Το τέλος μιας εποχής

Μπορεί να πει κανείς πολλά για τον μέσο οπαδό της Άρσεναλ μόνο και μόνο για την άποψη που έχει για τον Ράμσεϊ. Την άποψη που εκφράζουν ορισμένοι ότι παρά το ταλέντο του και τις μεγάλες στιγμές του παραμένει ασταθής, εγωιστής και σπάνια αποδίδει αυτό που μπορεί. Για άλλους όμως είναι… θρύλος της ομάδας που έχει σκοράρει νικητήρια γκολ σε δύο τελικούς Κυπέλλου Αγγλίας. Το σίγουρο είναι πως θεωρείται σωστά ως κάτι παραπάνω από ένας «άνθρωπος της Άρσενάλ»! Οι Λονδρέζοι δεν του έκαναν ποτέ πρόταση ανανέωσης, αυτός προτίμησε τη Γιουβέντους και ήρθε η στιγμή για την αξιολόγηση της καριέρας του.

Το 2008 ο Ράμσεϊ θα έκλεινε στους Gunners ως ένας πολλά υποσχόμενος 17χρονος. Αλλωστε, είχε φροντίσει να απορρίψει κρούση από τη Γιουνάιτεντ. Ο Βενγκέρ είχε τονίσει «Είναι παίκτης με τρομερές αντοχές, μία ποδοσφαιρική μηχανή με καλή σωματοδομή και καλή οπτική στο γήπεδο. Θα τον χαρακτήριζα ως έναν πιο επιθετικογενή Ρόι Κιν».

Όλα έδειχναν εξαιρετικά στα δύο πρώτα χρόνια του, μέχρι να έρθει το… τρομακτικό τάκλιν από τον Σόουκρος της Στόουκ. Διπλό κάταγμα στο δεξί πόδι και… σοκ για τον ίδιο, αλλά και την ομάδα. Ήταν μία από εκείνες τις στιγμές που θες να κοιτάξεις αλλού. Γύρισε εννέα μήνες μετά και αντιμετωπίστηκε ως… ήρωας από τους συμπαίκτες του στην επιστροφή του. Ορισμένοι έλεγαν πως δεν θα έπαιζε ξανά. Ο Ράμσεϊ δεν παραπονέθηκε ποτέ, ακόμα κι όταν δεν αγωνιζόταν, συχνά αλλά σίγουρα δεν ήταν ο ίδιος παίκτης.

Δούλεψε σκληρά, ύψωσε ξανά ποδοσφαιρικό ανάστημα και το 2013-2014 πήγε εξαιρετικά παίζοντας μαζί με Ζιρού και Οζίλ. Εκείνη την χρονιά δικαίωσε τους ανθρώπους της Άρσεναλ κι ενθουσίασε τον κόσμο της ομάδας. Ο Τζέραρντ τον περιέγραψε ως «τον κορυφαίο μεσοεπιθετικό στην Premier». Άλλοι τον χαρακτήρισαν τον Top της Ευρώπης στην καλή του ημέρα. Σε άλλους δεν άρεσαν οι αντιδράσεις του ή το πως λειτουργούσε όταν δεν έβγαινε μία συνεργασία.

Η άφιξη του Αλέξις Σάντσες το καλοκαίρι του 2014 δεν τον βοήθησε τόσο. Σαν να έμεινε λίγο πίσω μετά την απόκτηση του Χιλιανού. Δεν θύμιζε τον παίκτη με την απίθανη σουτάρα κόντρα στη Γαλατά ή την προσπάθεια απέναντι στη Στόουκ. Σε επίπεδο Εθνικής στο Euro 2016 ήταν εκ των κορυφαίων κάτω από τις οδηγίες του Κρις Κόουλμαν.

Οι οιωνοί έδειχναν καλοί στην έλευση του Έμερι. Ο Ισπανός πάντα βελτίωνε τους μέσους και τους μεσοεπιθετικούς. Το είχε κάνει με τον Ράκιτιτς στην Σεβίλλη. Ο Ουαλός περίμενε καλύτερες ημέρες αλλά ο Έμερι είχε άλλες ιδέες. Τον έβλεπε περισσότερο ως μία έξτρα επιλογή δίπλα σε Οζίλ, Ιβόμπι και Μχιταριάν. Ο χρόνος του ήταν περιορισμένος. Προσφέρθηκε αρχικά ένα νέο συμβόλαιο και μετά η ομάδα έκανε πίσω. Συνεχίζει να είναι αβέβαιο εάν ήταν θέμα ποδοσφαιρικό ή πρόβλημα του Γκαζίδη για την εν γένει συμπεριφορά του Ράμσεϊ.

Για τον κόσμο ήταν μία απογοήτευση. Και η εικόνα του που δε βελτιώθηκε, αλλά και ο ρόλος του. Δεν είναι περίπτωση Νασρί με Σίτι ή Φάμπρεγας με Μπαρτσελόνα. Ο Ράμσεϊ ήταν μεγάλο ταλέντο που ήθελε να μείνει στην Άρσεναλ και ήταν δέκα χρόνια στην ομάδα. Δεν μπορείς να βάλεις τιμή σε κάτι τέτοιο. Ήταν αναπόσπαστο κομμάτι ενός συλλόγου που πέρασε από την εποχή των τίτλων και της πορείας στο Champions League σε μία εποχή που απλώς ψάχνει την σταθερότητα και την 4η θέση. Όπως και να έχει όμως πρόκειται για μία περίπτωση παίκτη που έγραψε την δική του και ξεχωριστή ιστορία στην ομάδα και δεδομένα από αρκετούς θεωρείται από τους πλέον σημαντικούς της ποδοσφαιριστές.

Πηγή: gazzetta.gr

localStorage.clear();