Ο νέος «ΣΥΡΙΖΑ» και οι αγωνίες Ανδρουλάκη

Με τον Στέφανο Κασσελάκη να εντείνει πάση δυνάμει την απολιτίκ προεκλογική του εκστρατεία με τις προσφιλείς του επικοινωνιακές μούτες και τις πιασάρικες δακρύβρεκτες προσωπικές του εμπειρίες, και τις δημοσκοπήσεις να επιβραβεύουν αυτή του την προσήλωση, ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι λογικό να αγωνιά και να καταφεύγει σε αφορισμούς του τύπου «μας υποεκτιμούν οι δημοσκοπήσεις», αφήνοντας να διαχέεται η εντύπωση μιας… κυβερνητικής συνωμοσίας, που αποσκοπεί στο να αποδυναμώσει το ΠΑΣΟΚ, επειδή βολεύει τον Μητσοτάκη ο Κασσελάκης ως αντίπαλος…

Πέραν των όποιων πολιτικών εκτιμήσεων, η αλήθεια είναι ότι με την τακτική του ο πρόεδρος του «ΣΥΡΙΖΑ» βρίσκει ευήκοα ώτα σε μια κατηγορία του εκλογικού σώματος που θέλει γενικά …μπουρλότο στο σύστημα, που πολύ θα ήθελε κάτι άλλο- έστω και αν του είναι αδύνατον να συμφωνήσει με το τι… «άλλο» θα είναι αυτό που θα προκύψει-και ποιες συνέπειες θα έχει για όλους μας. Χαβαλές να γίνεται και… βλέπουμε!

Ο Κασσελάκης, δεν είναι ανόητος. Καταλαβαίνει ότι βρήκε έναν… μπαξέ να λεηλατήσει ψηφοθηρικά, σωστά έχει εκτιμήσει ότι αν ο παραδοσιακός ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε καταντήσει εκεί που τον κατάντησαν δεν είχε γίνει ποτέ ο ίδιος αρχηγός του, βλέπει ότι το αρχικό του σύνθημα (με περιπλοκές και αντιφάσεις…) πως «θα τα αλλάξει όλα!» βρίσκει κοινό, και ποντάρει σε μια… μεταμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας ή εν πάση περιπτώσει του επιτρέπει να μένει στο παιχνίδι.

Με τις παρλαπίπες του, το να υποστηρίζει την μια μέρα (ΝΑΤΟ, αμυντικές δαπάνες, αυξήσεις τεράστιες σε μισθούς και συντάξεις, και με το Ισραήλ και με τους μαχητές στην Ράφα κ.λ.π.) το ένα και την επόμενη το… εντελώς αντίθετό του, έχει καταφέρει , συνειδητά ή ασυνείδητα, ότι τουλάχιστον δεν φοβίζει την μεγάλη μάζα των κεντρώων φιλελεύθερων, μπορεί να μην τους προσελκύει σοβαρά αλλά τουλάχιστον δεν τους φοβίζει.

Είναι παντελώς θολό το τι (και με ποιο πρόγραμμα επεξεργασμένο και ρεαλιστικό) θα κάνει «όταν γίνει πρωθυπουργός», από ποια συντεταγμένη και με κοινά πολιτικά χαρακτηριστικά και προσδοκίες θα στηριχθεί, αλλά αυτά επί του παρόντος και με τις γενικές εκλογές σε απόσταση τριών χρόνων, δεν τον πολυαπασχολούν, Θέλει να είναι δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές, να δημιουργήσει προβλήματα συνοχής στο ΠΑΣΟΚ προσβλέποντας στις όποιες μετεκλογικές διαφοροποιήσεις και πιθανές αποχωρήσεις (ελπίζοντας να τις καρπωθεί) και να παγιωθεί ως πολιτικός παράγοντας.

Το καίριο ζητούμενο για τους σχεδιασμούς Κασσελάκη, είναι το πόσοι από αυτούς που στις δημοσκοπήσεις και στις δημόσιες εμφανίσεις εκδηλώνονται ως «οπαδοί», θα αποδείξουν στις εκλογές της 9ης Ιουνίου ότι μπορούν να είναι και… ψηφοφόροι. Με άλλα λόγια πόσοι από αυτό το απολιτικό, ιδιότυπα αντισυστημικό (και κυρίως νεανικό) κοινό «του» θα… πάει να ψηφήσει για ν’ αποδειχθεί και στις κάλπες το ρεύμα που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις και τα … σχόλια και τα likes στις αναρτήσεις του στο διαδίκτυο. Αυτό είναι για τον κ. Κασσελάκη το μεγάλο, στοίχημα…