Σάρωσαν μια «Παράδοξη Πατρίδα» και ένα εθνικό πάρκο

Η «Παράδοξη πατρίδα» του δημοσιογράφου Νίκου Ασλανίδη, και το ήδη πολυβραβευμένο ανά τον κόσμο και υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ «Βιρούγκα» του Βρετανού Ορλάντο φον Αινζιντελ, είναι οι «μεγάλοι» νικητές του 17ου φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.

Η… «Παράδοξη Πατρίδα» είναι ένα … «αληθινό σενάριο» που κατέγραψε σε 56′ ο δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης για τις πατρίδες ενός 80χρονου σήμερα Έλληνα, ο οποίος την περίοδο της γερμανικής κατοχής- όταν οι ναζί επιτέθηκαν στο χωριό του και έκαψαν ζωντανούς συνολικά 353 κατοίκους (ανάμεσα τους η 28χρονη τότε μητέρα του, η γιαγιά του και τα τέσσερά του αδέλφια ηλικίας από ενάμιση έως δέκα ετών) κατάφερε να γλιτώσει μαζί με τον πατέρα του.

Την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου, ο πατέρας του καταδικάστηκε σε θάνατο και λίγο προτού εκτελεστεί άφησε γραπτή εντολή στον γιο του να σπουδάσει. Ο Στάθης κατέφυγε στη Γερμανία και …σπούδασε οδοντίατρος. Λόγω της αντιδικτατορικής του δράσης, αναγκάστηκε να ζητήσει πολιτικό άσυλο στη… Γερμανία. Δημιούργησε οικογένεια με πέντε παιδιά –όπως και ο πατέρας του– και …τούς έδωσε τα ονόματα των αδικοχαμένων αδελφών του…

Στο πολύπαθο Κογκό ταξίδεψε για 100′ λεπτά τους θεατές του 17ου φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης . Η ταινία «Βιρούγκα» του Ορλάντο φον Αινζιντελ (Μεγ.Βρετανία- με παραγωγό τον Λεονάρντο ντι Κάπριο) κέρδισε το βραβείο Κοινού «Πίτερ Ουιντόνικ» για ξένη παραγωγή, αλλά και το βραβείο της WWF (από την ενότητα «Περιβάλλον» με θέμα το περιβάλλον και την αμφίδρομη σχέση του ανθρώπου με τη φύση) .

Βία, διαφθορά, οικονομικά συμφέροντα αποικιοκρατών και Ευρωπαίων μισθοφόρων, …οκτακόσιοι ορεσίβιοι γορίλες με βλέμμα παιδιού που φοβάται τους στρατιώτες και τα όπλα, και λίγοι ντόπιοι που τους φροντίζουν στο Εθνικό πάρκο «Βιρούγκα» του ανατολικού Κογκό συνυπάρχουν και συνθέτουν την ιστορία που συγκλόνισε τους σινεφίλ ανά τον κόσμο κι έκανε την ομότιτλη ταινία υποψήφια για Όσκαρ.

Τα δύο βραβεία του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης συνιστούν και την 10η διεθνή βράβευση της ταινίας (προηγήθηκαν μέσα στο 2014 διεθνή βραβεία στις ΗΠΑ, την Ιταλία, το Βέλγιο, την Τσεχία, τον Καναδά, το Αμπού Ντάμπι κα).

Τα βραβεία κοινού που αφορούν σε ταινίες κάτω των 45’ απονεμήθηκε στις ταινίες «Ολυμπία» του Σταύρου Ψυλλάκη (Ελλάδα) και «Φλόγα» των Dress Code (Νταν Κόβερτ και Αντρέ Αντρέεφ) μια συμπαραγωγή ΗΠΑ-Βουλγαρίας.
Η «Ολυμπία» αφορά στην «κραυγή ζωής» μιας 33χρονης γυναίκας που ενώ είναι ήδη έγκυος τριών μηνών μαθαίνει πως πάσχει από καρκίνο στον πνεύμονα αλλά.. κρατά το μωρό της που τελικά γεννιέται υγιέστατο…

O αρχικός τίτλος της ταινίας «Φλόγα» είναι: Plamen. Το όνομα και η ιστορία του 37χρονου Βούλγαρου φωτογράφου Πλάμεν Γκοράνοφ (Plamen Goranov), που αυτοπυρπολήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 2013 έξω απ’ το δημοτικό μέγαρο της Βάρνας στη Βουλγαρία. Ο Πλάμεν Γκοράνοφ, που ζητούσε με άλλους διαδηλωτές στη Βουλγαρία την παραίτηση του δημάρχου της Βάρνας Κίριλ Γιορντάνοφ, ο οποίος φερόταν ότι εξυπηρετούσε συμφέροντα επιχειρηματικού ομίλου σε βάρος του δήμου του. Στην 20λεπτης διάρκειας ταινία «μιλούν» φίλοι του, δημοσιογράφοι που κάλυψαν τα γεγονότα κ.ά. επιχειρώντας να διερευνήσουν τη φλεγόμενη συνείδηση του 37χρονου, αιτία της αυτοχειρίας του.

-Η FIPRESCI απένειμε τα βραβεία της στις ταινίες: «Αρκαδία χαίρε» του Φίλιππου Κουτσαφτή (Ελλάδα) για ελληνική παραγωγή και «Κάθε πρόσωπο έχει όνομα» σε σκηνοθεσία του Σουηδού Μάγκνους Γκέρτεν .
Για το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας που απονέμεται σε ταινία της ενότητας «Ανθρώπινα Δικαιώματα» επελέγη η ταινία -ντοκιμαντέρ «Ασήμι στο νερό, αυτοπορτρέτο της Συρίας» σε σκηνοθεσία Οσάμα Μοχάμεντ και Ουϊάμ Σιμάβ Μπεντιρξάν (Γαλλία-Συρία)

-Το βραβείο Docs in Progress 2015 της Αγοράς του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης είναι χορηγία της εταιρίας post-production 2|35 και μεταφράζεται σε 15.000 ευρώ σε υπηρεσίες, και απονεμήθηκε ομόφωνα στην ταινία: «Ο πιο μακρύς δρόμος» (εταιρία παραγωγής: Stefi & Lynx, σκηνοθεσία: Μαριάννα Οικονόμου, παραγωγή: Δάφνη Πανοπούλου, συμπαραγωγή: Taavi Vartia (Taavia Productions), με την υποστήριξη: ΝΕΡΙΤ (Ελλάδα/ Φινλανδία) με το σκεπτικό πως: «Οι δοκιμασίες των κεντρικών χαρακτήρων, δυο νεαρών αντρών, μας συγκινούν και αποκαλύπτουν το ταλέντο της σκηνοθέτιδος η οποία άγγιξε τις καρδιές μας.

Το υλικό που είδαμε αποτυπώνει με εντιμότητα το ανθρώπινο πρόσωπο μιας σύγχρονης τραγωδίας πολέμου, μετανάστευσης και κρίσης της ευρωπαϊκής κοινωνίας».