Το Nations League φανέρωσε την ανεπάρκεια της Αγγλίας

Ύστερα από ένα Mundial στο οποίο κατάφερε να είναι overachiever χάρη στους πολύ εύκολους αντιπάλους που βρέθηκαν στον δρόμο της, ο όμιλος στο Nations League ήταν σαν να δημιουργήθηκε για να εκθέσει τις αδυναμίες της ομάδας του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ. Μπορεί να υπάρχουν καλύτερες ομάδες αυτή τη στιγμή από Ισπανία και Κροατία, όμως κόντρα σε αυτές η Αγγλία δεν κατάφερε να ανταποκριθεί όπως ίσως κάποιοι θα περίμεναν. Τα Τρία Λιοντάρια μοιάζουν ομάδα παλαιάς κοπής και στο κέντρο αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα.

Το ματς της Παρασκευής (12/09) κόντρα στην Κροατία είναι πολύ σημαντικό για το σύνολο του Σάουθγκεϊτ, ο οποίος αναμένεται να επιλέξει για το κέντρο του τρεις μέσους που δεν έχουν καμία συμμετοχή με την Εθνική, τους Τζέιμς Μάντισον, Μέισον Μάουντ και Τζέισον Σάντσο. Οι τρεις θα τεθούν αντιμέτωποι με τρεις μέσους παγκόσμιας κλάσης, τουλάχιστον όσον αφορά την ικανότητα στις πάσες, όπως είναι οι Λούκα Μόντρις, Ιβάν Ράκιτιτς και Ματέο Κόβατσιτς. Σε αυτούς μπορεί να προστεθεί και ο Μαρσέλο Μπρόζοβιτς της Ιντερ. Τον περασμένο μήνα, η Ισπανία είχε επίσης εκπληκτική τετράδα στο κέντρο με Σέρχιο Μπουσκέτς, Σαούλ Νίγεθ, Τιάγκο Αλκάνταρα και Ισκο.

Μέχρι τον ημιτελικό της Αγγλίας κόντρα στην Κροατία, ο Σάουθγκεϊτ προσπάθησε ουσιαστικά να… παρακάμψει το κέντρο χρησιμοποιώντας ένα σύστημα 3-3-2-2 το οποίο άφηνε 6 παίκτες πίσω από την μπάλα, 4 μπροστά και κανέναν στο κέντρο. Ο Τρίπιερ εξελίχθηκε σε σπεσιαλίστα στις στημένες φάσεις, ο Χέντερσον προσπαθούσε επίμονα να βρει συμπαίκτες με μακρινές πάσες χωρίς να μπορεί, ενώ οι Ντέλε Αλι και Λίνγκαρντ επειδή είναι γρήγοροι έπαιζαν μπροστά. Το τελευταίο πράγμα που ενδιέφερε την Αγγλία ήταν η τρύπα στο κέντρο.

Τα στατιστικά υπογραμμίζουν τις διαφορές. Ο Μόντριτς ήταν ο 3ος σε σωστές πάσες στο Mundial, ο Ράκιτιτς ήταν 7ος και ο Μπρόζοβιτς 10ος. Η Ισπανία έπαιξε μόλις τέσσερις αγώνες, όμως ο Ισκο βρέθηκε στην 4η θέση. Αν αυτό από τη μία τόνιζε πόσο άχρηστο είναι το tiki-taka, από την άλλη έδειχνε την ικανότητα που έχει η Roja σε αντίθεση με την Αγγλία.

Ο πρώτος μέσος της Αγγλίας σε επιτυχημένες πάσες στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν ο Χέντερσον, που βρέθηκε το Νο38, ενώ ο Λίνγκαρντ έκανε λιγότερες από τις μισές του Μόντριτς. Στον μεταξύ τους ημιτελικό, Ράκιτιτς και Μόντριτς, έκαναν τις υπερδιπλάσιες. Τον προηγούμενο μήνα στο Wembley, Τιάγκο και Σαούλ είχαν κατά μέσο όρο τρεις επαφές με την μπάλα κόντρα στις δύο των αντιπάλων τους, Λίνγκαρντ και Ντέλε Αλι. Αυτοί οι αριθμοί εξηγούν τη νίκη των Ισπανών με 1-2. Εξηγούν το γιατί έχασε η ομάδα του Σάουθγκεϊτ, γιατί οι αρτίστες νίκησαν τους αθλητές.

Τώρα, όπως αναφέρει σε άρθρο του ο δημοσιογράφος Richard Jolly, το οποίο αναδημοσιεύτηκε στο gazzetta.gr, η απουσία από τα 8άρια του Mundial, Ντέλε Αλι, Λίνγκαρντ, Ντελφ, Λόφτους-Τσικ έχει να κάνει με τραυματισμούς. Ετσι, δημιουργείται μια ευκαιρία να δοκιμαστεί ο Χάρι Γουίνκς και να επιστρέψει ο Ρος Μπάρκλεϊ. Αυτοί που μπαίνουν είναι όλοι περισσότερο επιθετικογενείς. Ο Μάουντ ακούει συγκρίσεις με τον Λάμπαρντ, ο Σάντσο είναι περισσότερο παίκτης του τελευταίου τρίτου του γηπέδου και ο Μάντισον είναι Νο10 στην Λέστερ. Τα κύριο χαρακτηριστικό του Μπάρκλεϊ είναι η δύναμη και η ταχύτητα, όχι η ακρίβεια στις πάσες.

Ολα αυτά φανερώνουν μια Εθνική ανεπάρκεια. Γυρίστε πίσω μια δεκαετία και ρίξτε μια ματιά στην Λίβερπουλ. Οι Ισπανοί παίκτες ήθελαν να γίνουν Τσάμπι Αλόνσο και οι Αγγλοι, Στίβεν Τζέραρντ, όμως από χώρες με διαφορετική ποδοσφαιρική κουλτούρα, βγαίνουν διαφορετικοί παίκτες. Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι ο αντιπρόεδρος της Νιούκαστλ, Τόνι Χιμένες, έκρινε ότι ο Μόντριτς δεν ήταν ικανός να σταθεί στο επίπεδο της Premier League εξαιτίας του ότι είναι βραχύσωμος.

Παίκτες που μπορούσαν να ενώσουν τις γραμμές των ομάδων όπως οι Μάικλ Κάρικ και Γκάρεθ Μπάρι συχνά έμεναν στο περιθώριο και αυτά που προσέφεραν δεν τύγχαναν εκτίμησης που άξιζαν. Η πρώτη γεύση που παίρνει η Αγγλία από το Nations League είναι ο υποβιβασμός, ο οποίος έρχεται ουσιαστικά λόγω του προβλήματος στις πάσες…

localStorage.clear();