Daily-News.GR Η Καθημερινή σας ενημέρωση – dailynews.gr
Το «The Other Side of the Wind» θα ήταν η μεγάλη επιστροφή του Welles στον κινηματογράφο. Τελικά το κατάφερε, έστω και αν δεν βρίσκεται εν ζωή από το 1985.
Πολλοί ακόμα και σήμερα τον εξυμνούν, άλλοι πάλι ακόμα δεν τον καταλαβαίνουν. Όποια και αν είναι η άποψή σου για τον Orson Welles δεν μπορείς παρά να του βγάλεις το καπέλο για όλα όσα έχει πετύχει στην ιστορία της ποπ κουλτούρας με τις πρωτότυπες ιδέες και την κυνική παρουσία την οποία διέθετε. Μιλάμε άλλωστε για τον άνθρωπο εκείνο που στο σκηνοθετικό αλλά και υποκριτικό του ντεμπούτο, δημιούργησε την ταινία που θεωρείται κατά πολλούς η κορυφαία όλων των εποχών. Το αξεπέραστο, έστω και αν για κάποιους είναι βαρετό, «Citizen Kane».
Όπως είδαμε στο οσκαρικό «Mank» η προσωπικότητα του πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη της ταινίας ήταν ιδιαίτερη, μια πολυποίκιλτη ιδιοφυΐα που έδωσε τη δική του πινελιά στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, δημιουργώντας νέες συνθήκες και προκαλώντας παράλληλα θαυμασμό σε ό,τι έκανε.
Διότι ο Welles μπορεί να έχει γράψει ιστορία ως Charles Foster Kane, ωστόσο ο κόσμος τον θυμάται και για άλλους αξιομνημόνευτους ρόλους, τους οποίους μπορείς να «χαζέψεις» στο παρακάτω άλμπουμ:
Η υποκριτική ήταν πάντα ανάμεσα στα ταλέντα του, ωστόσο αυτό που δεν έκρυψε ποτέ ήταν η προτίμησή του στη σκηνοθεσία, χρησιμοποιώντας πρωτότυπες ιδέες κάλυψης, διαφορετικές και περίεργες γωνίες στην βιντεοσκόπηση, αλλά και τεχνικές ήχων εμπνευσμένες από το ραδιόφωνο στο οποίο είχε λάμψει παλιότερα.
Εν τέλει μπορεί ο Welles να ήταν ο ιθύνων νους κινηματογραφικών αριστουργημάτων, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν συναντούσε δυσκολίες στην πραγματοποίηση των ταινιών του. Μία εξ αυτών ξεκίνησε γυρίσματα το 1970, ωστόσο δεν βγήκε στην ώρα της στους κινηματογράφους εξαιτίας πολιτικών, νομικών και οικονομικών περιορισμών, παρόλα αυτά συνέχισε να δουλεύει συνεχώς πάνω σε αυτό και την προβολή του. Δυστυχώς για τον ίδιο, το 1985 το project έδειχνε να μπαίνει για τα καλά στον πάγο εξαιτίας του θανάτου του. Παρόλα αυτά, 48 χρόνια μετά τα γυρίσματά της η ταινία βρήκε ζωή το 2018.
Και ο τίτλος της «The Other Side of the Wind»
Σύμφωνα με όσα υποστήριζε ο κόσμος, η συγκεκριμένη ταινία επρόκειτο να είναι η μεγάλη επιστροφή του Welles στην κινηματογραφική βιομηχανία εξιστορώντας μια ιστορία βγαλμένη από τα δικά του βιώματα.
Η πλοκή επικεντρώνεται στο πάρτι γενεθλίων ενός 70χρονου σκηνοθέτη ο οποίος μετά από μια σειρά δυσκολιών ετοιμάζεται για το μεγάλο του comeback μιλώντας για το τελευταίο έργο. Μέσα από τον χαρακτήρα του John Huston αποτυπώνεται ένας άνθρωπος που ετοιμάζεται για την τελευταία μεγάλη πράξη, για το τελευταίο άνοιγμα της ζωής του, με κλεφτές ματιές σε λεπτομέρειες και μυστικά του παρελθόντος που όμως έχουν χαρακτήρα κάπως σατιρικό και ιδιαιτέρως κυνικό.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα πάντρεμα της εσωτερικής ματιάς του σκηνοθέτη απέναντι στο ίδιο το Hollywood με στοιχεία του πρώτου μεγάλου αριστουργήματός του, του «Citizen Kane», καθώς η χρήση των flashbacks είναι ικανή για να δημιουργήσει μια εικόνα βγαλμένη από την εποποιΐα του 1941. Ήταν πραγματικά ατυχές το ότι η ταινία δεν βρήκε το δρόμο για τους κινηματογράφους εκείνη την εποχή, με τον Welles να δοκιμάζει διαφορετικές τεχνικές σκηνοθεσίας, χρήση χρώματος αλλά και ασπρόμαυρης εικόνας, σαν ένα ανεπίσημο mockumentary πολύ πριν αυτά βγουν στη μόδα.
Η συγκεκριμένη ταινία όπως ήταν φυσικό δεν χρησιμοποίησε νέα πλάνα και ηθοποιούς, αλλά μέσω του Netflix το οποίο χρηματοδότησε το project, το έφερε ξανά στη ζωή μέσω βραβευμένων με Όσκαρ τεχνικών, όπως ο μοντέρ Bob Murawski («The Hurt Locker») και ο ηχολήπτης Scott Milan («Apollo 13», «Gladiator»).
Το «The Other Side of the Wind» έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στις 2 Νοεμβρίου του 2018 στην πλατφόρμα του Netflix, επιστρέφοντάς μας έστω και για λίγο στις ρομαντικές εποχές του κινηματογράφου, όταν η τεχνολογία και τα εφέ είχαν μικρό ρόλο μπροστά στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών. Ταυτόχρονα όμως μας έκανε να αισθανθούμε λίγο από την αίγλη μιας ξεχωριστής προσωπικότητας, που έκανε το Hollywood αυτό που είναι σήμερα. Τόσο μπροστά ήταν ο Orson Welles.
Πηγή
