Λαουτάρο Μαρτίνες, το μέλλον της Ιντερ

«Ιντερ, η Γουάντα έχει ανταγωνισμό», έγραψαν πριν λίγες μέρες οι ιταλικές ιστοσελίδες, παρουσιάζοντας διάφορες φωτογραφίες που ανέβασε στα social media η Αγκουστίνα Γκαντόλφο, σύντροφος του Λαουτάρο Μαρτίνες. Φωτογραφίες παρόμοιες με αυτές που αρέσκεται να ποστάρει η σύζυγος του Μάουρο Ικάρντι, γνωστή και σαν “βασίλισσα των WAGS των νερατζούρι». Οι Ιταλοί, οι οποίοι είναι γνωστό ότι απολαμβάνουν να ασχολούνται με τέτοια θέματα, θα χρειαστούν μόνο λίγες “ευκαιρίες” ακόμη για να δώσουν στην Αγκουστίνα τη θέση της Γουάντα, αλλά αυτό που ενδιαφέρει την Ιντερ είναι ότι ο Λαουτάρο θα χρειαστεί κι αυτός μόνο λίγες ευκαιρίες, όπως φαίνεται, για να δείξει ότι μπορεί να πάρει τη θέση του Μάουρο. Ή ακόμη και να πάρει μια θέση δίπλα του, αφού ως ποδοσφαιριστής δίνει στον Λουτσιάνο Σπαλέτι την άνεση να δοκιμάσει διάφορα στην επίθεση.

Ο πρώτος που το πίστεψε αυτό ήταν ο Πιέρο Αουζίλιο, ο οποίος δε δίστασε να δώσει κάτι παραπάνω από 30 εκατ. ευρώ το καλοκαίρι στη Ρασίνγκ Αβελανέδα για να εξασφαλίσει το “ναι” για τον Μαρτίνες, αφού όλες οι συστάσεις που είχε πάρει ήταν (υπερ)θετικές. Κι όταν χρειάστηκε να τον δει από κοντά για να διαπιστώσει αν όσα άκουγε είχαν βάση ή ήταν υπερβολικά, όπως συχνά συμβαίνει με πιτσιρικάδες από τη Ν. Αμερική, ο 21χρονος φορ δεν τον απογοήτευσε. Το αντίθετο. Το χατ-τρικ που έκανε κόντρα στην Ουρακάν παρουσία (στα επίσημα) του τεχνικού διευθυντή των Νερατζούρι ήταν αυτό που τον έστειλε στο Μιλάνο, όπου είχαν… καεί με τον Βραζιλιάνο Γκαμπιγκόλ, με την ετικέτα του καλύτερου νέου Αργεντίνου επιθετικού, αυτού που παρακολουθούσαν και οι Ρεάλ Μαδρίτης και Μπορούσια Ντόρτμουντ αλλά δεν προχώρησαν σε επίσημες προτάσεις.

Ενδεχομένως επειδή η Ιντερ ήταν το πεπρωμένο του Λαουτάρο, αφού στο ντεμπούτο του με την Ρασίνγκ αντικατέστησε τον ήρωα του treble του 2010, τον Ντιέγκο Μιλίτο. Κι όταν ο El Principe αποφάσισε να βάλει τέλος στην καριέρα του και να αναλάβει το πόστο του τεχνικού διευθυντή, ήξερε πώς να… δασκαλέψει σωστά τον πιτσιρικά. Τόσο για τη θέση του, για το πώς πρέπει να κινείται στο γήπεδο, για το πώς πρέπει να δουλεύει ή τι νοοτροπία να έχει, όσο και για το ποιο θα είναι το κατάλληλο μέρος για αυτόν στην Ευρώπη ώστε να εξελιχθεί, να βελτιωθεί, να γίνει από ταλέντο κανονικός ποδοσφαιριστής και να κάνει τη δική του καριέρα. «Ο Μιλίτο ήταν αυτός που μου εξήγησε τα πάντα για την Ιντερ και τη Serie A. Γιατί θα πρέπει να επιλέξω αυτή την ομάδα και το πρωτάθλημα, τι θα πρέπει να περιμένω, τι να προσέξω, τα πάντα. Οταν μίλησα με τον Χαβιέρ Ζανέτι, επομένως, ήξερα ήδη ποια ήταν η σωστή απόφαση», έχει πει ο Μαρτίνες, ο οποίος ζει αυτή τη στιγμή πράγματα που μέχρι και τα 15 του δεν ήταν καθόλου σίγουρος ότι θα ζούσε.

Εχοντας γεννηθεί στη Bahia Bianca, τη γενέτειρα και του Μανού Τζινόμπιλι, λάτρεψε από μικρός το μπάσκετ και μέχρι τα 14-15 του, σύμφωνα με τους Αργεντίνους, δεν είχε αποφασίσει οριστικά αν προτιμάει την ασπρόμαυρη θεά ή την… σπυριάρα. Τελικά επέλεξε το ποδόσφαιρο, αλλά η αγάπη του για το μπάσκετ (σε συνέντευξη του στην πατρίδα του έχει πει ότι πιο εύκολα κάθεται να παρακολουθήσει αγώνα μπάσκετ παρά ποδοσφαίρου) τον βοήθησε στο να είναι 100% συγκεντρωμένος όταν είναι στο γήπεδο. Αυτό δεν το λέμε εμείς αλλά η ψυχολόγος Σεσίλια Κονταρίνο, η οποία επί οκτώ χρόνια έκανε διάφορα τεστ στα τμήματα υποδομής και στην πρώτη ομάδα της Ρασίνγκ Αβελανέδα, για να αποφανθεί τελικά τα αποτελέσματα όλων (των τεστ) έδειχναν ότι αυτός που διατηρούσε μεγαλύτερη συγκέντρωση από όλους την ώρα των προπονήσεων και των αγώνων ήταν ο Λαουτάρο. «Ισως επειδή λατρεύει το μπάσκετ, ένα άθλημα στο οποίο, εξ ορισμού, ο παίκτης πρέπει να είναι απολύτως συγκεντρωμένος σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι στο ποδόσφαιρο», ήταν η εξήγηση της.

Η Ιντερ, πάντως, δεν τον ξεχώρισε λόγω των τεστ συγκέντρωσης, αλλά επειδή περνούσε με επιτυχία όλα τα τεστ που του έβαζαν οι αντίπαλες άμυνες. Με 53 γκολ σε 64 αγώνες με τη δεύτερη ομάδα της Ρασίνγκ, με τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στο Sudamericano U20 με 5 γκολ, με αποθεωτικά σχόλια από τον αργεντίνικο Τύπο για τα 2 γκολ στο Μουντιάλ U20, ο Μαρτίνες έχτιζε σιγά-σιγά τη φήμη του και παράλληλα έβλεπε να συγκρίνεται με φημισμένους Αργεντίνους φορ του παρελθόντος. Σύμφωνα με τον Χόρχε Σαμπαόλι, με τον πιο φημισμένο. «Ο τρόπος με τον οποίο υποδέχεται την μπάλα και η οργή με την οποία τελειώνει τη φάση, είτε με το δεξί είτε με το αριστερό πόδι, θυμίζουν τον Μπατιστούτα», τόλμησε να πει ο πρώην προπονητής της Αλμπισελέστε και για το θέμα τοποθετήθηκε και ο ίδιος ο Γκαμπριέλ πριν το Μουντιάλ της Ρωσίας, όταν ο Λαουτάρο ήταν στην προεπιλογή του Σαμπαόλι.

«Είναι σαν ένα νέο αυτοκίνητο, έχει τρομερή δύναμη/προοπτική αλλά είναι απαραίτητο να το δούμε μετά τα 2-3.000 χιλιόμετρα. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μπροστά του πιο έμπειροι Αργεντίνοι επιθετικοί», ήταν τα λόγια του “Μπατιγκόλ”, ο οποίος πάντως δεν είναι το πρότυπο του Μαρτίνες. Το ίνδαλμα του είναι ο Ραδαμέλ Φαλκάο, κινήσεις του οποίου προσπαθεί να “κλέβει”, αφού θεωρεί πως είναι ο καλύτερος φορ που έχει δει με τα μάτια του σε δράση και όχι σε βίντεο ή dvd. Κι αν ο Κολομβιανός είναι ο “Τίγρης”, ο Λαουτάρο είναι ο “Ταύρος”, αφού το προσωνύμιο του είναι “Toro” λόγω της δύναμης του. Απαραίτητη προφανώς (η δύναμη) και ειδικά απέναντι στις ιταλικές άμυνες, αλλά όχι και το βασικό χαρακτηριστικό του 21χρονου φορ. Αυτό είναι η ικανότητα του να παίξει είτε μόνος στην κορυφή της επίθεσης, είτε έχοντας κι άλλο 9άρι δίπλα του, είτε πίσω από τον φορ σαν 10άρι.

Στη Ρασίνγκ, για του λόγου το αληθές, το έκανε με μεγάλη επιτυχία αφού τα βασικά συστήματα της ομάδας ήταν το 4-4-2 και το 3-5-2, έχοντας δίπλα του τον “γερόλυκο” Λισάντρο Λόπες. Τακτικά, επομένως, δίνει τη δυνατότητα στον Σπαλέτι, ασχέτως αν δεν το έχει επιχειρήσει ακόμη ο allenatore, να τον βάλει και μαζί με τον Ικάρντι στην 11άδα, ως δίδυμο μπροστά ή σε ελεύθερο ρόλο πίσω από τον αρχηγό. Με πολύ καλή ντρίμπλα (μόνο ο Σκόκο είχε περισσότερες -σε ό,τι αφορά τους επιθετικούς- στην Αργεντινή πέρυσι) και με συνεχή κίνηση με ή χωρίς την μπάλα, ο Λαουτάρο βοηθούσε πάντα τον εκάστοτε παρτενέρ του στην επίθεση, όπως βοηθούσε και τους μέσους ή τους αμυντικούς. «Οταν χάνει την μπάλα… σκυλιάζει για να την ξανακερδίσει αμέσως. Πρεσάρει σαν τρελός και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην τελευταία του σεζόν στην Αργεντινή ήταν ο δεύτερος επιθετικός σε φάουλ», είπε ο Μιλίτο, ο οποίος τον έχει αποθεώσει και για τον χαρακτήρα του.

Οχι τον χαρακτήρα με την έννοια του “καλού παιδιού”, αλλά για την προσωπικότητα του, την αποφασιστικότητα του, τη νοοτροπία του. «Στη Ρασίνγκ ήμασταν τέσσερις επιθετικοί, αρχικά δεν ήμουν στις βασικές επιλογές, αλλά αρνήθηκα να πάω κάπου με δανεισμό. Πίστευα ότι θα τα καταφέρω να ανατρέψω την ιεραρχία», είχε πει πριν τη μεταγραφή του στην Ιντερ και όταν τελικά ντύθηκε Νερατζούρο, ζήτησε και πήρε το Νο10. Δείγμα -κι αυτό- ότι μάλλον έχει όντως χαρακτήρα και θα πρέπει να το δείξει τώρα αυτό περισσότερο από ποτέ, αφού ο βαθμός δυσκολίας, όπως και οι απαιτήσεις, αυξάνεται.

«Σε ένα φιλικό με την εθνική ομάδα κόντρα στην Ισπανία αντιμετώπισα για πρώτη φορά τον Ράμος και τον Πικέ, αντιμετώπισα γενικά για πρώτη φορά ποδοσφαιριστές από το υψηλότερο επίπεδο. Και ήταν δύσκολο», ήταν τα λόγια του και τώρα έχει την ευκαιρία να εξοικειωθεί με αυτό το επίπεδο και να αποδείξει ότι μπορεί να εξελιχθεί κι αυτός σε άξιο μέλος της ελίτ. Το γκολ που έβαλε στη Φροζινόνε στο άνετο 3-0 της Ιντερ το Σάββατο ήταν το 2ο στη Serie A, εκεί όπου παίρνει χρόνο και δίνει ανάσες στον Ικάρντι, ανταποκρινόμενος σε αυτά που ζητούσε και ζητάει από αυτόν ο Σπαλέτι σε αυτούς τους πρώτου μήνες στην Ιταλία. Εκεί όπου έχουν αρχίσει να τον γνωρίζουν και να τον εκτιμούν για όσα βλέπουν εντός γηπέδου. Γιατί τα εκτός, τα έχει αναλάβει η Αγκουστίνα Γκαντόλφο…

Πηγή: gazzetta.gr

localStorage.clear();