Η «στοιχειωμένη» κούκλα με τα μαλλιά που μακραίνουν

Για τα περισσότερα κορίτσια η κούκλα δεν είναι απλώς το αγαπημένο τους παιχνίδι με το οποίο κάνουν τα πάντα μαζί: παίζουν, τρώνε, κοιμούνται. Είναι η παρέα τους, η πιο καλή τους φίλη, η συντροφιά τους στην παιδική τους ηλικία.

Έχουμε κατά καιρούς ακούσει πολλές ιστορίες για τρομακτικές κούκλες που ζήλεψαν τη ζωή των κοριτσιών που τις είχαν και αποφάσισαν να έρθουν στον κόσμο, φέρνοντας τον τρόμο στην επικράτεια του μεταφυσικού.

Το όνομά της είναι «Okiku», θεωρείται μία από τις πιο στοιχειωμένες κούκλες του κόσμου και η ιστορία της ξεκινάει κάπου το 1918.

Ένα 17χρονο αγόρι με το όνομα Eikichi Suzuki, περνώντας από ένα κατάστημα στην αγορά του Saporro στο νησί Hokkaido στην Ιαπωνία, παρατήρησε μέσα από την βιτρίνα μία παραδοσιακή ιαπωνική κούκλα 40 εκατοστών. Αμέσως σκέφτηκε να την κάνει δώρο στην μικρή του αδερφή.

Ήταν πορσελάνινη, φορούσε κιμονό, είχε μαύρα μάτια και μαύρα μαλλιά που έφταναν μέχρι τον ώμο. Από την πρώτη στιγμή που την αντίκρισε κατάλαβε ότι η αδερφή του θα την λάτρευε κι έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκε στο μαγαζί και την αγόρασε.

Όπως ακριβώς υπολόγιζε η μικρή του αδελφή λάτρεψε την κούκλα αμέσως. Περνούσε όλη την ημέρα παίζοντας μαζί της και χτενίζοντας τα μαύρα μαλλιά της. Μάλιστα την βάφτισε Okiku, όπως ακριβώς έλεγαν και εκείνη.

Οι δυο τους ήταν αχώριστες μέχρι τη στιγμή που το 2χρονο κορίτσι αρρώστησε βαριά.

Μέσα σε ένα χρόνο οι γονείς του κοριτσιού αντιλήφθηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την κόρη τους. Άρχιζε να βήχει και να κρυώνει συνέχεια. Τελικά είχε προσβληθεί από κάποιας βαριάς μορφής γρίπη και πέθανε.

Μετά τον θάνατο της Okiku, η οικογένειά της, όπως ήταν φυσικό, ήταν συντετριμμένη για την τραγική απώλεια.

Τοποθέτησαν διάφορα αγαπημένα αντικείμενα της κόρης τους στον οικογενειακό βωμό. Ανάμεσά τους ήταν και η κούκλα που η κόρη τους αγαπούσε τόσο πολύ. Ωστόσο, δεν άργησαν να αντιληφθούν ότι συνέβαινε κάτι παράξενο.

Τα μαλλιά της κούκλας μάκραιναν! Από τους ώμους όπου έφταναν αρχικά, τα μαλλιά έφταναν σιγά σιγά μέχρι τα γόνατα. Όσο κι αν έκοβαν τα μαλλιά της, αυτά συνέχισαν να μακραίνουν και πάντα έφταναν, για ανεξήγητο λόγο, μέχρι τα γόνατα!

Η οικογένεια συμπέρανε ότι το πνεύμα της κόρης τους ζούσε μέσα στην κούκλα. Το 1938 αποφάσισαν να μετακομίσουν αλλά δεν ήξεραν τι να κάνουν με την κούκλα.

Από τη μία είχαν αγριέψει λίγο και τους τρόμαζε η παρουσία της, από την άλλη δε τους πήγαινε η καρδιά να την εγκαταλείψουν εφόσον, όπως πίστευαν, μέσα της ζούσε το πνεύμα της κόρης τους. Κάπως έτσι πήραν την απόφαση και την παρέδωσαν στον ναό Mannenji, στην πόλη Iwamizawa του Hokkaido της Ιαπωνίας.

Η οικογένεια ενημέρωσε τους μοναχούς για το παράξενο φαινόμενο με τα μαλλιά της αλλά εκείνοι δεν εξέφρασαν κάποιον ενδοιασμό. Την τοποθέτησαν σε ένα ανοιχτό ξύλινο κουτί στον βωμό του ναού. Όποτε τα μαλλιά μεγάλωναν, τα έκοβαν. Αυτό είχε γίνει πια μέρος της καθημερινότητάς τους.

Οι τοπικοί θρύλοι λένε πως η κούκλα παραμένει εκεί ακόμη και σήμερα και πως τα μαλλιά της συνεχίζουν να μεγαλώνουν. Κανείς ωστόσο δεν ξέρει πώς και γιατί μεγαλώνουν. Η κούκλα Okiku έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για αρκετούς Ιάπωνες συγγραφείς τρόμου και πολλές ταινίες, που κυκλοφόρησαν σε DVD κι όχι στη μεγάλη οθόνη, έχουν βασιστεί στο μύθο της.

Δείτε όλα τα θέματα του Weekend