Πρώην πρωθυπουργός Ουκρανίας: Στόχος του Πούτιν ήταν να καταλάβει τη Λευκορωσία, τη Γεωργία και τη Μολδαβία

Η πρώην πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Γιούλια Τιμοσένκο, εκτιμά πως η ρωσική εισβολη είναι μια ευκαιρία για τον ελεύθερο κόσμο «να σκοτώσει αυτό το κακό».

Η πρώην πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Γιούλια Τιμοσένκο, περιέγραψε τον Βλαντίμιρ Πούτιν ως «απόλυτα ορθολογικό, ψυχρό, σκληρό, μαύρο κακό» και ισχυρίστηκε ότι είναι αποφασισμένος να μείνει στη ρωσική ιστορία δίπλα στον Στάλιν και τον Μέγα Πέτρο.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Guardian, η Τιμοσένκο απέρριψε τον ισχυρισμό ότι ο Ρώσος πρόεδρος είναι τρελός. «Λειτουργεί σύμφωνα με τη δική του σκοτεινή λογική. Οδηγείται από την ιδέα της ιστορικής αποστολής και θέλει να δημιουργήσει μια αυτοκρατορία. Αυτός είναι ο τελικός στόχος του. Προέρχεται από μια βαθιά εσωτερική επιθυμία και πεποίθηση», ανέφερε χαρακτηριστικά η πρώην πρωθυπουργός της Ουκρανίας.

Η Τιμοσένκο, ηγέτης της «πορτοκαλί επανάστασης» του 2004 και δύο φορές πρωθυπουργός της Ουκρανίας, είχε πολλές κατ’ ιδίαν συναντήσεις με τον Πούτιν. Διεξήγαγαν διαπραγματεύσεις το 2009 αφού ο Πούτιν, τότε πρωθυπουργός, διέκοψε την παροχή φυσικού αερίου στην Ουκρανία. Η Τιμοσένκο ήταν πρόεδρος το 2010, το 2014 και το 2019, τερματίζοντας δεύτερη τις δύο φορές και τρίτη στη συνέχεια.

Τιμοσένκο: Ο Πούτιν είναι από το σχολείο της KGB

Στις συναντήσεις αυτές, λέει η Τιμοσένκο, ο Πούτιν ήταν πάντα επιφυλακτικός σε αυτά που έλεγε και πάντα καχύποπτος ότι μπορεί να τον μαγνητοσκοπούν. «Είναι από το σχολείο της KGB. Πριν από την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας τον Φεβρουάριο, δεν έκρυβε την πεποίθησή του ότι η Ουκρανία δεν υπάρχει ως έθνος και δεν υπάρχουν Ουκρανοί», τόνισε η ίδια.

Οι φιλοδοξίες του ξεπέρασαν την κατάληψη του ουκρανικού εδάφους και την ανατροπή της φιλοδυτικής, φιλονατοϊκής κυβέρνησης της Ουκρανίας, συνέχισε ακόμη η Τιμοσένκο και εξήγησε: «Ο γεωπολιτικός του στόχος ήταν να καταλάβει τη Λευκορωσία, τη Γεωργία και τη Μολδαβία και να ελέγξει την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των χωρών της Βαλτικής, όπως έκανε η Μόσχα στη σοβιετική εποχή».