για μένα τα προβλήματα ξεκίνησαν από νωρίς. Από την ειδική γραφομηχανή των τυφλών που παράγουμε τις ανάγλυφες κουκίδες. Η γραφή Braille, κοστίζει εδώ και πολλά χρόνια 600-700 ευρώ και δεν υπάρχει κρατική πρόνοια. Έτσι κι εμείς έπρεπε να την καλύψουμε.

Όπως και το ειδικό πρόγραμμα στους υπολογιστές, το οποίο μιλάει. (Ό,τι δείχνει η οθόνη εγώ το ακούω). Το πρόγραμμα αυτό κοστίζει πάνω από 1000 ευρώ, και μόνο τώρα τελευταία υπάρχουν κάποιες δωρεάν εφαρμογές. Επίσης, τα βιβλία μας σε σχολεία και πανεπιστήμια σπάνια ήταν στην ώρα τους. Δυστυχώς, οι μαθητές με αναπηρία ακόμα και σήμερα είτε δεν έχουν τα βιβλία στην ώρα τους, είτε δεν υπάρχει το ειδικό προσωπικό για την υποστήριξη τους στις σχολικές τάξεις, τη μέρα που ανοίγουν τα σχολεία για όλα τα παιδιά. Διαχρονικά, σχεδόν τα πάντα που έχουν να κάνουν με την διευκόλυνση της καθημερινότητας, επιβαρύνουν οικονομικά τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Τα τελευταία 7 χρόνια προστέθηκε και το θέμα της οικονομικής κρίσης».

Και η απορία για το αν ο Σύνδεσμος έχει προβεί σε κάποια αιτήματα προς την Πολιτεία, αν έχει κάνει κάποιες οχλήσεις, εύλογη. Να υπολογιστεί το πρόσθετο κόστος διαβίωσης, προκειμένου να γίνουν πιο στοχευμένες παρεμβάσεις.

«Τα αιτήματα είναι διαχρονικά και οι προτάσεις είναι διαχρονικές. Το πιο απλό που λέμε είναι να καθίσει η ελληνική Πολιτεία και να κοστολογήσει το πρόσθετο κόστος της καθημερινής διαβίωσης που προκύπτει σε έναν άνθρωπο, λόγω της αναπηρίας όρασης. Δηλαδή τι κοστίζει π.χ. να μετακινηθεί με ασφάλεια στους καθημερινούς του προορισμούς, με το λευκό του μπαστούνι, με το σκύλο οδηγό, να εκπαιδευτεί με τον ειδικό εξοπλισμό κλπ. Αν κάτσουμε και υπολογίσουμε το πρόσθετο κόστος διαβίωσης, σίγουρα τότε το κράτος θα μπορεί να κάνει πιο στοχευμένες παρεμβάσεις. Αλλά εδώ και δεκαετίες η ελληνική Πολιτεία αρκείται στη χορήγηση ενός προνοιακού επιδόματος, που συχνά ακούμε περίεργου τύπου διαπραγματεύσεις με μνημόνια, θεσμούς κλπ. Όλο απειλούνται κι όλο σώζονται αυτά τα επιδόματα. Τώρα ευτυχώς για άλλη μία φορά φαίνεται ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Αλλά αυτό είναι και το “παυσίπονο” που καθησυχάζει πολλές φορές συνειδήσεις και “σου λέει τα έχουμε λύσει, τους δίνουμε ένα επίδομα, ας λύσουν τα υπόλοιπα μόνοι τους”».

Δεν επαιτούμε – Σας θέλουμε δίπλα μας να διεκδικούμε όλοι μαζί το αυτονόητο

Η σημερινή μέρα είναι αφορμή για συζητήσεις ουσιαστικές, αναφέρει ο Β.Αυγουλάς. «Δεν είναι φυσικά κάποιος εορτασμός. Η αναπηρία μας δεν είναι επιλογή. Είναι όμως ένα κομμάτι της προσωπικότητας μας, της ταυτότητας μας, εφόσον ήρθε στη ζωή μας, είτε από τη γέννηση μας, είτε από κάποιο ατύχημα, ή από κάποια ασθένεια. Η σημερινή μέρα είναι μία αφορμή να υπενθυμίσουμε ότι θέλουμε να ζούμε αξιοπρεπώς, αγωνιζόμαστε για ισότιμη συμμετοχή σε κάθε μορφή της συλλογικής ζωής του τόπου 365 μέρες το χρόνο, και φυσικά δεν επαιτούμε, δεν συλλέγουμε χρήματα από τους συνανθρώπους μας για να μας βοηθήσουν στο οτιδήποτε. Είναι πολλές οι απάτες που δήθεν μαζεύουν χρήματα υπέρ των τυφλών. Μην πέφτετε στην παγίδα. Εμείς σας θέλουμε δίπλα μας εθελοντικά να διεκδικούμε όλοι μαζί από την πολιτεία αυτό που δικαιούμαστε. Το αυτονόητο».

localStorage.clear();