Οργή στους «53» του ΣΥΡΙΖΑ για την επίσκεψη στο Καστελόριζο

Κραδασμούς στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε η παρουσία κυβερνητικών βουλευτών με τον Πάνο Καμμένο και βουλευτές της Χρυσής Αυγής στο Καστελόριζο, τη Ρω και τη Στρογγύλλη.

«Η περιοδεία μέρους της Διαρκούς Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στο Καστελόριζο, τη Ρω και τη Στρογγύλη χθες δε μπορεί παρά να εκτιμηθεί ως μια ενέργεια ανέξοδου τουλάχιστον εντυπωσιασμού. Αν ίσχυε όμως μόνο αυτό, τότε μια έκφραση δυσαρέσκειας θα αρκούσε. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά. Τουναντίον, προκύπτουν δυο κίνδυνοι που εξοργίζουν» τονίζεται στο άρθρο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο για την επίσκεψη στο Καστελόριζο

Η περιοδεία μέρους της Διαρκούς Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής στο Καστελόριζο, τη Ρω και τη Στρογγύλη χθες δε μπορεί παρά να εκτιμηθεί ως μια ενέργεια ανέξοδου τουλάχιστον εντυπωσιασμού. Αν ίσχυε όμως μόνο αυτό, τότε μια έκφραση δυσαρέσκειας θα αρκούσε. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά.
Τουναντίον, προκύπτουν δυο κίνδυνοι που εξοργίζουν.

Η επίσκεψη της κυβέρνησης μαζί με τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής στα ακριτικά νησιά ξεπλένουν ένα υπόδικο κόμμα με εγκληματική δράση. Ο συναγελασμός μαζί τους σε ένα σόου τόσο εύκολης όσο και πατριδοκάπηλης λογικής, εντάσσεται στον τρόπο παραγωγής της πολιτικής που κυριαρχεί στην ακροδεξιά ατζέντα. Η πολιτική της νομιμοποίηση, το ξέπλυμα των νεοναζί -με εθνικό μάλιστα μανδύα- δεν είναι υπόθεση ούτε γενικά της κυβέρνησης, ούτε ειδικά των βουλευτών/τριών του ΣΥΡΙΖΑ.

Το αντίστροφο χρειάζεται να γίνεται.

Επιπλέον, οι ψευτολεονταρισμοί και οι παράτες δεν μπορούν να αποτελούν τον ενδεδειγμένο τρόπο άσκησης εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Στην κρίσιμη συγκυρία που βρισκόμαστε, με τον Ερντογάν να διαμορφώνει τους όρους και τις προϋποθέσεις ενός κράτους έκτακτης ανάγκης και να εκθέτει την ευρύτερη περιοχή σε αποσταθεροποίηση, τέτοιες ενέργειες μπορούν να αποβούν και επικίνδυνες.

Η διπλωματική εγρήγορση και η ανάγκη για υπεύθυνη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, στη βάση του διεθνούς δικαίου, συνιστούν δικλείδες άμυνας και ασφάλειας.

Ας είναι κατανοητό πως το αντίβαρο στην ακροδεξιά ατζέντα είναι η εφαρμογή πολιτικών που θα αποκαθιστούν και θα διευρύνουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη και τον ανθρωπισμό. Σε κάθε περίπτωση, η στήριξη αυτής της ατζέντας, όχι απλώς δε μας αφορά, αλλά και μας ντροπιάζει.