Τι κρύβει η τουρκική πρόκληση για την κυπριακή ΑΟΖ

Η χθεσινή νέα πρόκληση από την Τουρκία, που απειλεί με casus belli τόσο τη Λευκωσία, όσο και τις δύο εταιρείες, που έχουν κερδίσει τον διαγωνισμό για το οικόπεδο 6, αμφισβητώντας τη δυνατότητα της Κύπρου για διενέργεια ερευνών, αλλά και αδειοδότηση των οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ, δείχνει πολλά και σίγουρα δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί μεμονωμένα.

Η Άγκυρα δήλωσε με τον πιο επίσημο τρόπο στον ΟΗΕ ότι ένα μέρος του οικοπέδου 6 ανήκει στην τουρκική υφαλοκρηπίδα.

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι, όχι μόνο δεν είναι ένας αξιόπιστος συνομιλητής στην ενεργειακή σκακιέρα της ευρύτερης περιοχής, αλλά αποτελεί έναν απρόβλεπτο και επικίνδυνο παίκτη, που μπορεί να αποσυντονίσει και να απορρυθμίσει το γενικότερο γεωπολιτικό τοπίο.

Στην ξαφνική αυτή απειλή της Τουρκίας προς την Κύπρο για τους υδρογονάνθρακες, πρέπει να προσθέσουμε και τις επιδιώξεις του Ερντογάν για τον έλεγχο των δικτύων φυσικού αερίου, επιδιώκοντας να κατασκευάσει στο έδαφός του όσο το δυνατόν περισσότερους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου, από διαφορετικές πηγές, που θα το εξάγει προς την Ευρώπη.

Δεν έχουν περάσει ούτε δύο μήνες από τότε, που ο Σουλτάνος συναντήθηκε με το Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν, και συζήτησαν την επίσπευση της κατασκευής του αγωγού Τurkish Stream, ενός ακόμη έργου που θα ενισχύσει το ρόλο της γείτονος στην περιοχή.

Μια τέτοια πιθανή συνεργασία με τη Μόσχα θα δώσει στην Άγκυρα τη δυνατότητα να ελέγξει και ένα σημαντικό μέρος του ρωσικού φυσικού αερίου. Αν σε αυτό προσθέσει κανείς και τον έλεγχο του αζέρικου και του ιρανικού, και πιθανώς μελλοντικά και του αερίου από άλλες περιοχές της Κασπίας και από το Ισραήλ, γίνεται αντιληπτό ότι όλοι οι νέοι δρόμοι ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης θα περνούν από το τουρκικό έδαφος.

Δηλαδή, με απλά λόγια, όχι μόνο τα Βαλκάνια, αλλά και μεγάλο τμήμα της Ευρώπης, θα είναι σε πλήρη ενεργειακή εξάρτηση από την Τουρκία, προσφέροντάς της απλόχερα την ευκαιρία να εκβιάζει κατά το δοκούν και να αναπτύσσει συμπεριφορές, όπως αυτή με την Κύπρο για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Άλλωστε, τέτοιες πρακτικές εφαρμόζει ήδη και σε άλλα πεδία -συγκοινωνούντα δοχεία είναι όλα, σε κάθε περίπτωση-, όπως το μεταναστευτικό.

Τι δείχνουν, λοιπόν, όλα αυτά;

Ότι η Άγκυρα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος ενεργειακός εταίρος της Ευρώπης και ειδικά σε ότι αφορά στο φυσικό αέριο, σίγουρα δεν είναι μια καλύτερη χώρα διέλευσης από την Ουκρανία.

Διότι, πολύ απλά, η Ουκρανία δημιουργεί προβλήματα μόνο στη Ρωσία ενώ η Τουρκία θα δημιουργεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Σήμερα είναι η Κύπρος και η Ελλάδα, αύριο η καρδιά της Ευρώπης.