Î ÏοκληÏική είναι για ακÏμα μια ÏοÏά η Î¤Î¿Ï Ïκία, με αÏοÏμή Ïη ÏθεÏινή (27.05) ÏÏ Î½ÎνÏÎµÏ Î¾Î· ÏÎ¿Ï Ï ÏÎ¿Ï ÏÎ³Î¿Ï ÎξÏÏεÏικÏν ÎÎ¯ÎºÎ¿Ï ÎÎνδια ÏÏον ÎÎμα 104,6.
Πκ. ÎÎνδιαÏ, μεÏÎ±Î¾Ï Î¬Î»Î»Ïν, είÏε Ïει «η Îλλάδα ενεÏγεί ÏάνÏα ÏÏο ÏλαίÏιο ÏÎ¿Ï Î´Î¹ÎµÎ¸Î½Î¿ÏÏ Î´Î¹ÎºÎ±Î¯Î¿Ï ÎºÎ±Î¹ ÏÏν ανθÏÏÏίνÏν δικαιÏμάÏÏν. ÎÏ ÏÏÏ ÏÎ¿Ï Ïα ÏαÏαβιάζει με βάÏβαÏο ÏÏÏÏο είναι η Î¤Î¿Ï Ïκία ÏÎ¿Ï ÎµÎ¾Ïθεί ÏÎ¿Ï Ï Î¼ÎµÏανάÏÏÎµÏ ÏÏα ÏÏνοÏα. ÎÏ ÏÏ ÎµÎ¯Î½Î±Î¹ Î´Ï ÏÏÏ Ïία για ÏÎ¿Ï Ï Î±Î½Î¸ÏÏÏÎ¿Ï Ï Î±Ï ÏοÏÏ».
Îι δηλÏÏÎµÎ¹Ï ÏÎ¿Ï ÏαίνεÏαι ÏÏι ÏÏοκάλεÏαν Ïην οÏγή ÏÎ¿Ï Ï ÏÎ¿Ï ÏÎ³ÎµÎ¯Î¿Ï ÎξÏÏεÏικÏν, με Ïον εκÏÏÏÏÏÏο Χαμί ÎκÏÏι να καλεί Ïην Îλλάδα να μην ÏαÏαβιάζει Ïα δικαιÏμαÏα ÏÏν μεÏαναÏÏÏν και ÏÏοÏÏÏγÏν, να ÏÏαμαÏήÏει Ïη «βαÏβαÏÏÏηÏα» και «να ÏεβαÏÏεί Ïα δικαιÏμαÏα ÏÏν αιÏοÏνÏÏν άÏÏ Î»Î¿, να μην ÏÎ¿Ï Ï Î²Î±Ïανίζει και να μην ÏÎ¿Ï Ï ÎµÏαναÏÏοÏθεί».
«ÎÏίÏηÏ, Î±Ï Ïοί ÏÎ¿Ï Ï ÏοÏÏηÏÎ¯Î¶Î¿Ï Î½ ÏÏι είναι Ïο Îίκνο ÏÎ¿Ï (Ï ÏοÏιθÎÎ¼ÎµÎ½Î¿Ï ) ÏολιÏιÏμοÏ, ÏÏÎÏει να ÏÎβονÏαι ÎµÎºÎµÎ¯Î½Î¿Ï Ï ÏÎ¿Ï ÎÏÎ¿Ï Î½ άλλη γλÏÏÏα και άλλη θÏηÏκεία» λÎει και καλεί Ïη ÏÏÏα Î¼Î±Ï Î½Î± εγκαÏαλείÏει Ïη λογική ÏÎ¿Ï Â«Î¿ εÏθÏÏÏ ÏÎ¿Ï ÎµÏθÏÎ¿Ï Î¼Î¿Ï , είναι ÏÎ¯Î»Î¿Ï Î¼Î¿Ï Â».
Πηγή