48, ένας αριθμός που όλοι μιλούν γι’ αυτόν αλλά κανείς δεν μπόρεσε να ερμηνεύσει

Μία συνάντηση με τον αριθμό 48. Ήταν κάτι που προέκυψε γιατί τις τελευταίες ημέρες το ακούω το 48, το βλέπω το 48 και το νιώθω το 48.

Κάτι σαν δύο εικοσιτετράωρα. Ή τι άλλο μπορεί να είναι ο αριθμός 48; 48 δευτερόλεπτα, 48 λεπτά, 48 ώρες, 48 στιγμές μέσα στο χρόνο…; Γίνεται γενικά χαμός γύρω από το νούμερο αυτό, με ρωτάνε, ρωτάω και δημιουργεί σε όλους την απορία περί τίνος πρόκειται!

Κάποιοι συνδέουν το 48 με γεγονότα. Κάποιοι άλλοι λένε ότι το 48 αφορά σε χρόνο που τρέχει… Άλλοι με τον τυχερό αριθμό 48, ενδεχομένως κάποιοι με το άθροισμα δύο εικοσιτετραώρων – 48 ώρες κι αυτό…

Τι όμως είναι αυτό το 48 που μας απασχολεί τις τελευταίες ημέρες; Θελήσαμε οπότε να δώσουμε και εμείς τη δική μας ερμηνεία και για το πως το βλέπουμε μέχρι σήμερα…

Τα δύο αριθμητικά ψηφία που σημειολογικά είχαν… κάτι εξ αρχής. Κατάφεραν να τραβήξουν την προσοχή μας.

Αρχίσαμε να μετράμε στιγμές. Τη στιγμή που οι περισσότεροι συνηθίζουν να κάνουν αναδρομή στη χρονιά που πέρασε, όταν εκείνη βρίσκεται στο τέλος της, εμείς ακολουθήσαμε αντίστροφη διαδρομή.

Η σκέψη για χρονική αναδρομή ήρθε στις αρχές του καινούργιου έτους. Απόρροια της δύναμης και της αισιοδοξίας που πηγάζει από το καινούργιο.
Βάλαμε στη σειρά μερικά από τα γεγονότα που γέμισαν το 2016.

Η αποχώρηση του πρώτου μαύρου ηγέτη των ΗΠΑ και η εκλογή Τραμπ

Ανάμεσά τους η άνοδος του Τραμπ στο θρόνο του πλανητάρχη… Και η αποχώρηση από τον ίδιο θρόνο, του πρώτου μαύρου προέδρου της Αμερικής, του Μπαράκ Ομπάμα. Η προεδρική εκλογή που η άλλη πλευρά του Ατλαντικού θα θυμάται για χρόνια. Άφησε πίσω της την φαινομενικά επικρατέστερη Κλίντον, δίνοντας το προβάδισμα στον Τραμπ.

Στη γειτονιά μας…

Μετά σκεφτήκαμε πως η χρονιά έφερε και γεγονότα που μας γέμισαν χαρά περηφάνια. Στη δική μας γειτονιά. Είναι που αθλητισμός και επιστήμη έρχονται σε αντιστάθμισμα όλων όσων μας ταλαιπωρούν.

Για τους Έλληνες το αντιστάθμισμα ήταν ο Γιαννιώτης στην κούρσα της ζωής του, ο Πετρούνιας με τις «χρυσές» του περιστροφές στους κρίκους. Η Κορακάκη με το διπλό μετάλλιο στο πιστόλι. Η Στεφανίδη στο επί κοντώ και οι Μάντης Καγιαλής στην ιστιοπλοΐα.

Στη συνέχεια σκεφτήκαμε πως και οι τέχνες έχουν το δικό τους μερίδιο στα γεγονότα που μας κάνουν να θυμόμαστε.

Τα πρώτα βήματα του Ντι Κάπριο με το αγαλματίδιο στο κόκκινο χαλί

Ο Ντι Κάπριο περπάτησε στο κόκκινο χαλί του Dolby Theater στο Χόλιγουντ.

Στα κινηματογραφικά πράγματα ήρθε ο νέος Πόλεμος των Άστρων. Κάνοντας το δικό του ρεκόρ. Όχι υποψηφιοτήτων στα Όσκαρ. Ρεκόρ στο box office, καταρρίπτοντας το φράγμα των 800 εκατομμυρίων εισιτηρίων.

Η τέχνη όμως άφησε πίσω της και απώλειες. Σπουδαίοι όπως ο Μπάουι, Λέοναρντ Κοέν, ο Πρινς, ο Τζορτζ Μάικλ αποχαιρέτησαν τον μάταιο τούτο κόσμο.

Ο μεγάλος Μοχάμεντ Άλι πέρασε κι εκείνος στην αιωνιότητα.

Αν πάλι δούμε τη χρονιά… επιστημονικά θα διαπιστώσουμε ότι μας έφερε πιο κοντά σε νέες αλήθειες.

Τα βαρυτικά κύματα, μία έκλειψη και η γνωριμία του Δία με το Τζούνο

Γνωρίσαμε τα βαρυτικά κύματα, που είχαν αναφερθεί για πρώτη φορά από τον Αϊνστάιν, πριν από 100 χρόνια. Το παρατηρητήριο LIGO αποκάλυψε την ύπαρξή τους, καθώς καταγράφηκαν σε απόσταση 1,3 δισεκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.

Το 2016 σημαδεύτηκε όμως και από μία έκλειψη. Ολική. Μόνο που ήταν… αόρατη από την Ευρώπη. Παίζοντας με την έννοια της ώρας και του χρόνου. Ωστόσο ήταν η μία και μοναδική που συνέβη μέσα στη χρονιά…

Επιστημονικά μιλώντας, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το ταξίδι του Τζούνο.

Το διαστημόπλοιο της NASA ολοκλήρωσε ένα κοπιαστικό και καλά μελετημένο ταξίδι πέντε ετών, με προορισμό τον πλανήτη Δία και κατάφερε να μπει στην κατάλληλη τροχιά. Θα μείνει εκεί για όσο χρειαστεί. Εξερευνώντας τον μεγαλύτερο πλανήτη ηλιακού μας συστήματος, αλλά και την επίδραση που ασκεί τη γη. Και αυτή μία από τις στιγμές της χρονιάς που αφήσαμε πίσω μας…

Το 48 βρίσκεται στη στροφή κάποιας ημέρας, ενός μήνα, ολόκληρου του έτους. Περιμένει από εμάς να πάμε κοντά, να το εξερευνήσουμε, να το γνωρίσουμε…