Οι «50 αποχρώσεις του Γκρι» υπήρξε ό,τι χειρότερο για τον Άγιο Βαλεντίνο

Ήταν σχεδόν δέκα χρόνια πριν όταν κυκλοφόρησε η ταινία στους κινηματογράφους «50 Αποχρώσεις του Γκρι» και από τον τίτλο ακόμη καταλαβαίναμε ότι δεν κάτι δεν πάει καλά. Αν πάω πίσω στον χρόνο εκείνο το 2013, 2014 θυμάμαι τις συμφοιτήτριες μου να τρέχουν με ένα βιβλίο στο χέρι και να διαβάζουν απορροφημένες κάθε αράδα των βιβλίων. Και αυτό το φαινόμενο, ήταν παντού. Στις καφετέριες, στα πάρκα ακόμη και στο αμφιθέατρο της σχολής (πόσο θλιβερό) αν το σκεφτείς. Ωστόσο, σκέψου την χαρά που αισθάνθηκαν όλοι αυτοί οι αναγνώστες, όταν έμαθαν ότι το καυτό βιβλίο έγινε ταινία και ο μυστηριώδης και πικάντικος Μr Grey είναι πια στη μεγάλη οθόνη.

Του Αγίου Βαλεντίνου κάποιοι από εμάς δεν σκεφτόμαστε απολύτως τίποτα

Πρωταγωνιστούν οι Ντακότα Τζόνσον και Τζέιμι Ντόρναν και βγαίνει στους κινηματογράφους στις 14 Φεβρουαρίου του 2015. Καθόλου τυχαία η επιλογή για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου αφού ο έρωτας γιορτάζει. Και μπορεί να μιλάμε για έναν ιδιότυπο έρωτα, αλλά σίγουρα μιλάμε για έρωτα. Και εκεί στο κατάμεστο κινηματογράφο, η απογοήτευση που σημειώθηκε ήταν τεράστια. Τι ήταν αυτό που έκανε εκείνη την ερωτική ταινία μια σκέτη τραγωδία; Και αυτό το ταραχώδες love story γελοιοποιήθηκε τόσο πολύ;

Ξεκινάμε με το εξής παράδοξο ότι ενώ οι ταινίες απογοήτευσαν, είχαν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Και αυτό σημαίνει ότι μπορεί οι κριτικές να μην ήταν τόσο καλές, αλλά αυτό δεν σταμάτησε το κοινό από το να πάει να δει την ταινία. Είχε κεντρίσει τόσο πολύ το ενδιαφέρον που ακόμη και οι κακές κριτικές δεν ήταν αρκετές για να απομακρύνει τον θεατή από την αίθουσα του κινηματογράφου. Και μάλλον η μαγική λέξη εδώ είναι η περιέργεια για τις σεξουαλικές σκηνές που είχαν γίνει σημείο συζήτησης.

Όλα πήγαν λάθος

Δεν θα συζητήσουμε για τα επίπεδα του βιβλίου και για να χαρακτηρίσουμε την ποιότητά του, είναι μία άλλη «κουβέντα» τα νοήματα του βιβλίου. Στο μόνο που θα ήθελα να σταθώ είναι ότι όντως η μεταφορά οποιουδήποτε βιβλίου στη μεγάλη οθόνη είναι ένα εγχείρημα που κρύβει ρίσκο. Και αυτό γιατί ο καθένας όταν διαβάζει ένα βιβλίο δημιουργεί τις δικές του εικόνες και αυτές δεν είναι απαραίτητες ότι ταυτίζονται με τη εικόνα του αναγνώστη.

Είπε κανείς ότι οι γυναίκες δεν γιορτάζουν τον Άγιο Βαλεντίνο;

Η απόδοση της ιστορίας δεν ήταν τόσο πιστή στο βιβλίο και αυτό απογοήτευσε το κοινό, που περίμενε πιο «σκληροπυρηνικές» καταστάσεις και αυτό είναι μάλλον η μεγαλύτερη απογοήτευση. Επίσης, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών δεν έπειθαν και επίσης το μοντάζ σε πολλές περιπτώσεις ήταν άστοχο. Ήταν σε πολλές περιπτώσεις λες και η ιστορία δεν είχε ροή. Οι σκηνές δεν είχαν αλληλουχία και μάλλον αυτό ήταν ένα από τους βασικούς λόγους που δεν άρεσε η ταινία. Δεν ήταν λίγες οι σκηνές που προκάλεσαν γέλια στις αίθουσες του κινηματογράφου. Καταλήγοντας πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε ότι αυτή η ταινία δεν δόξασε τον έρωτα ούτε καν την χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων. Ίσως ανήκει περισσότερο στην κατηγορία ρομαντική κομεντί.