Η ξενόγλωσση ταινία που πήρε Όσκαρ πριν δημιουργηθεί η κατηγορία

Υπάρχουν ταινίες που αποτελούν σημείο αναφοράς στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, καθώς έδωσαν τις βάσεις για την εξέλιξή του. Μία από αυτές τις ταινίες που κάποιος θα γίνει πιο «πλούσιος» αν τη δει, είναι ο «Κλέφτης Ποδηλάτων» ή αλλιώς στα ιταλικά Ladri di biciclette‎‎. Πρόκειται για ιταλική δραματική ταινία του 1948, σε σκηνοθεσία του Βιτόριο ντε Σίκα. Και είναι ένα κράμα ιστορικών και συναισθηματικών στοιχείων, καθώς η ταινία περιγράφει την ιστορία ενός φτωχού πατέρα στη Ρώμη μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος αναζητά το ποδήλατό του, το οποίο κλάπηκε. Η σημασία που έχει όμως αυτό το ποδήλατο είναι τεράστια για τη ζωή του. Η ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ σεναρίου, ενώ κέρδισε ένα τιμητικό Όσκαρ, επτά χρόνια πριν δημιουργηθεί η κατηγορία καλύτερης ξένης ταινίας. Ανάμεσα στα άλλα βραβεία που πήρε ήταν αυτά της Χρυσής Σφαίρας καλύτερου ξενόγλωσσου φιλμ και του ειδικού βραβείου στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο.

Παράλληλα είναι«γροθιά» στο στομάχι αφού παρουσιάζει την εικόνα μιας άλλης πόλης που γεννιέται από τα ερείπιά της, τον ανθρώπινο μόχθο υπό το πρίσμα του απόλυτου ρεαλισμού. Ο διάσημος Γάλλος κριτικός Αντρέ Μπαζέν (André Bazin) έχει πει για τον «Κλέφτη Ποδηλάτων» ως ένα από τα πρώτα «δείγματα καθαρού κινηματογράφου» στην ιστορία της έβδομης τέχνης. Έλαβε τιμητική βράβευση Όσκαρ το 1950, ενώ λίγα χρόνια αργότερα εκτιμήθηκε από τους κριτικούς κινηματογράφου ως μια από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών διάκριση την οποία διατηρεί μέχρι και σήμερα.

Η ξεχωριστή απόλαυση του να βλέπεις την ίδια ταινία ξανά και ξανά

Πρωτοπροβλήθηκε στην Ελλάδα το 1951. Η ιστορία της ταινίας αποτελεί διασκευή από το ομώνυμο βιβλίο του Λουίτζι Μπαρτολίνι. Θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα όχι μόνο του ιταλικού νεορεαλισμού, αλλά και της ιστορίας κινηματογράφου. Μολονότι μπορεί να στερείται από αισθητική άποψη, άλλων σπουδαίων νεορεαλιστικών φιλμ, όπως το Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη του Ροσελίνι.

 Dead Poets Society: H ταινία που πρέπει να έχεις δει τουλάχιστον μία φορά

Για την υπόθεση

Χρονικά τοποθετούμαστε μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η ανεργία είναι το βασικότερο πρόβλημα της πόλης. Έτσι η εύρεση εργασίας είναι το σημαντικότερο θέμα για την καθημερινότητα. Στην υπόθεση της ταινίας ο Αντόνιο Ρίτσι, ένας νέος άνδρας με οικογένεια, θα καταφέρει να βρει εργασία ως αφισοκολλητής. Απαραίτητη προϋπόθεση για να αναλάβει τη δουλειά είναι να έχει το δικό του όχημα, όπου κάποια στιγμή θα του το κλέψουν. Σε στιγμές μόνος, σε άλλες με τη βοήθεια φίλων, μα κυρίως έχοντας μαζί του τον  μικρό του γιο, τον Μπρούνο, θα ξεκινήσει μία αναζήτηση. Μία ταινία που σε αφήνει να δεις τον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία, αλλά και την προσπάθεια για την εύρεση της ευτυχίας. Ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο για τα συντρίμμια που αφήνει ο πόλεμος και τις δυσκολίες των ξεκινημάτων.