O εσωστρεφής Enzo δεν έτρεχε σαν FERRARI

Αν το δει κανείς από μια πιο προσεκτική γωνία, οι βασικοί συντελεστές της ταινίας FERRARI είναι για λογοπαίγνια, όπως φαίνεται από τον τίτλο και τον υπέρτιτλό μας. Εδώ ο πρωταγωνιστής έχει επώνυμο με το αντικείμενο, Άνταμ Ντράιβερ, δηλαδή «οδηγός». Για να αρχίσουμε να μιλάμε όμως πιο σοβαρά, το θέμα της ταινίας δεν ήταν καθόλου ανάλαφρο, ούτε αφορούσε συναισθήματα και χρωματισμούς. Άλλωστε, όταν μιλάμε για τον άνθρωπο που επηρέασε όσο κανείς άλλος τον μηχανοκίνητο αθλητισμό, τον Ένζο Φεράρι, οι λέξεις συναισθηματισμοί και αδυναμίες, δεν υπάρχουν στον ορίζοντα. Ούτε στην αρχή, ούτε κατά τη διάρκεια, ούτε καν στο φινάλε της τελικής ευθείας της πορείας του Commendatore.

Enzo Ferrari: Ο άνθρωπος που υλοποίησε τα τετράτροχα όνειρά μας

Χαμένοι στην εσωστρέφεια του Άνταμ Ντράιβερ

Όταν μάθαμε ότι στη σύγχρονη τριλογία του Star Wars, θα δούμε έναν νέο Νταρθ Βέιντερ, όλοι περιμέναμε έναν κακό χωρίς συναισθηματισμούς και ατελείωτο σκότος. Τελικώς, ο Κάιλο Ρεν του Άνταμ Ντράιβερ μπορεί να ήταν μεν ό,τι καλύτερο είδαμε στη σύγχρονη τριλογία, ωστόσο, ο βαθμός εσωστρέφειας δεν ήταν ο προσδοκώμενος. Αυτό, όμως, δεν ίσχυσε επ’ ουδενί στην ερμηνεία του ως Ένζο Φεράρι.

Η ταινία δείχνει τον Φεράρι σε ένα επαγγελματικό και προσωπικό αδιέξοδο. Από την μία η εταιρεία του κινδυνεύει με πτώχευση εφόσον δεν καταφέρει να κερδίσει τον αγώνα των Χιλίων Μιλίων στην Ιταλία, από την άλλη η προσωπική του ζωή βρίσκεται σε σύγχυση, έχοντας αποστασιοποιηθεί από τη σύζυγό του Λάουρα (Πενέλοπε Κρουζ) μετά τον θάνατο του γιου τους, την ίδια στιγμή που ζει παράλληλη ζωή με την ερωμένη του Λίνα, και τον γιο τους, Πιέρο.

Και μόνο από την εμφάνιση, ο αγνώριστος Ντράιβερ κερδίζει τα βλέμματα όλων με την επιβλητικότητα και το στιλ που μόνο ένας τύπος όπως το μεγάλο αφεντικό της Φεράρι μπορούσε να έχει. Σταριλίκι κανονικό, χωρίς πολλά πολλά, ένα ύφος σιγουριάς, βαριάς και ασήκωτης προσωπικότητας, όπως ήταν άλλωστε το μεγάλο αφεντικό της Φεράρι. Αυτό όμως που τον κάνει ακόμα καλύτερο είναι η άχρωμη, γεμάτο μυστήριο περσόνα του, την οποία ο Μαν προσπαθεί να χρωματίσει κατά τη διάρκεια της ταινίας, ωστόσο, ο ίδιος ο πρωταγωνιστής του στέκεται εμπόδιο στο σχέδιό του.

Τα χτυπήματα της μοίρας είναι πολλά, προκαλούν την τύχη του Ένζο, όπως κάνει και η αδρεναλίνη όταν απειλεί με θάνατο τον οδηγό σε έναν αγώνα ταχύτητας. Το αργό τέμπο του φιλμ το οποίο «τρέχει» σαν Φεράρι με χαλασμένο κιβώτιο ταχυτήτων σε υπνωτίζει, ωστόσο, η κυνική αντιμετώπιση των καταστάσεων στα μάτια του Ντράιβερ και η απόκρυψη των συναισθημάτων, αποδεικνύουν το πόσο ιδιαίτερος ήταν ο Commendatore. Ο Ντράιβερ κλείνει τον εαυτό του πίσω από το ανέκφραστο πρόσωπο του Ένζο και το συναίσθημα δεν μπορεί να βγει με τίποτα προς τα έξω. Κανείς δεν μπορεί να τον λυγίσει, ούτε ο Τύπος, ούτε ο κόσμος, ούτε καν οι καθημερινές τραγωδίες που βιώνει με τους θανάτους των φίλων του στα ράλι αλλά και των ίδιων των οδηγών του.

Μπορεί το φιλμ να μην είναι και τόσο καλό τελικά, μην καταφέρνοντας καν να αποκωδικοποιήσει την αλήθεια πίσω από την προσωπικότητα του Commendatore. Ίσως αυτό, όμως, και να ήταν το ζητούμενο. Να φύγει από την κινηματογραφική αίθουσα και κανείς να μην είναι σίγουρος για το ποιο ήταν το τίμημα για τον μύθο του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ενός ονόματος που θα έχει πάντα δικό του χώρο, στα υψηλά σαλόνια του σεβασμού και της ανατριχίλας.

Αυτό που ξέρουμε όλοι ως Φεράρι.