Ο μοναδικός που φτιάχνει τον Μέσι

Λίγο πριν το Μουντιάλ, όταν προσπαθήσαμε να κάνουμε μία συγκριτική ανάλυση των καλύτερων μέσων του Μουντιάλ αποτυπώνοντας σε radars τις σεζόν τους, η παρουσία του Έβερ Μπανέγα στους προς ψήφιση ποδοσφαιριστές ξένισε αρκετούς. Προσπαθώντας να συμπεριλάβουμε έναν τουλάχιστον κεντρικό μέσο από τις λεγόμενες «μεγάλες» ομάδες, κρίναμε ότι ο Μπανέγα είναι ό,τι πιο ποιοτικό έχει η Αργεντινή σε αυτή τη θέση. Και η αποτύπωση της σεζόν του στο ραντάρ έβγαζε ενδιαφέροντα στοιχεία όσον αφορά τις πάσες και τα σουτ στον στόχο, ενώ έκανε peak στις μακρινές πάσες.

Από μία τέτοια η Αργεντινή κατάφερε να ξεκλειδώσει την άμυνα της Νιγηρίας για το 1-0. Προφανώς, αν εκεί δεν ήταν ο Μέσι η κατάληξη ίσως ήταν διαφορετική, όμως ήταν ο μόνος που κατάφερε να εκμεταλλευτεί τον αρχηγό του και την μοναδική ικανότητα του στην ανακάλυψη κενών χώρων. «Το να παίζεις δίπλα στον Έβερ είναι απόλαυση. Με εκείνον πάντα έχουμε καλές μπαλιές προς τους επιθετικούς. Κάνει τα πάντα καλύτερα», είχε πει κάποτε ο Μέσι, ο οποίος διαφωνούσε με τον αποκλεισμό του από το προηγούμενο Μουντιάλ.

Ο Έβερ είναι περίπλοκη περίπτωση ποδοσφαιριστή. Ενσαρκώνει σε σημαντικό βαθμό, αυτό που είχε δηλώσει στο gazzetta.gr κάποτε ο βραβευμένος συγγραφέας του βιβλίου «Άγγελοι με βρώμικα πρόσωπα», Τζόναθαν Γουίλσον, ο οποίος με λίγα λόγια είχε πει πως «το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή είναι αλητεία και τέχνη». Ενώ από πάντα τον θυμόμαστε εξαιρετικό με τη μπάλα, διορατικό στο γήπεδο και με τακτική αντίληψη, ο Μπανέγα κάπου το έχασε με την αλητεία. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που δεν έκανε το βήμα παραπάνω στην καριέρα του και πέταξε πολλές ευκαιρίες. Στη Βαλένθια είδε το πρόσωπό του να βγαίνει στις εφημερίδες για αρκετούς λάθος λόγους, όπως τα ξενύχτια, το αλκοόλ και ο τραυματισμός στο γόνατο επειδή ξέχασε να βάλει χειρόφρενο στο αμάξι του. Όταν το 2014 τον έστειλε με δανεισμό στη Νιούελς, για τους συμπατριώτες του έμοιαζε με την τελευταία του, ίσως, ευκαιρία για να ξαναβάλει την καριέρα του στον ίσιο δρόμο και να προλάβει το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Δεν τα κατάφερε.

Ο Ουνάι Έμερι, ο οποίος τον ήξερε καλά από τη Βαλένθια, του έδωσε μια νέα ευκαιρία στη Σεβίλλη κι εκείνος την άρπαξε από τα μαλλιά. Κέρδισε τη μεταγραφή του στην Ίντερ, η οποία δεν του ταίριαξε και επέστρεψε στο Πιθχουάν. Ακόμα και στα καλά του όμως το έχανε. Αποβλήθηκε, για παράδειγμα, στο 90′ του τελικού του Κυπέλλου για τάκλιν στον Νεϊμάρ, ενώ στο πρώτο ματς της επιστροφής του στη Σεβίλλη είδε ξανά την κόκκινη κάρτα. Πέρυσι, μολονότι είχε κάποια σκαμπανεβάσματα, έκανε γενικά γεμάτη σεζόν, ενώ υπήρχαν παιχνίδια, με χαρακτηριστικότερο τη νικη στο Μάντσεστερ, όπου σε άφηνε με το στόμα ανοιχτό. «Ένας παίκτης σαν τον Μπανέγα δίνει στον Μέσι την δυνατότητα να κινείται κοντά στην αντίπαλη περιοχή», έλεγε πέρυσι ο Σαμπάολι, ο οποίος όμως στα δύο πρώτα ματς του Μουντιάλ τον κράτησε στον πάγκο και στο δεύτερο δεν τον χρησιμοποίησε καν.

Προφανώς έχει θέματα στο παιχνίδι του, κυρίως όταν η ομάδα δεν έχει τη μπάλα. Δεν μοιάζει με τον παίκτη που θα κουβαλήσει στις πλάτες του όλη την ομάδα, όμως δεν νομίζω να υπάρχει στο ρόστερ αυτής της Αργεντινής άλλος που να έχει την δυνατότητα να εκμεταλλευτεί καλύτερα τους επιθετικογενείς παίκτες που βρίσκονται τριγύρω του. Η παρουσία του στην 11άδα, λειτουργεί ως ανάσα για τον Μέσι, ο οποίος δεν χρειάζεται να τραβιέται τόσο πίσω για μια απέλπιδα προσπάθεια να ζωντανέψει τη δημιουργία. Η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκμετάλλευση αυτού του παίκτη, με την ελπίδα να υπάρξουν δίπλα του κάποιοι που θα ανέβουν μαζί του, μοιάζει το καλύτερο πλάνο γι’ αυτή την ομάδα. Ουσιαστικά σε αυτό το σύστημα που στη σέντρα έμοιαζε σαν 4-4-2 αλλά ήταν περισσότερο 4-3-3 ή 4-2-3-1 ανάλογα με τις κινήσεις του Μέσι, ο στόχος ήταν να κινηθεί ο Αργεντινός στους χώρους και κάποιος, επιτέλους, να τον βρει σωστά, ή το αντίστροφο.

Αυτός ήταν ο Μπανέγα. Οι δυο τους, πέραν των αγώνων της εθνικής ανδρών, είχαν συνυπάρξει στους Ολυμπιακούς του 2008, όπου η Αργεντινή πήρε το χρυσό, μαζί φυσικά με μερικούς ακόμα αυτής της φουρνιάς, αναπτύσσοντας μια πολύ καλή σχέση. O Μπανέγα μοιάζει ως ο μοναδικός που να μπορεί να παίξει κάθετα, να βρει συμπαίκτες του στα μεσοδιαστήματα, να αλλάξει ρυθμό στο παιχνίδι από τον άξονα και να κάνει το κάτι διαφορετικό δημιουργικά. Πέραν του γκολ, ήταν εκείνος που βρήκε τον Ντι Μαρία στη φάση του φάουλ, από το οποίο προήλθε το δοκάρι του Μέσι, ενώ είχε μερικές όμορφες μεταβιβάσεις τόσο κάθετα, όσο και στα άκρα.

Απέναντι στη Νιγηρία ο μέσος της Σεβίλλης είχε 111 επαφές με τη μπάλα, 90 πάσες, 4 τάκλιν, 2 κοψίματα και μία ασίστ. Ήταν αλάνθαστος στις πάσες του στην περιοχή και είχε 21/16 στο επιθετικό τρίτο, όντας πρώτος σε πάσες και επαφές. Aρκούν; Για μια νίκη με τη Νιγηρία, ή ένα γκολ σε ροή αγώνα απέναντι σε ισχυρότερη ομάδα, ναι. Το δεύτερο ημίχρονο ωστόσο έδειξε ότι δύο παίκτες δεν αρκούν και ότι το βήμα παραπάνω με ομάδες όπως η Γαλλία, με ανασταλτικούς επιπέδου Καντέ και δημιουργικούς παγκόσμιας κλάσης, χρειάζονται περισσότερα. Τόσο ανασταλτικά, όσο και δημιουργικά.

Ever Banega’s game by numbers & video
87.8% pass completion
80.8% successful final third passes
3 key passes
1/2 take-ons
4/6 tackles won
6 ball recoveries
2 interceptions
1 bad boy assist
Fair to say Banega confirmed if emery gets him he’d be a handy option in the Arsenal squad. pic.twitter.com/WRfOTq6dly

— Gilles (@GrimandiTweets) 27 Ιουνίου 2018

Το playmaking του μέσου από το Ροσάριο μοιάζει με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ως το μοναδικό που μπορεί να βοηθήσει άμεσα τον Λιονέλ. H σύνδεση του Μέσι με τον Μπανέγα και η διαφορετική οπτική στη δημιουργία που προσφέρουν όταν βρίσκονται και οι δύο στην 11άδα είναι οι πιο αισιόδοξες αγωνιστικές νότές στους ομίλους για την Αλμπισελέστε. Μαζί, φυσικά, με την ψυχολογία της πρόκρισης και του τρόπου που ήρθε. Μένει να δούμε αν αυτοί οι παράγοντες θα λειτουργήσουν καταλυτικά ώστε να δούμε μια διαφορετική ομαδική εικόνα στη συνέχεια.

Πηγή: gazzetta.gr

localStorage.clear();