Ηθοποιοί που έπεσαν στο καθήκον

Μπορεί οι ταινίες να προσπαθούν να γίνουν όσο πιο αληθοφανείς παίρνει, είναι ωστόσο φορές που η απτή πραγματικότητα τρυπώνει στο γύρισμα και το κάνει πέρα για πέρα αληθινό.

Όπως ας πούμε όταν οι παραγωγοί έχουν να αντιμετωπίσουν απώλειες ηθοποιών καταμεσής του γυρίσματος, πράγμα που μόνο ως καταστροφή (πέρα από την προσωπική τραγωδία) μπορεί να λογιστεί.

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν βασικός συντελεστής του καστ τύχει και πεθάνει πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα;

Το πράγμα πρέπει να συνεχιστεί και να καρποφορήσει ό,τι κι αν συμβεί, κι αυτός είναι πράγματι ο χρυσός κανόνας που διέπει τη διεθνή κινηματογραφία!

Ας δούμε λοιπόν τους πλέον δημιουργικούς τρόπους με τους οποίους αντιμετώπισαν οι υπεύθυνοι παραγωγής αναπάντεχες απώλειες των βασικών πρωταγωνιστών…

Ραούλ Τζούλια – «Desperado» (1995)

Ο γνωστός ηθοποιός, ευρύτερα αγαπητός από τον ρόλο του Gomez Addams στη σειρά ταινιών «Οικογένεια Άνταμς», έπαθε τροφική δηλητηρίαση στις αρχές του 1994, γεγονός που τον ταλαιπώρησε πολύ. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, ο Τζούλια διακομίστηκε σε νοσοκομείο του Λος Άντζελες με οξύ στομαχόπονο, έχοντας ήδη υπογράψει στην επόμενη ταινία του Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ «Desperado». Είχε μάλιστα πάρει το σενάριο μαζί του στο νοσοκομείο για να το μελετήσει, αν και τα σχέδιά του ματαιώθηκαν από αιφνίδιο εγκεφαλικό επεισόδιο, από το οποίο δεν ανάρρωσε ποτέ. Τη μέρα μάλιστα που ξεκινούσαν τα γυρίσματα του φιλμ, ο βασικός συντελεστής του έφευγε από τη ζωή, αναγκάζοντας τους παραγωγούς να τον αντικαταστήσουν την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή, αφού υπολόγιζαν πως θα έβγαινε εγκαίρως από το νοσοκομείο…

Μπράντον Λι – «Το Κοράκι» (1994)

Η δουλειά του αδικοχαμένου Μπράντον Λι είχε σχεδόν ολοκληρωθεί όταν συνέβη το τραγικό δυστύχημα που του στέρησε τη ζωή. Ήταν να πυροβοληθεί στην ταινία με όπλο που έφερε άσφαιρα, όταν τμήμα ψεύτικης σφαίρας βρέθηκε στην κάννη του πιστολιού και εκσφενδονίστηκε θανάσιμα πάνω του. Το πρόβλημα για την παραγωγή ήταν οι σκηνές που δεν είχε ολοκληρώσει ο ηθοποιός, γι’ αυτό και επιστρατεύτηκε ντουμπλέρ σώματος, πάνω στον οποίο «φορέθηκε» το πρόσωπο του Λι με κινηματογραφικό τρικ (υπερέκθεση). Γι’ αυτό και στις τελευταίες σκηνές, ιδιαίτερα σε αυτή του κινηματογραφικού θανάτου του χαρακτήρα του, η κάμερα αποδεικνύεται τόσο ντροπαλή να δείξει το πρόσωπό του…

Μπρους Λι – «Το Παιχνίδι του Θανάτου» (1978)

Τη στιγμή του θανάτου του, το 1973, ο σκληροτράχηλος «Κίτρινος Πράκτορας» ήταν στα γυρίσματα της νέας του ταινίας, του «Game of Death». Ο θάνατος του μεγάλου δασκάλου των πολεμικών τεχνών έβαλε σε μεγάλες περιπέτειες την παραγωγή, αφού για την ολοκλήρωση της ταινίας χρειάστηκαν όχι λιγότερα από 5 χρόνια! Πώς έλυσαν το πρόβλημα; Άλλαξαν το σενάριο, περιλαμβάνοντας στη νέα πλοκή μια σκηνή κατά την οποία ο χαρακτήρας του πυροβολούνταν στο πρόσωπο, αναγκάζοντας τον ήρωα σε πλαστική επέμβαση. Κι έτσι εξηγήθηκαν σεναριακά οι δύο ηθοποιοί που ενσάρκωσαν τον πρωταγωνιστή. Κι ενώ η λύση ήταν δημιουργική, οι κριτικοί έσπευσαν να «θάψουν» το αποτέλεσμα…

Τζον Κάντι – «Wagons East!» (1994)

Ο αξέχαστος ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή στο Μεξικό κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της κωμωδίας «Wagons East!». Το αναπάντεχο του χαμού του άφησε την παραγωγή σε δίλημμα, καθώς ο πρωταγωνιστής είχε αφήσει μπόλικες σκηνές ημιτελείς και ήταν αναντικατάστατος. Αποτάνθηκαν λοιπόν στην ψηφιακή τεχνολογία και τα ειδικά εφέ για να ολοκληρώσουν το εγχείρημα, αναπαράγοντας ψηφιακά πια τον Κάντι για το υπόλοιπο των σκηνών. Χρησιμοποίησαν ντουμπλέρ σώματος, μίμο της φωνής του ηθοποιού και άλλα κασκαντεριλίκια που προσιδιάζουν συνήθως σε γυρίσματα ταινιών δράσης…

Όρσον Γουέλς – «Transformers: The Movie» (1986)

Δεν είναι πολλοί αυτοί που γνωρίζουν ότι η φωνή του Unicron από την ταινία των «Transformers» ήταν ο τελευταίος ρόλος που ανέλαβε ποτέ ο διαπρεπής σκηνοθέτης και ηθοποιός. Ο Γουέλς έφυγε από τη ζωή πάνω στη γραφομηχανή του, γράφοντας ένα νέο τηλεοπτικό σενάριο. Για τον αντίκτυπο που είχε ο θάνατος του Γουέλς στην παραγωγή της ταινίας δεν υπάρχει πάντως συναίνεση. Για χρόνια, η δημοφιλής θεωρία ήθελε τον ηθοποιό Leonard Nimoy να ολοκληρώνει τη φωνητική δουλειά του Γουέλς, αν και πρόσφατα ο σκηνοθέτης φωνής Wally Burr ισχυρίστηκε ότι ο Γουέλς είχε προλάβει να ολοκληρώσει τον ρόλο του και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε ο Nimoy στην ταινία…

Πίτερ Σέλερς – «Στα Ίχνη του Ροζ Πάνθηρα» (1982)

Ο θάνατος του μοναδικού κωμικού Πίτερ Σέλερς το 1980, σε ηλικία 54 ετών, έπειτα από μακρά μάχη με καρδιακό νόσημα, υποτίθεται πως θα έβαζε την οριστική ταφόπλακα στις ταινίες του Ροζ Πάνθηρα. Ο τρελαμένος αρχι-επιθεωρητής Κλουζό ήταν νεκρός. Βέβαια τα πράγματα μόνο έτσι δεν ήταν. Γιατί ο δαιμόνιος σκηνοθέτης Μπλέικ Έντουαρντς κατάφερε να συναρμολογήσει μια ταινία με αμοντάριστα και αχρησιμοποίητα υλικά από τις πέντε προηγούμενες συνεργασίες του με τον Πίτερ Σέλερς, καταλήγοντας «Στα Ίχνη του Ροζ Πάνθηρα»! Και βέβαια αυτό δεν ήταν καν το τέλος του ιδιαίτερου επιθεωρητή Κλουζό. Την επόμενη χρονιά, ο Έντουαρντς σκάρωσε άλλη μια ταινία, την «Κατάρα του Ροζ Πάνθηρα», με θέμα την έρευνα για τον χαμένο Κλουζό, στην οποία χρησιμοποίησε και πάλι αρχειακό υλικό με τον Σέλερς. Βγάζοντας από τη μύγα ξύγκι δηλαδή…

Όλιβερ Ριντ – «Μονομάχος» (2000)

Ο γνωστός ηθοποιός είχε τη φήμη του γυναικά και του γερού πότη. Τη νύχτα του θανάτου του μάλιστα, βρέθηκε σε ένα μπαρ και έφυγε από τον κόσμο αφήνοντας απλήρωτο λογαριασμό 900 δολαρίων σε ποτά! Ταυτοχρόνως, ήταν στα γυρίσματα του ρόλου του, του εκπαιδευτή μονομάχων Proximo, στο έπος του Ρίντλεϊ Σκοτ «Gladiator». Του έμενε βέβαια μόλις μία σκηνή, αυτή του κινηματογραφικού θανάτου του, την οποία διεκπεραίωσε ντουμπλέρ σώματος και κατόπιν ζητήθηκε η βοήθεια των ψηφιακών εφέ. Τα 2 λεπτά της σκηνής του θανάτου του Ριντ στοίχισαν στην παραγωγή περισσότερα από 2 εκατ. δολάρια…

Μπέλα Λουγκόζι – «Plan 9 From Outer Space» (1959)

Η ό,τι να ’ναι ταινία του τρας σκηνοθέτης Εντ Γουντ «Plan 9 From Outer Space» έμελλε να είναι το τελευταίο φιλμ του μεγάλου Μπέλα Λουγκόζι, καθώς ο γνωστός ηθοποιός πέθανε στη διάρκεια των γυρισμάτων. Το ταπεινό budget της παραγωγής δεν μπορούσε να πληρώσει ειδικά εφέ, γι’ αυτό και επιστρατεύτηκαν αρχειακά πλάνα του Λουγκόζι από άλλες ταινίες, που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί στο τελικό προϊόν! Όσο για τις σκηνές που δεν μπορούσαν να καλυφθούν έτσι, εκεί χρησιμοποιήθηκε θρυλικά ο χειροπρακτικός της γυναίκας του σκηνοθέτη, Thomas Mason, ο οποίος ήταν μπόλικα χρόνια νεότερος του Λουγκόζι, πόσο μάλλον πολύ πιο κοντός. Υπήρχε βέβαια κι ένα έξτρα πρόβλημα, ότι ο μασέρ δεν έμοιαζε καθόλου στον Λουγκόζι, κάτι που έλυσε εύκολα και δημιουργικά ο Γουντ βάζοντάς τον να κρατά την κάπα μπροστά από το πρόσωπό του σε κάθε σκηνή! Τουλάχιστον προσπάθησαν…

Κρις Φάρλεϊ – «Σρεκ» (2001)

Ο θάνατος του Φάρλεϊ το 1997 από υπερβολική δόση ναρκωτικών άφησε πολλές δουλειές στη μέση, φέρνοντας καταστροφή σε πολλές παραγωγές. Ένα από τα πιεστικότερα προβλήματα που άνοιξε ο θάνατός του ήταν η ανολοκλήρωτη δουλειά του στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Σρεκ», στην οποία είχε μεν δανείσει τη φωνή του, δεν είχε ωστόσο ολοκληρώσει τη δουλειά. Ένα δεύτερο πρόβλημα που είχε ξαφνικά η Dreamworks ήταν το πώς να διαφημίσει μια παιδική ταινία με τη φωνή νεκρού ηθοποιού. Στο τέλος λοιπόν αντικαταστάθηκε πλήρως η φωνή του Σρεκ από τον Μάικ Μάγιερς κι έτσι λύθηκε το ακανθώδες πρόβλημα. Οι ηχογραφήσεις του Φάρλεϊ ως Σρεκ δεν κυκλοφόρησαν ποτέ δημόσια…

Χιθ Λέτζερ – «Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους» (2009)

Ο ξαφνικός θάνατος του Χιθ Λέτζερ, πέρα από σοκαριστικός, ήταν και σαρωτικός για μια σειρά από ταινίες. Και μπορεί ο «Σκοτεινός Ιππότης» να μην επηρεάστηκε από τον χαμό του αξέχαστου ηθοποιού, καθώς εκεί είχε ήδη ολοκληρώσει τη δουλειά του ως Τζόκερ, το φιλμ του Τέρι Γκίλιαμ όμως υπονομεύτηκε καθοριστικά, καθώς ο ρόλος του Λέτζερ είχε ακόμα μπόλικες σκηνές να γυρίσει. Η αντικατάσταση λοιπόν του εκλιπόντος ηθοποιού χρειάστηκε μια σχετική δημιουργικότητα. Ο Λέτζερ αντικαταστάθηκε λοιπόν όχι από έναν αλλά από τρεις ηθοποιούς! Ο πρώτος αντικαταστάτης ήταν ο Τζόνι Ντεπ, το σφιχτό πρόγραμμα του οποίου δεν τον άφησε να ολοκληρώσει όλες τις σκηνές. Κατόπιν επιστρατεύτηκαν οι Τζουντ Λο και Κόλιν Φάρελ για να ολοκληρώσουν το γύρισμα, αναγκάζοντας τον Γκίλιαμ να κάνει προσθήκες στο σενάριο και να βάλει όλες τις επίμαχες σκηνές να εκτυλίσσονται μπροστά σε «μαγικό καθρέφτη» άλλης πραγματικότητας! Πώς αλλιώς να εξηγήσει ο φουκαράς γιατί ο χαρακτήρας Tony είχε νέο πρόσωπο σε κάθε σκηνή;