Σάββατο , 28 Δεκέμβριος 2024

Chariots of Fire: Η πραγματική ιστορία δύο Βρετανών στους Ολυμπιακούς του 1924 που έγινε ταινία

Ένα βρετανικό έπος που το έντυσε το soundtrack του αξεπέραστου Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Με το που θα ακούσεις τη μελωδία του Chariots of Fire, δύο πράγματα σού έρχονται στο μυαλό: Το πρώτο είναι ο μοναδικός Βαγγέλης Παπαθανασίου και το δεύτερο οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Ένα έπος 3 λεπτών και 26 δευτερολέπτων που σε ταξιδεύει, σε γεμίζει με νοσταλγία και κάνει τις τρίχες να ανασηκώνονται. Εξάλλου τι είναι η μουσική πέρα από ένα ταξίδι αναμνήσεων, φαντασίας και ονείρου; 

Το Chariots of Fire του Βαγγέλη Παπαθανασίου ήρθε για να ντύσει την ομώνυμη αθλητική δραματική ταινία του 1981, σε σκηνοθεσία Hugh Hudson, σεναρίου Colin Welland και παραγωγής David Puttnam. Βασίζεται στην αληθινή ιστορία δύο Βρετανών αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924: του Eric Liddell, ενός βαθιά θρησκευόμενου Σκωτσέζου Χριστιανού που τρέχει για τη δόξα του Θεού και του Harold Abrahams, ενός Άγγλου Εβραίου που τρέχει για να σπάσει τις προκαταλήψεις. Οι Ben Cross και Ian Charleson πρωταγωνιστούν ως Abrahams και Liddell, σε μία ταινία που προτάθηκε για επτά Βραβεία Όσκαρ και κέρδισε τέσσερα, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου και Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής. Βρίσκεται στη 19η θέση στη λίστα του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου με τις 100 καλύτερες βρετανικές ταινίες και ο τίτλος της ταινίας είναι εμπνευσμένος από τη φράση “Bring me my Chariot of fire!” από το ποίημα του William Blake προσαρμοσμένο στον βρετανικό ύμνο.

 

 

Πρόκειται για μία ταινία που ανυψώνει το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων, το πώς ο αθλητισμός γίνεται όχημα ώστε να διαλυθούν τα στερεότυπα, να δώσουν φωνή στους κατατετραγμένους αυτού του κόσμου, την εσωτερική πάλη, την πίστη στα ιδανικά, την αυταπάρνηση, τη φιλία και πως τελικά κανείς δεν βγαίνει ηττημένους μέσα από τη συμμετοχή στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός του πλανήτη.

 

 

Εκατό χρόνια μετά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες επιστρέφουν στο Παρίσι. Με την ελπίδα να ζήσουμε ανάλογες στιγμές. Στιγμές που η προκατάληψη θα αποτελεί ξένο σώμα στην Ολυμπιάδα και έπειτα στην κοινωνία μας. Σε εποχές που το σκοτάδι ετοιμάζεται να μας πνίξει, η Ολυμπιακή Φλόγα θα είναι εκεί να μας δείχνει τον φωτεινό δρόμο.

 


Πηγή