Είναι τυχαίο που πλέον τα video games είναι καλύτερα από τις ταινίες;

Αν σκεφτεί κανείς πως φτάσαμε από τα shoot em ups στα adventures και στα πρώτα RPGs (role playing games για όσους δεν γνωρίζουν), δεν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση που τα παιχνίδια έχουν γίνει τόσο καλά. Ωστόσο έχουμε περάσει το στάδιο που συγκρίνουμε μόνο παιχνίδια μεταξύ τους. Πλέον, χάρη στο σενάριο και την εξέλιξη και τα γραφικά, συγκρίνονται εύκολα με τις ταινίες.

Το γεγονός ότι έχουν γίνει διαδραστικά κάνει τα πράγματα ακόμα καλύτερα. Δεν έχουμε δηλαδή απλά τα παιχνίδια να μας πηγαίνουν εκεί που θέλουν, αλλά μπορούμε με δικές μας αποφάσεις να επηρεάσουμε την ιστορία τους. Από το Red Dead Redemption 2 μέχρι το Mass Effect, το Dragon Age, το Starfield και ένα ακόμα σωρό, οι προγραμματιστές βάζουν μέσα την προσωπική επιλογή, κάτι που οι ταινίες δεν είναι σε θέση ακόμα να προσφέρουν και δεν έχει νόημα να το κάνουν.

Το πρόσφατο Kingdom Come Deliverance 2 που κυκλοφόρησε πριν μερικές εβδομάδες (και που θα το λέμε για συντομία KCD2) είναι μια απόδειξη για την εξέλιξη του προσωπικού στοιχείου στα παιχνίδια. Μια μικρή εταιρεία όπως η Warhorse έβγαλε σχεδόν πειραματικά το πρώτο Kingdom Come Deliverance, ως μια μεσαιωνική περιπέτεια για να δει την ανταπόκριση του κόσμου. Εκτός από τις πωλήσεις που μιλούν ούτως ή άλλως από μόνες τους, μιλούν και οι ίδιοι οι χρήστες. Το KCD2 δεν σε βάζει απλώς στα γεγονότα και σε έναν μεσαιωνικό κόσμο, αλλά σου δίνει την αυθεντική εμπειρία της εποχής. Από το πώς οι άνθρωποι έτρωγαν και σφυρηλατούσαν ξίφη, μέχρι τις συνήθειες τους στο διάλογο, την συμπεριφορά, τους νόμους, την λειτουργικότητα του φεουδαλισμού της εποχής και, φυσικά, την αυθεντική εμπειρία της μάχης.

Αν όμως υπάρχει ένας επιπλέον σοβαρός λόγος για να μπορούν τα σύγχρονα παιχνίδια να ανταγωνίζονται τις ταινίες, αυτός είναι το σενάριο. Για την ακρίβεια, οι σεναριογράφοι των video games, κάνουν καλύτερη δουλειά -κάποιες φορές- από εκείνους στον χώρο των ταινιών και της τηλεόρασης, που παρότι έχουν στα χέρια τους τα μέσα για να δημιουργήσουν μοναδικές σκηνές, έχουν πολύ αδύναμο σενάριο.

Συνεπώς το αν θα φτάσουμε στο VR ώστε να ζούμε τις στιγμές της ταινίες ή του παιχνιδιού, είναι το ένα κομμάτι του experience. Το άλλο, έχει να κάνει με το πόσο καλά γραμμένο είναι το σενάριο και πόσο ικανά μπορεί να σε κάνει κομμάτι αυτού που παίζεις. Κάτι που δεν θα γίνει ποτέ με τον ίδιο τρόπο σε μια ταινία.

Ή όχι ακόμα τουλάχιστον.